Jelcz P080
Jelcz P-080 – prototypowa przyczepa do Jelcza 080, zaprojektowana w 1980 roku przez JZS[1].
| Dane ogólne | |
| Producent | |
|---|---|
| Lata produkcji |
1980 |
| Miejsce produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Typy nadwozia |
Przyczepa autobusowa |
| Układ drzwi |
0-1-1 |
| Liczba drzwi |
2 |
| Silniki |
brak |
| Skrzynia biegów |
brak |
| Wnętrze | |
| Liczba miejsc ogółem |
37 |
| Liczba miejsc siedzących |
37 |
| Informacje dodatkowe | |
| ABS |
Nie |
| ASR |
Nie |
| EBS |
Nie |
| ESP |
Nie |
| Klimatyzacja |
Nie |
Historia edytuj
Po dwóch latach od rozpoczęcia produkcji autobusu socjalnego Jelcz 080, postanowiono stworzyć na jego bazie także przyczepę, podobnie jak było to w przypadku Jelcza 043. Cały zestaw był testowany w kilku miastach Polski, a także w PIMOT. Dane na temat liczby powstałych prototypów są sprzeczne. Wojciech Połomski, autor książki o historii pojazdów z Jeczańskich Zakładów Samochodowych, podaje liczbę 5 egzemplarzy[1], jednak członkom Klubu Sympatyków Transportu Miejskiego, który przy okazji renowacji swojego egzemplarza przyczepy badali ten temat, podawano informacje o powstaniu zaledwie jednego kompletnego i jednego lub dwóch nieukończonych egzemplarzy Jelczy P-080. Do dziś zachował się najprawdopodobniej tylko jeden egzemplarz, będący własnością KSTM Wrocław[2].
Wspomniany wrocławski egzemplarz w latach 80. został przebudowany na mobilny ambulans RTG, stojący przy przychodni w Jelczu - Laskowicach. Około 10 lat później, po zdemontowaniu aparatury medycznej, przeszedł na własność firmy budowlanej, także z Jelcza - Laskowic[1]. W 2012 odkupił ją stamtąd prywatnie jeden z członków KSTM Wrocław, a w 2016 roku przyczepa formalnie stała się własnością klubu[2].
Konstrukcja edytuj
Nadwozie przyczepy P-080 było w maksymalnym stopniu ujednolicone z nadwoziem autobusu. Jako ścianę przednią zastosowano elementy ze standardowej jelczańskiej ściany tylnej. Pierwsza oś jest skrętna, sterowanie kołami odbywało się za pomocą mechanizmu kierowniczego, połączonego z dyszlem. Tylna oś (podobnie jak w autobusie, oraz przyczepie PO-1) wyposażona jest w ogumienie bliźniacze. Dwuobwodowy hamulec zasadniczy działa na obie osie, a hamulec postojowy (uruchamiany korbą) na oś tylną. Przyczepa oferowała 37 miejsc siedzących[1].
Obecnie edytuj
Jedyny zachowany do dziś egzemplarz od kwietnia do września 2021 roku przechodził odbudowę, wraz z przywróceniem oryginalnego wyglądu z 1980 roku[2].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Wojciech Połomski, Pojazdy Samochodowe i Przyczepy Jelcz 1971-1983, ISBN 978-83-206-1817-4.
- ↑ a b c -=[Fotogaleria Transportowa]=- - Phototrans.eu [online], phototrans.pl [dostęp 2021-08-13].
Bibliografia edytuj
 |
Ta sekcja od 2014-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji: link do wspominanego źródła. |
- strona Projekt 080