Jolanta Żyndul

polska historyczka

Jolanta Maria Żyndul, z d. Kalata (ur. 21 lipca 1964 w Warszawie[1]) – polska historyczka, specjalizująca się w badaniach nad nowoczesnymi dziejami Żydów polskich i stosunkami polsko-żydowskimi w XIX i XX wieku.

Jolanta Żyndul
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

21 lipca 1964
Warszawa

Doktor habilitowany
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1999
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

2013
Uniwersytet Warszawski

Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Okres zatrudn.

1991

Życiorys edytuj

Studia historyczne rozpoczęła na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a zakończyła w 1990 na Uniwersytecie Warszawskim (Instytut Historyczny). Od 1991 pracuje w IH UW w „Centrum Badania i Nauczania Dziejów i Kultury Żydów w Polsce im. Mordechaja Anielewicza”, którego kierownikiem została po odejściu na emeryturę Jerzego Tomaszewskiego w 2001. Doktorat uzyskała pod kierunkiem Marcina Kuli w 1999, a habilitowała się w 2013. Otrzymała Nagrodę Klio w 2000 i Honorowy Medal „Powstanie w Getcie Warszawskim” w 2007.

Najważniejsze publikacje edytuj

  • Zajścia antyżydowskie w Polsce w latach 1935–1937, Warszawa 1994.
  • Apolinary Hartglas. Na pograniczu dwóch światów, opr. J. Żyndul, Warszawa 1996.
  • Państwo w państwie? Autonomia narodowo-kulturalna w Europie Środkowo-wschodniej w XX wieku, Warszawa 2000.
  • Kłamstwo krwi. Legenda mordu rytualnego na ziemiach polskich w XIX i XX wieku, Warszawa 2011.
  • Żydzi i Piłsudski. Wybór źródeł do historii stosunków polsko-żydowskich w okresie międzywojennym, Warszawa 2021

Przypisy edytuj

  1. Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945-2000, wyd. Arkadiusz Wingert, Kraków 2010, s. 643.

Bibliografia edytuj