Jerzy Kuberski
Jerzy Kuberski (ur. 22 marca 1930 w Paschalinie ob. Babice Nowe, zm. 20 września 2007 w Warszawie) – polski pedagog, polityk komunistyczny i dyplomata. Minister oświaty i wychowania (1972–1979), w latach 1980–1982 Minister-kierownik Urzędu do Spraw Wyznań.
| Data i miejsce urodzenia |
22 marca 1930 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 września 2007 |
| Minister oświaty i wychowania | |
| Okres |
od 29 marca 1972 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister-kierownik Urzędu do Spraw Wyznań | |
| Okres |
od 3 kwietnia 1980 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador RP przy Stolicy Apostolskiej | |
| Okres |
od 1989 |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
          
| |
Życiorys edytuj
Syn Wacława i Natalii. Ukończył studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Warszawie oraz w 1960 na Uniwersytecie Warszawskim. W 1977 otrzymał stopień doktora, a w 1980 profesora nadzwyczajnego nauk humanistycznych.
W 1950 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Działał w aparacie partii, wchodził w skład egzekutywy podstawowej organizacji partyjnej w Dyrekcji Okręgowej Szkolenia Zawodowego w Warszawie (1950–1952), następnie do 1954 był sekretarzem komitetu uczelnianego WSP. Członek egzekutywy komitetu dzielnicowego Warszawa-Stare Miasto (1957–1961). Od 1970 do 1972 sekretarz komitetu warszawskiego, a następnie zastępca członka (1971–1975) i członek (1975–1981) Komitetu Centralnego PZPR. Od 1979 do 1980 kierował wydziałem organizacji społecznych, sportu i turystyki KC.
W 1954 podjął pracę w szkolnictwie, był dyrektorem studium nauczycielskiego oraz kuratorem okręgu szkolnego Warszawy (1965–1970). Od marca 1972 do lutego 1979 minister oświaty i wychowania w rządzie Piotra Jaroszewicza i kolejnym pod jego przewodnictwem. Od kwietnia 1980 do maja 1982 minister-kierownik Urzędu do Spraw Wyznań w rządzie Edwarda Babiucha, Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego. Po jego interwencji u prymasa Józefa Glempa mającej miejsce w nocy z 16 na 17 grudnia 1981 roku wstrzymano publikację opracowanego przez hierarchię Kościoła katolickiego komunikatu krytycznego wobec wprowadzenia stanu wojennego[2]. Następnie do roku 1989 kierownik zespołu do spraw stałych kontaktów roboczych między rządem Polski a Stolicą Apostolską. Od 1989 do 1990 ambasador PRL/RP w Watykanie – pierwszy po wojnie, od czasu wznowienia polsko-watykańskich stosunków dyplomatycznych[3]. Wieloletni przewodniczący Międzynarodowego Stowarzyszenia im. Janusza Korczaka. Prezes i wiceprezes Zarządu Głównego Akademickiego Związku Sportowego w latach 1960–1976. W 1974 wybrany w skład Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. W latach 70. był członkiem Rady Redakcyjnej organu teoretycznego i politycznego KC PZPR „Nowe Drogi”[4].
W latach 1991–2007 rektor Wyższej Szkoły Hotelarstwa, Gastronomii i Turystyki w Warszawie.
Zmarł dnia 20 września 2007 w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Leśnym w Laskach[5].
Odznaczenia edytuj
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[5]
- Złoty Krzyż Zasługi[5]
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”[5]
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”[5]
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”[5]
- Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”[5]
- Tytuł honorowy Zasłużony Nauczyciel PRL
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1963)[6]
- Złota Odznaka ZNP[5]
- Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”[5]
- Order Piusa IX z Gwiazdą[5]
- Komandoria Orderu Palm Akademickich[5]
Przypisy edytuj
- ↑ Henryk Jabłoński pełnił urząd ministra oświaty i szkolnictwa wyższego.
- ↑ Krzysztof Michalski: Działalność Komisji Wspólnej przedstawicieli Rządu PRL i Episkopatu Polski 1980–1989. IPN Warszawa 2012, s. 106.
- ↑ Wielka Encyklopedia Jana Pawła II, Edipresse Polska, Warszawa 2005, tom XVI, s. 14. ISBN 83-60160-10-4.
- ↑ „Nowe Drogi” nr 3/1978, s. 2.
- ↑ a b c d e f g h i j k Tadeusz Tulibacki, Jerzy Kuberski – wspomnienie, „Gazeta Wyborcza”, 20 grudnia 2007.
- ↑ Dziennik Urzędowy Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki, nr 1-2, 29 lutego 1964, s. 5.
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991
- Biuletyn IPN
- Kto jest kim w Polsce 1989. Informator biograficzny. Edycja 2, wyd. Interpress, Warszawa 1989, s. 650