Jeorjos Kondilis
Jeorjos Kondilis (gr. Γεώργιος Κονδύλης; ur. 1878 w Prusos, zm. 1 lutego 1936 w Atenach) – grecki generał i polityk, 119. premier Grecji.
 Około 1919 | |
 generał major
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 sierpnia 1878 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 lutego 1936 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1896–1923 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy |
wojna grecko-turecka (1897), |
| Późniejsza praca |
polityk |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 sierpnia 1878 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 lutego 1936 |
| Minister wojny Grecji | |
| Okres |
od 12 marca 1924 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister wojny Grecji | |
| Okres |
od 26 sierpnia 1926 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| premier Grecji | |
| Okres |
od 26 sierpnia 1926 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister wojny Grecji | |
| Okres |
od 3 listopada 1932 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister wojny Grecji | |
| Okres |
od 10 marca 1933 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister wojny Grecji | |
| Okres |
od 20 marca 1935 |
| Poprzednik |
Joanis Metaksas |
| Następca | |
| premier Grecji | |
| Okres |
od 10 października 1935 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys edytuj
Kondilis urodził się w Prusos, jako ochotnik zaciągnął się do armii w 1896 roku, brał udział w walkach powstańczych na Krecie. W czasie wojen bałkańskich (1912–1913) został promowany do stopnia kapitana. Był przeciwny utrzymaniu monarchii w 1920 roku. Do kraju powrócił w 1922 roku jako generał-major, wspierał monarchistyczną rewoltę rok później. Wkrótce potem przeszedł na wojskową emeryturę i został politykiem.
Został wybrany do parlamentu i założył Narodową Partię Demokratyczną. Od marca do czerwca 1924 roku pełnił funkcję ministra wojny. W czasie dyktatury Theodorosa Pangalosa zesłany na Santorini, zdołał 21 sierpnia 1926 r. przeprowadzić zamach stanu, który obalił dyktaturę i przywrócił system republikański[1]. W 1932 r. został ponownie ministrem wojny.
10 października 1935 r. wojsko obaliło rząd Panajisa Tsaldarisa, Kondilis ogłosił się regentem, obalił republikę i przeprowadził plebiscyt o przywrócenie monarchii. Po powrocie króla Jerzego II 25 listopada ustąpił ze stanowisk[2].
Zmarł na zawał serca 1 lutego 1936 roku.
Przypisy edytuj
- ↑ Czekalski T.: Pogrobowcy Wielkiej Idei. Przemiany społeczne w Grecji w latach 1923-1940. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze "Historia Iagiellonica", 2007, s. 25-26. ISBN 978-83-88737-58-9.
- ↑ Czekalski T.: Pogrobowcy Wielkiej Idei. Przemiany społeczne w Grecji w latach 1923-1940. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze "Historia Iagiellonica", 2007, s. 31. ISBN 978-83-88737-58-9.