Josip Frank
Josip Frank (ur. 16 kwietnia 1844 w Osijeku, zm. 17 grudnia 1911 w Zagrzebiu) – chorwacki polityk, publicysta i prawnik[1].
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 kwietnia 1844 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 grudnia 1911 |
| Zawód, zajęcie |
polityk, publicysta, prawnik |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
Życiorys edytuj
W 1868 roku uzyskał stopień doktora nauk prawnych na Uniwersytecie Wiedeńskim. Cztery lata później otworzył kancelarię adwokacją w Zagrzebiu oraz rozpoczął działalność polityczną[1].
Publikował w czasopismach Agramer Presse i Kroatische Post. W swych publikacjach zarzucał rządowi bana Ivana Mažuranicia uległość wobec wpływów węgierskich i serbskich. W 1879 roku opublikował dwa artykuły: Béla Lukács und Die Quote Kroatiens i Die Quote Kroatiens, w których zwrócił uwagę na problem finansowego i gospodarczego uzależnienia Chorwacji, które wynikało z warunków ugody węgiersko-chorwackiej[1].
W latach 1880–1894 był radnym Zagrzebia, a w latach 1884–1911 sprawował mandat posła do chorwackiego parlamentu. W 1890 roku wstąpił do Partii Prawa. Propagował ideę unormowania tzw. „kwestii chorwackiej” w ramach Austro-Węgier. W wyniku konfliktu z Franem Folnegoviciem i wynikłego z niego partyjnego rozłamu Frank współtworzył nową partię o nazwie Čista stranka prava. Po 1896 roku był jej liderem. Wspierał rządy bana Pavla Raucha i działał na rzecz rozbicia Koalicji Chorwacko-Serbskiej. Po 1909 roku stracił wpływy w partii[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Frank, Josip – Hrvatska enciklopedija. enciklopedija.hr. [dostęp 2022-12-06]. (chorw.).