Jerzy Orzechowski
Jerzy Orzechowski herbu Oksza (ur. 12 maja 1905 w Jermolińcach, zm. 14 stycznia 1988 w Toronto) – podpułkownik pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii.
| |
 podpułkownik pilot
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 maja 1905 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 stycznia 1988 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
142 eskadra myśliwska |
| Stanowiska |
dowódca dywizjonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.svg){kind=small}
Życiorys edytuj
W wieku 17 lat wstąpił do Korpusu Kadetów we Lwowie. Absolwent Oficerskiej Szkoły Lotnictwa w Dęblinie (I promocja, 9 lokata)[1], awans na podporucznika otrzymał 15 sierpnia 1927 roku.
Dowódca 141 eskadry myśliwskiej[2] i 142 eskadry myśliwskiej (od 23 marca 1933 do 1 września 1937). Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 w korpusie oficerów aeronautyki (w marcu 1939, w tym samym stopniu i starszeństwie, zajmował 18. lokatę w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa[3]). W październiku 1938 został powołany do Wyższej Szkoły Lotniczej w Warszawie, w charatkterze słuchacza III Kursu[4].
Po kampanii wrześniowej przez Rumunię i Francję trafił do Wielkiej Brytanii. Przeszedł przeszkolenie w 15 EFTS (15 Szkoła Pilotażu Podstawowego) i 5. OTU. 16 września 1940 skierowany do dywizjonu 303[5] (przebywał tam 5 dni). Po przeszkoleniu w 6. OTU, 3 października 1940 roku skierowany do 615 dywizjonu RAF, a 16 października 1940 do 607 dywizjonu RAF.
Dowódca dywizjonu 306 od 18 października 1940 do 11 listopada 1940. Dowódca dywizjonu 308 od 8 grudnia 1940 do 22 czerwca 1941. Pod koniec 1942 dowódca eskadry 23 dywizjonu nocnych myśliwców RAF (stacjonujący na Malcie). Dowódca dywizjonu 307 od 1 kwietnia 1943 do 8 listopada 1943. attaché lotniczym RP w stolicy Francji od maja 1945 do września 1945. Po zakończeniu pracy w dyplomacji został oficerem łącznikowym w Dowództwie Lotnictwa Myśliwskiego. Z Polskich Sił Powietrznych odszedł w styczniu 1947 roku.
Do Polski nie powrócił, pozostał na emigracji. Zmarł w Kanadzie 14 stycznia 1988 roku.
Zestrzelenia edytuj
Na liście Bajana sklasyfikowany został na 381. pozycji z 1 prawdopodobnym zestrzelonym samolotem i trzema uszkodzonymi.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[6] nr 8410[7]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
- Medal Lotniczy (trzykrotnie)
- Distinguished Flying Cross
Przypisy edytuj
- ↑ I promocja
- ↑ R. King, Dywizjon 303, str.218 - brak potwierdzenia w innych źródłach
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 209.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 451.
- ↑ R. King, Dywizjon 303, str.218
- ↑ Orzechowski Jerzy. listakrzystka.pl. [dostęp 2019-02-17].
- ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 474.
Bibliografia edytuj
- Richard King: Dywizjon 303 walka i codzienność. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2012. ISBN 978-83-7243-979-6.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- biografia na samoloty.pl