Wikipedia

Jolanta Fraszyńska

polska aktorka

Jolanta Fraszyńska (ur. 14 grudnia 1968 w Mysłowicach) – polska aktorka filmowa i teatralna.

Jolanta Fraszyńska
Ilustracja
Jolanta Fraszyńska (2019)
Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1968
Mysłowice

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Robert Gonera (rozwód)
Grzegorz Kuczeriszka (rozwód)

Lata aktywności

od 1986

Zespół artystyczny
Teatr 6. piętro
Teatr Dramatyczny
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Życiorys edytuj

Dzieciństwo spędziła w Mysłowicach wraz z matką Krystyną, ojczymem i starszą siostrą przyrodnią Katarzyną[1]. Biologicznego ojca poznała, kiedy była w okresie licealnym[1][2]. Z kolejnego związku ojca ma dwoje rodzeństwa przyrodniego, siostrę Magdę i brata Przemysława[2].

Od szóstego roku życia występowała w zespole wokalno-tanecznym w domu kultury WSS „Społem”, a w nastoletnim życiu działała w oazie, śpiewała w chórze kościelnym i była harcerką[3]. Po zdaniu matury w Studium Wychowania Przedszkolnego podjęła studia we wrocławskiej filii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie[4]. W 1991 wystąpiła na IX Ogólnopolskim Przeglądzie Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi ze swoim spektaklem dyplomowym Nasze miasto, w którym zagrała główną rolę – Emilkę[5]. Po ukończeniu studiów dołączyła do zespołu Teatru Polskiego we Wrocławiu, grając gościnnie w spektaklu Dzieci Arbatu[6], a także zadebiutowała jako aktorka filmowa rolą Ani w In flagranti Wojciecha Biedronia. W 1992 zagrała Ottlę w spektaklu Pułapka Tadeusza Różewicza w reż. Jerzego Jarockiego, a w 1993 wystąpiła jako Bianka w filmie Magdaleny Łazarkiewicz Białe małżeństwo oraz jako młoda prostytutka i narkomanka Jola w Porze na czarownice Piotra Łazarkiewicza[7].

W 1998 odeszła z Teatru Polskiego i przeniosła się do Teatru Dramatycznego w Warszawie, gdzie wystąpiła m.in. w Powrocie Odysa i Wymazywaniu, reżyserowanych przez Krystiana Lupę, ponadto zagrała m.in. lesbijkę Jerri w Niezidentyfikowanych szczątkach ludzkich i prawdziwej naturze miłości Brada Frasera w reż. Grzegorza Jarzyny i Guildensterna w Hamlecie Williama Shakespeare’a w reż. Krzysztofa Warlikowskiego[8]. W swojej karierze zagrała w sumie w ponad 40 inscenizacjach teatralnych, 25 realizacjach Teatru Telewizji i pięciu spektaklach Teatru Polskiego Radia.

Szeroką rozpoznawalność zyskała w 1999 dzięki roli Aldony Lipskiej w komedii Juliusza Machulskiego Kiler-ów 2-óch oraz hakerki „Ćmy” w trzeciej serii Ekstradycji, a także Moniki Zybert w serialu TVP2 Na dobre i na złe, w którym grała przez kolejne 10 lat[9]. W maju 1999 jej roznegliżowane zdjęcia opublikowane zostały na łamach miesięcznika „Playboy Polska”. Występ jako matka w Sto minut wakacji (1998) Andrzeja Maleszki przyniosła jej nagrodę za najlepszą rolę kobiecą na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Młodego Widza „Ale Kino!” w Poznaniu (2000), a główna rola w Ławeczce (2004) Macieja Żaka, tragikomicznej opowieści o poszukiwaniu miłości, zainspirowana głośną sztuką Aleksandra Gelmana, została wyróżniona nagrodą publiczności na Lecie Filmowym w Kazimierzu Dolnym (2004). Jedną z najważniejszych ról wykreowała w filmie Skazany na bluesa (2005), w którym wcieliła się w „Golę”, żonę Ryszarda Riedla.

W 2005 ukazał się tomik „Bajki gwiazd”, w którym znalazł się tekst autorstwa m.in. Fraszyńskiej[10]. Zagrała jedną z pierwszoplanowych ról w serialu TVP1 Hotel pod żyrafą i nosorożcem (2008). Również w 2008 uczestniczyła w czwartej edycji programu rozrywkowego TVN Jak oni śpiewają, jednak po trzech odcinkach zrezygnowała z dalszego udziału z powodów zdrowotnych. W latach 2010–2011 grała główną rolę w serialu TVP2 Licencja na wychowanie. W 2011 zasiadła w jury 13. edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami[11]. Od 2018 gra Katarzynę Ruszczyc, główną bohaterkę serialu TVP1 Leśniczówka, a od 2023 gra jedną z głównych ról w serialu Polsatu Teściowie.

Życie prywatne edytuj

Dwukrotnie rozwiedziona. Przez cztery lata była żoną aktora Roberta Gonery, z którym ma córkę Nastazję (ur. 1990)[12]. Jej drugim mężem był operator Grzegorz Kuczeriszka, z którym ma córkę Anielę (ur. 2004)[13] i z którym rozwiodła się wiosną 2010[11]. Następnie związała się z Tomaszem Zielińskim[14].

Chorowała na depresję i cierpiała na zaburzenia lękowe, podjęła psychoterapię u Berta Hellingera[2]. Przez dwa lata była ambasadorką Ogólnopolskiej Kampanii Społecznej Forum przeciw depresji[2].

Filmografia edytuj

Aktorka edytuj

Polski dubbing edytuj

Wybrane role teatralne edytuj

Teatr Telewizji edytuj

  • 1992: Obcy bliscy według Gundmundura Steinssona – Marta
  • 1992: Roberto Zucco – Dziewczynka
  • 1993: Gyubal Wahazar – Świntusia Macabrescu
  • 1999: Dybuk – Gitel
  • 2006: Umarli ze Spoon River – Dora Williams

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 336–339.
  2. ↑ a b c d Przerwałam sztafetę nieszczęść, „Gala”, 36/2009.
  3. ↑ Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 340–341.
  4. ↑ Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 343.
  5. ↑ Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 344–347.
  6. ↑ Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 346–347.
  7. ↑ Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 346–347, 352–353.
  8. ↑ Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 346–349, 352–353.
  9. ↑ Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 355.
  10. ↑ Gwiazda: Jolanta Fraszyńska. [dostęp 2010-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-29)].
  11. ↑ a b https://www.kobieta.pl/artykul/jolanta-fraszynska-jestem-otwarta-na-milosc
  12. ↑ Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 344–345.
  13. ↑ https://www.kobieta.pl/artykul/kobieta-zmienna-jest-jolanta-fraszynska
  14. ↑ Jurkowska i Kościelak 2020 ↓, s. 358.
  15. ↑ "Nareszcie sam w domu": obsada polskiego dubbingu [online], wSyncu, 13 grudnia 2021 [dostęp 2021-12-13] (pol.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jolanta_Fraszyńska&oldid=73498054”