Wikipedia

Jerzy Bryła

Jerzy Franciszek Bryła (ur. 24 maja 1928 w Nowym Brzesku)[1][2] – polski ksiądz, protonotariusz apostolski.

Jerzy Franciszek Bryła
Infułat
Data i miejsce urodzenia

24 maja 1928
Nowe Brzesko

Dziekan dekanatu Kraków-Salwator
Okres sprawowania

1975–2005

Proboszcz parafii Najświętszego Salwatora w Krakowie
Okres sprawowania

1975–2005

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

archidiecezja krakowska

Prezbiterat

29 czerwca 1952

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości

Życiorys edytuj

Jest synem Franciszka i Alicji z domu Holaczewskiej[3], którzy w latach 1918–1939 byli nauczycielami w szkole podstawowej w Nowym Brzesku (w 2007 zostali patronami Nowobrzeskieego Miejsko-Gminnego Centrum Kultury i Promocji). Z Nowego Brzeska rodzina przeprowadziła się do Stręgoborzyc, gdzie w 1941 r. Jerzy Bryła ukończył szkołę podstawową. Później uczył się w IV Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza przy ul. Krupniczej 2 w Krakowie. W 1947 zdał maturę i wstąpił do krakowskiego Seminarium Duchownego. Studiował teologię na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. 29 czerwca 1952 przyjął święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa lwowskiego Eugeniusza Baziaka w katedrze wawelskiej.

W latach 1952–1957 był wikariuszem w Parafii św. Wawrzyńca Diakona Męczennika i św. Kazimierza Królewicza w Rajczy, a następnie przez rok w Parafii Opatrzności Bożej w Bielsku-Białej i katechetą w Liceum im. Adama Asnyka. W latach 1958–1969 był wikariuszem Parafii św. Floriana w Krakowie, gdzie po ks. Karolu Wojtyle przejął też duszpasterstwo akademickie.

Od 1955 r. prowadzi działalność duszpasterską dla osób głuchoniemych. W 1960 ukończył pedagogikę specjalną w Państwowym Instytucie Pedagogiki Specjalnej w Warszawie i w Seminarium Duchownym w Krakowie rozpoczął wykłady przygotowujące kleryków do pracy z osobami głuchoniemymi, a w 1962 został mianowany Archidiecezjalnym Duszpasterzem Głuchych. Od 1968 jest też duszpasterzem środowisk twórczych w Krakowie.

W 1969 r. z polecenia kardynała Karola Wojtyły zorganizował pierwsze w Polsce Studium Katechetyczne, został też członkiem Archidiecezjalnej Komisji Liturgicznej, a w 1971 powołano go do Rady Wydziału Duszpasterstwa Kurii Metropolitalnej w Krakowie. W październiku 1974 r. został wybrany do Zarządu Międzynarodowego Koła Ekumenicznego dla Duszpasterzy Głuchoniemych, a ks. kardynał Stefan Wyszyński mianował go stałym przedstawicielem duszpasterzy głuchych w Międzynarodowym Kole Ekumenicznym dla Duszpasterstwa Głuchych. Od 1975 pracował w Komisji Episkopatu Polski do spraw Katechizacji.

W latach 1975–2005 był proboszczem Prepozytury Najświętszego Salwatora na Zwierzyńcu i dziekanem Dekanatu Kraków-Salwator. Doprowadził do odnowienia zabytkowych kościołów św. Augustyna i św. Jana Chrzciciela oraz Najświętszego Salwatora, kaplicy św. Małgorzaty i św. Judyty, a także zabytkowej, drewnianej chaty grabarza. W wyniku jego starań w 1999 znacznie powiększona została powierzchnia cmentarza Salwatorskiego oraz wybudowano nową kaplicę cmentarną – kaplicę Wszystkich Świętych według projektu Witolda Cęckiewicza.

W 1977 został mianowany kuratorem klasztoru sióstr wizytek w Krakowie. Od 1980 do 2019[4] był kapelanem Bractwa Kurkowego w Krakowie. Od 1985 roku był sekretarzem Rady Kapłańskiej Archidiecezji Krakowskiej i członkiem Kolegium Konsultorów Archidiecezji Krakowskiej. W 1979 został honorowym kapelanem Ojca Świętego, w 1991 honorowym prałatem, a w 1997 protonotariuszem apostolskim.

W latach 1995–1996 wygłosił w Radiu Maryja cykl prelekcji poświęconych problemom ludzi niesłyszących, a w 1998 opublikował książkę Głusi słyszą, przedstawiającą doświadczenia w pracy z głuchoniemymi. Sporo uwagi poświęcił także zagadnieniom teoretycznym, dydaktycznym i sposobom nauczania osób głuchych.

Dzięki jego staraniom od 1980 organizowane jest Krakowskie Triennale Rzeźby Religijnej.

Pełni posługę jako duszpasterz środowisk artystycznych archidiecezji krakowskiej[5].

Publikacje edytuj

  • Eschatologiczne myśli z Pisma Świętego i Brewiarza, Kraków: Wyd. Św[iętego] Stanisława BM [Biskupa Męczennika] Archidiecezji Krakowskiej, 1999. ISBN 83-87960-26-8.
  • Głusi słyszą, Kraków: Wyd. Św[iętego] Stanisława BM [Biskupa Męczennika] Archidiecezji Krakowskiej, 1998. ISBN 83-85903-64-X.
  • Wczoraj i dziś. Z ks. infułatem Jerzym Bryłą rozmawia Janusz M. Paluch, Wydawnictwo PETRUS, Kraków 2013. ISBN 978-83-7720-194-7.

Order i wyróżnienia edytuj

W 2017 r. uhonorowany został Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis[6].

Postanowieniem z 12 grudnia 2012 za wybitne zasługi w pracy duszpasterskiej na rzecz osób głuchoniemych i środowisk twórczych, za propagowanie idei ekumenizmu i pojednania został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Bronisława Komorowskiego[7]; uroczystość wręczenia odbyła się 24 marca 2013 r. w Teatrze im Juliusza Słowackiego w Krakowie podczas koncertu dedykowanemu księdzu Bryle[8].

W 2001 r. w uznaniu szczególnych zasług dla Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa Rada Miasta Krakowa przyznała mu Brązowy Medal Cracoviae Merenti numer 5[9]. Wiosną 2005 r. został wyróżniony Medalem Świętego Brata Alberta, a 23 września 2005 medalem im. św. Norberta „Przyjaciel Ziemi Nowobrzeskiej” przyznawanym przez władze samorządowe Gminy Nowe Brzesko[2].

W 1992 został odznaczony Złotą Odznaką Honorową Polskiego Związku Głuchych, a w 2002 uhonorowany przez władze samorządowe Nowego Brzeska tytułem „Zasłużony dla Ziemi Nowobrzeskiej”. W 1980 otrzymał nagrodę Srebrnego Kura Bractwa Kurkowego w Krakowie, w 1985 roku Złotą Honorową Odznakę Bractwa Kurkowego, zaś w 1995 r. honorowe członkostwo Bractwa Kurkowego, a w 2000 roku Krzyż Komandorski Zjednoczonych Bractw Kurkowych w Polsce i pierścień królewski Bractwa. W 2002 roku Zarząd Zjednoczonych Bractw Strzeleckich Europy przyznał mu najwyższe wyróżnienie – Krzyż św. Sebastiana.

W 2021 r. uhonorowany został Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości[10].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Notacje historyczne: ks. Jerzy Bryła. Karol Wojtyła, mój nauczyciel duchowy. tvp.pl. [dostęp 2013-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-01)].
  2. ↑ a b Arkadiusz Fularski, Ks. infułat Jerzy Bryła – Najlepszy z Nowobrzeszczan’ [online], ekai.pl, 22 marca 2013 [dostęp 2013-05-03].
  3. ↑ Bryła Jerzy Franciszek, [w:] Władysław Tyrański, Kto jest kim w Krakowie : lokalne władze, urzędy, instytucje, środowiska : edukacja, zatrudnienie, pozycja zawodowa, działalność polityczna i społeczna, sympatie polityczne, rodzina, rozrywki i upodobania (dane z 1999 roku), Kraków: Krakowska Agencja Informacyjna, 2000, s. 37, ISBN 83-909309-2-7, OCLC 47866363 [dostęp 2023-01-25].
  4. ↑ Kraków. Dariusz Raś prałat archidiecezji krakowskiej, archiprezbiter kościoła Mariackiego kapelanem krakowskiego Bractwa Kurkowego [online], bractwakurkowe.com.pl [dostęp 2023-12-09].
  5. ↑ Duszpasterstwa. diecezja.pl. [dostęp 2014-01-26].
  6. ↑ Złoty medal Gloria Artis dla ks. inf. Jerzego... [online], krakow.gosc.pl [dostęp 2020-06-11].
  7. ↑ M.P. z 2013 r. poz. 331.
  8. ↑ Kraków: ks. Jerzy Bryła odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. ekai.pl, 25 marca 2013. [dostęp 2013-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  9. ↑ Uchwała nr LXXVIII/671/01 Rady Miasta Krakowa z dnia 23 maja 2001 r. w sprawie przyznania Brązowego Medalu „Cracoviae Merenti” Księdzu Infułatowi Jerzemu Bryle”. bip.krakow.pl. [dostęp 2013-05-03].
  10. ↑ Bogu i Ojczyźnie na chwałę. Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości dla księdza infułata Jerzego Bryły. malopolska.uw.gov.pl. [dostęp 2021-10-11]. (pol.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Bryła&oldid=72050464”