John Ponsonby (generał)

John Ponsonby (ur. 25 marca 1866, zm. 26 marca 1952) – brytyjski dowódca wojskowy, generał major British Army.

John Ponsonby
ilustracja
generał major generał major
Data urodzenia

25 marca 1866

Data śmierci

26 marca 1952

Przebieg służby
Lata służby

18931939

Siły zbrojne

 British Army

Stanowiska

d-ca: 2 Brygady Gwardii, 40 Dywizji Piechoty

Główne wojny i bitwy

II wojna burska,
I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Krzyż Komandorski Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Krzyż Komandorski Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania) Order Wybitnej Służby (Wielka Brytania) Mentioned in Despatches - ośmiokrotnie Komandor Orderu Leopolda (Belgia) Krzyż Wojenny (Belgia) (1914-1918) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wojenny 1914-1918 (Francja)

Życiorys edytuj

Urodził się 25 marca 1866 w rodzinie brytyjskich arystokratów o długich tradycjach wojskowych. Najstarszy syn gen. mjr Henry'ego Ponsonby'ego (1825–1895) i Mary Bulteel – córki Johna Bulteela, wnuk gen. mjr Fredericka Cavendisha Ponsonby'ego (1783–1837) i lady Emily Bathurst – córki Henry;ego Bathursta, 3. hrabiego Bathurst, prawnuk Fredericka Ponsonby'ego, 3. hrabiego Bessborough i lady Henrietty Spencer, córki Johna Spencera, 1. hrabiego Spencer.

Do armii wstąpił w 1893. Jego chrztem bojowym był udział w pierwszej wojnie z plemieniem Ndebele w Zimbabwe w 1894. W 1898 wszedł w skład wojsk tłumiących powstanie w Ugandzie. W latach 1899–1902 brał udział w II wojnie burskiej i został wymieniony w sprawozdaniu. Walczył również podczas I wojny światowej, gdzie został ranny, siedmiokrotnie był wymieniony w sprawozdaniu. W 1915 objął dowodzenie nad 2 Brygadą Gwardii. W 1917 został dowódcą 40 Dywizji Piechoty. W 1918 otrzymał awans na generała majora (Major General). W 1939 zrezygnował z czynnej służby.

21 grudnia 1935 poślubił Mary Robley (1901–2003), córkę Thomasa Robleya[1]. Małżeństwo to nie doczekało się potomstwa.

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Mollie Ponsonby, The Independent (ang.) [dostęp 2011]

Bibliografia edytuj