José Somoza y Muñoz
José Somoza y Muñoz (ur. 24 października 1781 w Piedrahíta, zm. 4 października 1852 tamże) – hiszpański pisarz i poeta[1].
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka |
Był synem Ignacia Somozy y Carvajala, sewilczyka, który przeniósł się do Piedrahíta, i Juany Muñoz Barrientos, pochodzącej z bogatej i wpływowej rodziny. Studiował w Ávila i na Uniwersytecie w Salamance. Po śmierci ojca w 1797 roku musiał wrócić do Piedrahíta. Żył prawie zawsze samotnie, sporadycznie podróżował do Madrytu, gdzie spotykał się z przyjaciółmi swojego ojca, takimi jak Juan Meléndez Valdés, Manuel José Quintana, Gaspar Melchor de Jovellanos i Francisco Goya[1].
W 1808 roku brał udział w walce przeciwko Francuzom w wojnie na Półwyspie Iberyjskim, ale później wrócił do wioski aby zająć się chorym bratem. Był prześladowany ze względu na swoje liberalne poglądy. w 1832 roku wydał neoklasyczne Poezje. Pisał także powieści historyczne, m.in. El bautismo de Mudarra i El capón (1842)[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Pilar Sáenz Arenzana: José Somoza. Vida y obra literaria. Salamanca: Junta de Castilla y León, 1977. ISBN 978-84-7846-609-2.