Jiří Dienstbier (ur. 1969)

czeski polityk

Jiří Dienstbier (ur. 27 maja 1969 w Waszyngtonie[1]) – czeski polityk i prawnik, adwokat, senator, wiceprzewodniczący Czeskiej Partii Socjaldemokratycznej. Kandydat w wyborach prezydenckich w Czechach w 2013, minister ds. praw człowieka i równouprawnienia od 2013 do 2016. Syn Jiříego Dienstbiera.

Jiří Dienstbier
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1969
Waszyngton

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik

Alma Mater

Uniwersytet Karola

Partia

Czeska Partia Socjaldemokratyczna

podpis

Życiorys edytuj

Urodził się w Stanach Zjednoczonych, gdzie jego ojciec Jiří Dienstbier, późniejszy dysydent i polityk, pracował jako dziennikarz. Jego matka Zuzana Dienstbierová należała do sygnatariuszy Karty 77[2]. Z powodu opozycyjnej działalności rodziców miał ograniczony dostęp do wykształcenia, ostatecznie pod koniec lat 80. mógł podjąć studia na wydziale mechanicznym Politechniki Czeskiej w Pradze[3].

W czasie studiów zaangażował się w niezależny ruch studencki. W 1989 był współzałożycielem opozycyjnego stowarzyszenia studenckiego STUHA[4]. Był członkiem studenckiej komisji strajkowej i członkiem grupy, która zorganizowała masową demonstrację z 17 listopada 1989 w ramach aksamitnej rewolucji[3]. Reprezentował środowiska studenckie w Forum Obywatelskim. W 1990 z ramienia tej organizacji uzyskał mandat posła do jednej z izb Zgromadzenia Federalnego Czeskiej i Słowackiej Republiki Federalnej, który wykonywał do 1992[1].

Również w 1990 przeszedł również na studia prawnicze na Uniwersytecie Karola w Pradze. Ukończył prawo w 1997, uzyskując uprawnienia adwokata[1]. Podjął praktykę zawodową w ramach kancelarii prawniczej założonej przez byłego premiera Mariána Čalfę, później został jednym z jej partnerów[3]. Powoływany w skład różnych rad nadzorczych m.in. Bohemians 1905[1].

Od 1991 był członkiem Ruchu Obywatelskiego, do którego dołączył wraz z ojcem[1][3]. W latach 1994–1998 i ponownie od 2006 do 2010 był radnym dzielnicy Praga 2. W 1997 dołączył do Czeskiej Partii Socjaldemokratycznej. Od 2011 do 2013 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego ČSSD[1].

W 2010 bezskutecznie kandydował do Izby Poselskiej[5]. W wyborach samorządowych w 2010 był liderem listy wyborczej socjaldemokratów w Pradze, uzyskując mandat radnego miasta[6]. Wystąpił następnie przeciwko ponownemu zawiązaniu koalicji ČSSD z Obywatelską Partią Demokratyczną, zarzucając tej ostatniej liczne nadużycia[7].

W 2011 zwyciężył w drugiej turze przedterminowych wyborów do Senatu w okręgu Kladno[8], które rozpisano po śmierci jego ojca. Poza socjaldemokratami poparła do także Partia Zielonych[3]. Już po wygranej, od 25 do 26 marca 2011, formalnie wykonywał mandat deputowanego do Izby Poselskiej, zastępując Martina Pecinę. Następnie przeszedł do wykonywania mandatu senatora[1].

19 maja 2012 Jiří Dienstbier uzyskał oficjalną rekomendację Czeskiej Partii Socjaldemokratycznej jako kandydat na prezydenta w pierwszych bezpośrednich wyborach na ten urząd[9]. W pierwszej turze głosowania Jiří Dienstbier otrzymał 16,12% głosów. Zajął 4. miejsce wśród 9 kandydatów[10]. W 2014 zapewnił sobie natomiast senacką reelekcję, ponownie wygrywając w drugiej turze głosowania[11].

29 stycznia 2014 dołączył do koalicyjnego rządu Bohuslava Sobotki jako minister ds. praw człowieka i równouprawnienia oraz przewodniczący Rady Legislacyjnej[12]. Zakończył urzędowanie 30 listopada 2016. W 2020 utracił miejsce w Senacie, przegrywając w pierwszej turze głosowania[13].

Życie prywatne edytuj

Jest stanu wolnego, ma syna Jirego[14].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g Mgr. Jiří Dienstbier. nasipolitici.cz. [dostęp 2016-10-21]. (cz.).
  2. Kandidát Jiří Dienstbier plánuje zlepšit prezentaci Hradu. ihned.cz, 1 października 2012. [dostęp 2016-10-21]. (cz.).
  3. a b c d e Jiří Dienstbier. novinky.cz. [dostęp 2016-10-21]. (cz.).
  4. Jiří Dienstbier: Usilovat o změnu mělo smysl v listopadu 89 a má i dnes. denikreferendum.cz, 18 listopada 2012. [dostęp 2016-10-21]. (cz.).
  5. Volby do Poslanecké sněmovny Parlamentu České republiky konané ve dnech 28.05. – 29.05.2010. volby.cz. [dostęp 2016-10-21]. (cz.).
  6. Volby do zastupitelstev obcí 15.10. – 16.10.2010. volby.cz. [dostęp 2016-10-21]. (cz.).
  7. Dienstbier: S ODS koalici neuzavřeme, vytvořila v Praze mafiánské prostředí. idnes.cz. [dostęp 2016-10-21]. (cz.).
  8. Doplňovací volby do Senátu Parlamentu ČR konané dne 18.3. – 19.3.2011. volby.cz. [dostęp 2016-10-21]. (cz.).
  9. Dienstbier má podporu. Ale je to moje kampaň, říká. aktualne.cz, 19 maja 2012. [dostęp 2016-10-21]. (cz.).
  10. Volba prezidenta republiky konaná ve dnech 11.01. – 12.01.2013. volby.cz. [dostęp 2016-10-21]. (cz.).
  11. Volby do Senátu Parlamentu ČR konané dne 10.10. – 11.10.2014. volby.cz. [dostęp 2016-10-21]. (cz.).
  12. Zeman jmenoval Sobotkovu vládu. Utahoval si z textu jeho návrhu. idnes.cz, 29 stycznia 2014. [dostęp 2016-10-21]. (cz.).
  13. Volby do Senátu Parlamentu ČR konané dne 2.10. – 3.10.2020. volby.cz. [dostęp 2020-10-04]. (cz.).
  14. Jak prožívají kampaň děti favoritů prezidentské volby?. denik.cz, 4 stycznia 2013. [dostęp 2016-10-21]. (cz.).