Jorge Eliécer Gaitán

Jorge Eliécer Gaitán (ur. 23 stycznia 1898 w Cucunuba, Kolumbia, zm. 9 kwietnia 1948 w Bogocie, Kolumbia) – kolumbijski polityk i adwokat, minister edukacji.

Jorge Eliécer Gaitán
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 stycznia 1898
Cucunuba Kolumbia

Data i miejsce śmierci

9 kwietnia 1948
Bogota, Kolumbia

Minister edukacji
Okres

od 1940
do 1941

Przynależność polityczna

Kolumbijska Partia Liberalna

Burmistrz Bogoty
Okres

od 1936
do 1937

Życiorys edytuj

Polityk Kolumbijskiej Partii Liberalnej, był również jej kandydatem w najbliższych wyborach prezydenckich z istotnymi szansami na zwycięstwo[1]. W latach 1936–1937 pełnił urząd burmistrza Bogoty. Był również ministrem edukacji w rządzie prezydenta Eduarda Santosa Montejo.

Zginął zamordowany 9 kwietnia 1948 r. Tego dnia, po zakończeniu pracy, Gaitán planował spotkanie z Fidelem Castro, Enrique Ovaresem oraz Alfredo Guevarą, z którymi miał uzgodnić swój udział w Latynoamerykańskim Kongresie Młodzieży[2]. W momencie, kiedy Gaitán opuścił kancelarię, został dwukrotnie postrzelony w głowę i raz w klatkę piersiową. Mimo szybkiej pomocy i przewiezienia do najbliższego szpitala (Clinica Central) w ciągu godziny polityk zmarł.

Bogotazo edytuj

Po informacji lekarzy o śmierci Gaitána stacja radiowa Últimas noticias, sprzyjająca liberałom, nadała komunikat oskarżający władze o doprowadzenie do śmierci polityka. Radio wezwało również mieszkańców Bogoty do wyjścia na ulice z kijami, kamieniami i bronią palną. Komunikat wywołał niezwykle gwałtowną reakcję najuboższych mieszkańców miasta, którzy obrzucili kamieniami pałac prezydencki, podpalali autobusy i samochody. Zamieszki zaczęły się również w innych miastach Kolumbii. Protestujący wyrażali nie tylko oburzenie z powodu śmierci polityka, ale i ogólny sprzeciw wobec sytuacji panującej w kraju, za którą winili najbogatsze warstwy Kolumbijczyków oraz związane z nimi partie[3]. Stale rosnący tłum zaatakował siedzibę gazety „El Siglo”. Doszło do pierwszych starć z policją (której część postanowiła przyłączyć się do tłumów) i wojskiem, były ofiary śmiertelne. Uczestnicy zamieszek byli uzbrojeni w przypadkowe przedmioty[4]. Zniszczone zostały również więzienia w Bogocie, z których uciekło kilkuset osadzonych[3]. Ostatecznie siły zbrojne stłumiły zamieszki. Szacuje się, że bezpośrednio ofiarą Bogotazo padło 3000 osób[3].

Przypisy edytuj

  1. 9 de abril: El Bogotazo. [dostęp 2011-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-12)]. (hiszp.).
  2. Fidel Castro reveals role in 9 April 1948 Colombian Uprising. [dostęp 2011-02-03]. (ang.).
  3. a b c The Bogotazo: 9th April, 1948
  4. Paul Wolf, The Bogotazo

Zobacz też edytuj

Bogotazo