Jerzy Rakowski (ur. 1893[1], zm. 13 czerwca 1915 pod Rokitną) – ułan Legionów Polskich.

Jerzy Rakowski
ułan ułan
Data urodzenia

1893

Data i miejsce śmierci

13 czerwca 1915
Rokitna

Przebieg służby
Lata służby

19141915

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 Szwadron Ułanów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Życiorys edytuj

Jerzy Rakowski w 1911 roku ukończył Szkołę Handlową Siedmioklasową Miejską w Radomiu[2].

W 1914 roku zgłosił się ochotniczo do 2 szwadronu ułanów. W jego szeregach walczył w kampanii karpackiej. Odznaczył się w walkach nad Dniestrem, jako zwiadowca. Poległ 13 czerwca 1915 roku w czasie szarży pod Rokitną[3].

15 czerwca 1915 roku wraz z pozostałymi 14 poległymi bezpośrednio w czasie ataku żołnierzami 2 szwadronu został uroczyście pochowany na cmentarzu w Rarańczy.

17 maja 1922 roku Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz nadał mu pośmiertnie Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (krzyż numer 6009)[4].

13 lutego 1923 roku jego zwłoki zostały ekshumowane i złożone w kościele garnizonowym w Czerniowcach, a następnie przewiezione koleją do Krakowa i złożone w kaplicy 5 Szpitala Okręgowego przy ulicy Długiej (współcześnie przy ul. Wrocławskiej). Ceremonia pogrzebowa rozpoczęła się o godz. 12.00 w niedzielę 25 lutego. Trumny, ułana Rakowskiego i jego 14. towarzyszy, zostały przewiezione na lawetach na Rynek Główny. Tam biskup Adam Stefan Sapieha pokropił trumny, marszałek Józef Piłsudski złożył na nich krzyże Virtuti Militari. Następnie kondukt podążył na cmentarz Rakowicki, gdzie trumny zostały złożone do grobów. Ceremonię zakończyła defilada oddziałów wojska, uczestniczących w pogrzebie, prowadzona przez generała broni Stanisława Szeptyckiego[5][6][7].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj