Jerzy Mikołajewicz Zenowicz
Jerzy Mikołajewicz Zenowicz (Jurij Mikołajewicz Zianowiewicz, Jerzy Zienowicz, ok. 1510-1583) – starosta (tenutariusz) czeczerski i propojski (1547-70), lepelski od 1570 i dziśnieński 1577, kasztelan połocki (1566-1570) i smoleński (1579). Był uczestnikiem wojen inflanckich (1558-1583). W okresie postępów reformacji w Rzeczypospolitej przyszedł na kalwinizm.
 Zenowicz (Deszpot) | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
ok. 1510 |
| Data śmierci | |
| Ojciec |
Mikołaj Zenowicz |
| Żona | |
| Dzieci |
Krzysztof Zenowicz |
W 1573 roku potwierdził elekcję Henryka III Walezego na króla Polski[1].
Działalność wojskowa edytuj
W czasie wojen o dominium Maris Baltici w 1559 r. na polecenie Zygmunta II Augusta udał się wraz z Janem Chodkiewiczem do Inflant w celu ochrony granic. Z oddziałem 500 żołnierzy ochraniał Rzeżycę. Brał udział w bitwie pod Czaśnikami (1564), gdzie został ranny w głowę, gdy jego oddziały wraz z oddziałami kniazia Bohdana Iwanowicza Sołomareckiego i wojewody nowogródzkiego Mikołaja Sapiehy zadały pierwszy cios wojskom rosyjskim.
W 1568 roku obronił Leplę, za co został starostą (dzierżawcą) lepelskim.
Działalność religijna i gospodarcza edytuj
Był właścicielem dóbr ziemskich na Żmudzi, w powiatach oszmiańskim, mińskim, orszańskim i rzeczyckim. Jako pierwszy z prawosławnej dotąd rodziny Zenowiczów przeszedł na kalwinizm i w rodzinnych Smorgoniach ufundował zbór kalwiński, gdzie został pochowany.
Rodzina edytuj
Pochodził z rodziny Zenowiczów herbu własnego. Z małżeństwa z Anną Słucką[potrzebny przypis][2] miał dwoje dzieci:
- Halszkę (Zofię) – żonę Michała Wiśniowieckiego, prababkę króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego,
- Krzysztofa (ok. 1540-1614), wojewodę brzeskolitewskiego.
Bibliografia edytuj
- Urszula Augustyniak, Testamenty ewangelików reformowanych w Wielkim Księstwie Litewskim, Warszawa: Wydawnictwo Semper, 1992, s. 23, 34-36, ISBN 83-900523-0-X, OCLC 830057858.