Jerzy Bachta
Jerzy Bachta (ur. 12 listopada 1947 w Dębicy, zm. 30 stycznia 1987 w Dębowym Polu) – polski pilot lotnictwa myśliwskiego, pilot doświadczalny programu PZL I-22 Iryda.
 podpułkownik pilot
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 listopada 1947 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 stycznia 1987 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
45 eskadra doświadczalna |
| Późniejsza praca |
pilot myśliwski, |
.svg){kind=small}
Lotnicza droga edytuj
Po ukończeniu technikum mechanicznego wstąpił do WOSL w Dęblinie. Uczelnię ukończył w stopniu ppor. pil. w roku 1969. W 1980 roku uzyskał tytuł Pilota Roku 1980. W 1982 roku został przeniesiony do 45 eskadry doświadczalnej w Modlinie. Dokonywał oblotów po remontach samolotów TS-11 Iskra.
W październiku 1986 roku - będąc pilotem 45 eskadry doświadczalnej - został włączony do zespołu pilotów doświadczalnych (szef inż. Ludwik Natkaniec, inż. Henryk Bronowicki, Zbigniew Nowakowski) realizujących badania w locie samolotu I-22 Iryda. 30 stycznia 1987, w najbardziej niebezpiecznym okresie prób flatterowych prototypu Irydy doszło do katastrofy w powietrzu w wyniku drgań samowzbudnych typu flatter. Major Jerzy Bachta zginął śmiercią lotnika. Pośmiertnie awansowany do stopnia podpułkownika. Osierocił żonę i trójkę dzieci. Jest pochowany w Radomiu.
Bibliografia edytuj
- Jerzy Jędrzejewski. Polscy piloci doświadczalni. Biblioteka Historyczna Instytutu Lotnictwa 2014 r.