Jerzy Altvater
Jerzy Borys Altvater także Altfater lub Altwater[1] (ur. 22 września 1881 w Warszawie, zm. 4 maja 1922 w Kobierzynie) – tytularny pułkownik artylerii Wojska Polskiego.
 tytularny pułkownik artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 września 1881 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 maja 1922 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca brygady |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 22 września 1881 w Warszawie, w rodzinie Michała (1840–1918), generała artylerii armii rosyjskiej i Eugenii z Korniłowiczów primo voto Szuberskiej (1845–1912)[1][2]. Był starszym bratem Bazylego (1883–1919), kontradmirała Marynarki Wojennej Imperium Rosyjskiego[2].
1 stycznia 1909, w stopniu porucznika, pełnił służbę w 3 Brygadzie Artylerii Lejbgwardii w Warszawie[3]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregch dywizjonu artylerii ciężkiej Lejbgwardii, a następnie jako dowódca 2. baterii 2 dywizjonu moździerzy Lejbgwardii[2][4]. Awansował z sztabskapitana na kapitana Lejbgwardii (22 marca 1915 ze starszeństwem z 13 sierpnia 1913), a później pułkownika Lejbgwardii ze starszeństwem z 10 kwietnia 1916[2].
W kwietniu 1918, po przeprowadzonej reorganizacji artylerii II Korpusu Polskiego w Rosji objął dowództwo Brygady Artylerii Lekkiej[5]. 11 maja 1918 wziął udział w bitwie pod Kaniowem[6].
13 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłego I Korpusu Polskiego i byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika i wyznaczony na stanowisko komendanta Twierdzy Osowiec[7]. 28 maja 1919 został przeniesiony z Twierdzy Osowiec do Armii gen. Hallera[8]. Od 20 grudnia 1919 do 30 lipca 1920 dowódca 13 Brygady Artylerii[9][10].[11]. Na tym stanowisku 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w artylerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[12]. 21 czerwca 1920 minister spraw wojskowych zezwolił mu „korzystać tytularnie ze stopnia pułkownika”[13]. Z dniem 1 maja 1921 został przeniesiony w stały stan spoczynku z prawem noszenia munduru[14]. Zmarł 4 maja 1922 w Kobierzynie[15][6]. Był żonaty, miał syna[6].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych[6]
- Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny – 12 grudnia 1921[16][17]
- Order Świętego Włodzimierza 3 stopnia z mieczami – 27 listopada 1916[4]
- Order Świętego Włodzimierza 4 stopnia z mieczami i kokardą – 23 kwietnia 1915[4]
- Order Świętej Anny 2 stopnia z mieczami – 19 kwietnia 1915[4]
- Order Świętego Stanisława 2 stopnia z mieczami – 19 kwietnia 1915[4]
- Order Świętej Anny 3 stopnia (miecze i kokarda – 22 grudnia 1916)[4]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-03]..
- ↑ a b c d Альтфатер Борис Михайлович. Офицеры русской императорской армии. [dostęp 2022-10-04]..
- ↑ Ogólny spis oficerów 1909 ↓, s. 158.
- ↑ a b c d e f Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : Альтфатер Борис. Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej Zarząd ds. utrwalenia pamięci poległych w obronie Ojczyzny. [dostęp 2022-10-04]. (ros.).
- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 363.
- ↑ a b c d Nekrolog. „Kurjer Warszawski”. 123 wyd. wieczorne, s. 9, 1922-05-06. Warszawa..
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 14 z 30 grudnia 1918, poz. 421, 429.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 71 z 28 czerwca 1919, poz. 2284.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 99 z 29 grudnia 1919, poz. 4299.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 18 sierpnia 1920, s. 762.
- ↑ Dywizjonierzy i brygadierzy 1927 ↓, s. 37, tu podano, że dowodził brygadą od 3 grudnia 1919 do 13 lipca 1920.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 7 lipca 1920, s. 552.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 7 lipca 1920, s. 564.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 20 sierpnia 1921, s. 1304.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 16 czerwca 1922, s. 452.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 14 kwietnia 1922, s. 267.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 16 czerwca 1922, s. 453, sprostowanie.
Bibliografia edytuj
- Общий список офицерским чинам русской императорской армии. Составлен по 1-е января 1909 г.. Sankt Petersburg: Drukarnia Wojskowa, 1909.
- Wykaz pułkowników i podpułkowników, którzy dowodzili dywizjami lub brygadami L.dz. 622/Tjn.. [w:] sygn. 701/1/121 [on-line]. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, 1927. [dostęp 2019-05-27].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Henryk Bagiński: Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1921.