Jerzy Bereś

polski rzeźbiarz

Jerzy Bereś (ur. 14 września 1930 w Nowym Sączu, zm. 25 grudnia 2012 w Krakowie) – polski rzeźbiarz, autor akcji i performer.

Jerzy Bereś
Ilustracja
Jerzy Bereś podczas ostatniego wystąpienia. Konteksty 2012 - Międzynarodowy Festiwal Sztuki Efemerycznej w Sokołowsku
Data i miejsce urodzenia

14 września 1930
Nowy Sącz

Data i miejsce śmierci

25 grudnia 2012
Kraków

Zawód, zajęcie

artysta performer, rzeźbiarz

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Twórczość edytuj

W swojej twórczości posługiwał się manifestacjami artystycznymi. Jego prace i przedsięwzięcia, mają często charakter wypowiedzi polityczno-etycznej, głosił postulat wartości „aktu twórczego” nad przedmiotem. Jerzy Bereś wykształcił swój własny i niepowtarzalny styl, jednak jego praktyki były pokrewne: happeningowi i performance, chociaż osobiście nigdy nie przyznawał się do jakiegokolwiek pokrewieństwa z tymi kierunkami w sztuce, nazywając swoje działania manifestacjami (akcjami, „mszami”). Sztuka Beresia jest sztuką symbolu, metafory i metafizycznych skojarzeń. Wykonał też działania o charakterze dysput ze znanymi twórcami z historii sztuki XX wieku np. z Witkacym, Kantorem czy Duchampem.

Działalność artystyczna edytuj

W 1956 ukończył rzeźbę w krakowskiej ASP u Xawerego Dunikowskiego.

Pierwszą indywidualną wystawę miał w 1958 w krakowskim Domu Plastyków, zaprezentował tam rzeźby: Kołysanka, Do słońca, Matka, Ewa, Niepokój, Idylla wykonane z gipsu i żelazobetonu. Doświadczenie tej wystawy wpłynęło na decyzję Beresia, by przerwać dotychczasową pracę i wraz z nią tradycję wyniesioną z ASP w Krakowie. Zrealizował tuż przed rokiem 1960 pierwsze rzeźby z drewna: Rzepicha i Bart. Były to jednak realizacje zbyt dokładne, co doprowadziło artystę do decyzji o jeszcze większym uproszczeniu swojej pracy. Od tego czasu jego rzeźby w drewnie są coraz prostsze i coraz wyraźniej pozostają w charakterze zbliżone do natury używanego materiału. W 1960 r. powstały jego pierwsze rzeźby z cyklu Zwidy, a w 1967 z cyklu Wyrocznia, wykonane z naturalnych surowców: polnych kamieni, konopnych sznurów, strzępów workowego płótna, skórzanych rzemieni (charakterystycznych materiałów dla jego twórczości).

W 1968 Bereś zaprezentował w Galerii Foksal w Warszawie pierwszą manifestację artystyczną Przepowiednia I. Otwiera ona cały cykl wystąpień, będących komentarzem do polityki, religii, sztuki i filozofii, w których artysta często posługuje się własnym ciałem i obiektem. Następnie realizował akcje nazywane przez artystę „mszami”, w których poruszał on najważniejsze polskie problemy, m.in.: Msza Romantyczna, Msza Polityczna, Msza polska. Uczestnik Sympozjum Plastycznego Wrocław ’70[1].

W 1997 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1997)[2]. W 2011 został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005)[3].

Żonaty z Marią Pinińską-Bereś – rzeźbiarką i performerką. Doczekali się córki Bettiny – również artystki.

Pochowany na cmentarzu Batowickim w Krakowie (kw. XI-3-19)[4].

 
Grób Jerzego Beresia na Cmentarzu Prądnik Czerwony

Wybrane akcje edytuj

Realizacje plenerowe edytuj

 
Żywy Pomnik „Arena” we Wrocławiu

Przypisy edytuj

  1. Danuta Dziedzic, Zbigniew Makarewicz (red.), Sympozjum Plastyczne Wrocław '70, Wrocław: Zjednoczone Przedsiębiorstwa Rozrywkowe. Ośrodek Teatru Otwartego "Kalambur", 1983, s. 177, OCLC 830242745.
  2. M.P. z 1997 r. nr 33, poz. 315
  3. Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2017-01-22].
  4. Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2021-07-16].

Bibliografia edytuj