José Miguel Bueno Vicente
José Miguel Bueno Vicente (ur. 8 czerwca 1940 w Villar de Argañán) – hiszpański polityk, menedżer i nauczyciel akademicki, parlamentarzysta krajowy, od 1986 do 1989 eurodeputowany II kadencji.
Data i miejsce urodzenia |
8 czerwca 1940 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
polityk, menedżer, nauczyciel akademicki |
Alma Mater | |
Stanowisko |
poseł do Kongresu Deputowanych (1979–1986), poseł do Parlamentu Europejskiego II kadencji (1986–1989) |
Partia |
Życiorys edytuj
Rozpoczął studia z fizyki na Uniwersytecie w Salamance, uzyskał magisterium na Uniwersytecie Complutense w Madrycie. Później kształcił się w zakresie psychologii, inżynierii wojskowej i informatyki na uczelniach w Salamance, Madrycie i Barcelonie. W 2004 uzyskał doktorat z politologii na Uniwersytecie Complutense. Wykładał fizykę i matematykę na Universidad Laboral de Cáceres oraz Uniwersytecie w Salamance. Pracował jako menedżer i konsultant biznesowy m.in. w Unión Explosivos Río Tinto w Madrycie oraz fabryce Seata w Barcelonie. Autor publikacji naukowych dotyczących współczesnej polityki hiszpańskiej[1][2].
W 1975 zaangażował się w działalność w ramach PSOE, należał do jej władz w Madrycie, brał udział w pracach komitetów ekonomicznych partii. Działał także w Unión General de Trabajadores[2]. W 1979 i 1982 wybierano go do Kongresu Deputowanych[1]. W latach 1984–1986 zasiadał w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy[3]. Od 1 stycznia 1986 do 5 lipca 1987 był posłem do Parlamentu Europejskiego w ramach delegacji krajowej, w 1987 uzyskał reelekcję w wyborach powszechnych. Przystąpił do frakcji socjalistycznej, należał m.in. do Komisji ds. Gospodarczych i Walutowych oraz Polityki Przemysłowej[4].
Ożenił się z Amalią Royo Pérez, ma troje dzieci[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Profil na stronie Senatu. congreso.es. [dostęp 2021-03-12]. (hiszp.).
- ↑ a b José Miguel Bueno y Vicente. editorialamarante.es. [dostęp 2021-03-12]. (hiszp.).
- ↑ José Miguel Bueno Vicente. Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy. [dostęp 2021-03-12]. (ang.).
- ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. europarl.europa.eu. [dostęp 2021-03-12].