Joe Hunt
Joseph Raphael Hunt, Joe Hunt (ur. 17 lutego 1919 w San Francisco, zm. 2 lutego 1945 w Daytona Beach) – amerykański tenisista, zwycięzca mistrzostw USA w grze pojedynczej, reprezentant kraju w Pucharze Davisa.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 lutego 1919 |
| Data i miejsce śmierci |
2 lutego 1945 |
| Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Zakończenie kariery |
1945 |
| Gra pojedyncza | |
| Najwyżej w rankingu |
5 (1943) |
| US Open |
W (1943) |
Kariera tenisowa edytuj
Pochodził z rodziny o tradycjach tenisowych – ojciec Reuben był mistrzem Kalifornii Południowej w 1906, starsza siostra Marianne wygrała te mistrzostwa w 1934, a brat Charles w 1945 zajmował w klasyfikacji amerykańskiej 20. miejsce. Tenisistką była również żona Josepha, Jacque Virgil, liderka rankingu juniorek Południowej Kalifornii i uczestniczka mistrzostw USA w 1943.
Hunt zdobył mistrzostwo USA juniorów do lat 15 i 18. Jako jeden z najmłodszych graczy w historii trafił do czołowej dziesiątki rankingu amerykańskiego (w wieku 17 lat w 1936). Do tytułów juniorskich dołożył mistrzostwo międzyuczelniane (Intercollegiate), najpierw w deblu jako student Uniwersytetu Południowej Kalifornii (1938, z Lew Wetherellem), później w singlu już jako żołnierz w barwach Naval Academy (1941). Z Wetherellem zdobył także deblowe mistrzostwo USA na kortach ziemnych (1938). Obok Malcolma Chace, triumfatora sprzed pół wieku, był jedynym mistrzem akademickim w barwach różnych uczelni. Uprawiał także futbol amerykański.
W najważniejszym turnieju amerykańskim, mistrzostwach USA na kortach Forest Hills (obecne US Open), był w ćwierćfinale w 1937 i 1938, a w dwóch następnych edycjach w półfinałach. W 1939 i 1940 odpadał z Bobbym Riggsem[1]. W kolejnych latach służba wojskowa uniemożliwiała mu udział w turnieju. Wreszcie w swoim ostatnim występie w 1943 Hunt okazał się najlepszy, w finale pokonując swojego przyjaciela (również urlopowanego żołnierza) Jacka Kramera[2]. Mecz finałowy zakończył się nietypowym akcentem – przy piłce meczowej Hunt upadł zmagając się ze skurczem mięśni, ale Kramer wyrzucił piłkę na aut, co zakończyło pojedynek[3][4]. Jak wspominał Kramer, niewykluczone, że Hunt nie byłby w stanie kontynuować tego meczu. Dla Hunta był to ostatni poważny start turniejowy, jeszcze tylko rok później wygrał lokalną imprezę w Pensacola na Florydzie, pokonując w finale innego tenisistę w mundurze, Teda Schroedera. W mistrzostwach USA nie bronił tytułu.
W 1939 znalazł się w składzie reprezentacji amerykańskiej, broniącej wywalczonego rok wcześniej Pucharu Davisa. Wystawiony do debla z Kramerem, nie zdołał wygrać meczu z Adrianem Quistem i Johnem Bromwichem (7:5, 2:6, 5:7, 2:6), co okazało się początkiem niepowodzeń Amerykanów. Grę podwójną rozgrywano przy stanie 2:0 dla USA, ale ostatecznie triumfowali Australijczycy pod wodzą trenera Harry’ego Hopmana, dzięki zwycięstwom ostatniego dnia Quista nad Riggsem i Bromwicha nad Frankiem Parkerem. Tym samym bilans Hunta w reprezentacji pucharowej zamknął się tą jedną porażką.
Wysoki blondyn, z silnym serwisem i dobrym wolejem, w opinii jednego ze swoich rywali Pancho Segury uchodził za kandydata do czołowych miejsc w tenisie światowym w okresie powojennym.
Śmierć w katastrofie lotniczej w czasie lotu treningowego nad Atlantykiem w lutym 1945 przekreśliła szansę na spełnienie tych oczekiwań[5]. W 1966 Hunt został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[3].
Finały w turniejach wielkoszlemowych edytuj
Gra pojedyncza (3–1) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 6 września 1943 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta |  Jack Kramer
|
6:3, 6:8, 10:8, 6:0 |
Przypisy edytuj
- ↑ player – Tennisarchives [online], www.tennisarchives.com [dostęp 2018-04-01] (ang.).
- ↑ St. Petersburg Times - Google News Archive Search [online], news.google.com [dostęp 2018-04-01].
- ↑ a b Joe Hunt [online], International Tennis Hall of Fame [dostęp 2018-04-01].
- ↑ The Evening Independent - Google News Archive Search [online], news.google.com [dostęp 2018-04-01].
- ↑ Pittsburgh Post-Gazette - Google News Archive Search [online], news.google.com [dostęp 2018-04-01].
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997