Juan Crisóstomo Centurión

paragwajski pisarz, dziennikarz, polityk i dyplomata

Juan Crisóstomo Centurión (ur. 27 stycznia 1840 w Itaugui, zm. 12 marca 1909 w Asunción[1]) – paragwajski pisarz, dziennikarz, polityk i dyplomata.

Juan Crisóstomo Centurión
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1840
Itauguá

Data i miejsce śmierci

12 marca 1909
Asunción

Narodowość

paragwajska

Język

hiszpański

Dziedzina sztuki

literatura

Odznaczenia
Narodowy Order Zasługi (Paragwaj)

Życiorys

edytuj

Urodził się w Itaugui we wpływowej rodzinie[1]. Odebrał wszechstronne wykształcenie, początkowo w placówkach krajowych, następnie zaś zagranicznych. W 1858 znalazł się w grupie stypendystów wysłanych przez rząd paragwajski do Europy[2]. Osiadł w Wielkiej Brytanii, gdzie pobierał nauki w zakresie literatur angielskiej i francuskiej. Studiował też prawo międzynarodowe oraz prawo handlowe w King’s College, wchodzącym w skład Uniwersytetu Londyńskiego[3]. Podczas pobytu w Londynie uczył się ponadto języka niemieckiego[3]. Spędził również nieco czasu w Paryżu. W marcu 1863 otrzymał nakaz powrotu do kraju[2].

Podjął pracę w otoczeniu prezydenta Solano Lópeza, początkowo w jego bibliotece, później jako sekretarz kancelarii głowy państwa oraz oficjalny tłumacz paragwajskiego rządu. Swe obowiązki wykonywał również po wybuchu wojny paragwajskiej. Odegrał istotną rolę w przepływie informacji między prezydentem a dowództwem armii[1]. Tłumaczył też ze znaczną biegłością noty dyplomatyczne poselstw zagranicznych akredytowanych w Paragwaju[1]. W uznaniu swych zasług został odznaczony Narodowym Orderem Zasługi w 1866[1]. Polecono mu też utworzenie szkoły z gramatyką języka hiszpańskiego, geografią, językiem francuskim oraz językiem angielskim jako wykładanymi przedmiotami[1].

Współtworzył, wraz z Nataliciem de Maríą Talaverą, dwujęzyczne, ukazujące się jednocześnie po hiszpańsku i w guarani, satyryczne pismo „El Cabichuí”[4]. Pod koniec działań wojennych doszedł do stopnia pułkownika[3]. W grudniu 1869 na krótko wypadł z łask prezydenckich[1].

Brał również czynny udział w walkach[2]. W starciu pod Cerro Corá (1 marca 1870), ostatniej bitwie wojny, dowodził batalionem[2]. Odniósł w niej rany – kula przeszyła mu policzek[2], uszkadzając część języka[2] oraz zębów[2]. Dostał się następnie do niewoli brazylijskiej[2]. W charakterze jeńca został wysłany do Rio de Janeiro[2]. Otrzymał pozwolenie na wyjazd do Europy, przybył do Paryża[2]. Był świadkiem naocznym wojny francusko-pruskiej[2] oraz upadku Napoleona III[2]. Pomieszkiwał następnie na Kubie, w Stanach Zjednoczonych oraz na Jamajce[2]. Do kraju powrócił w 1878[2].

Odnowił swe związki z paragwajskim środowiskiem prasowym, współpracował z pismami „La Reforma” i „La Democracia”[3]. Podjął też pracę w odradzającym się wymiarze sprawiedliwości Paragwaju, zasiadał w Najwyższym Trybunale Sprawiedliwości[2]. Następnie pełnił funkcję prokuratora generalnego (od marca 1882)[2]. Zaangażował się w życie polityczne, znalazł się wśród założycieli partii Asociación Nacional Republicana[2]. W rządzie prezydenta Patricia Escobara był ministrem spraw zagranicznych[2]. Na tym stanowisku bronił praw Paragwaju do Chaco, rozpoczynając w ten sposób długoletni konflikt dyplomatyczny o to terytorium z Boliwią[2].

W 1890 mianowany ministrem pełnomocnym we Francji, Wielkiej Brytanii i Hiszpanii. Powrócił do aktywności politycznej w 1895, został wybrany do senatu. Zasiadając w ławach senackich wchodził w skład komisji odpowiedzialnej za zbadanie przebiegu granicy z Boliwią. Doprowadził też do wprowadzenia świadczenia dla weteranów wojennych[2]. Zmarł w Asunción[1].

Zajmuje poczesne miejsce w historii literatury paragwajskiej. Jest autorem wydanej w 1877 w Nowym Jorku Viaje nocturno de Gualberto o Recuerdos y reflexiones de un ausente. Praca ta uznawana jest za pierwszą paragwajską powieść[5]. Określa się ją jako dzieło o ogromnym znaczeniu symbolicznym i znacznej wartości artystycznej[5]. Centurión opublikował ponadto czterotomowe Memorias o reminiscencias históricas sobre la Guerra del Paraguay, poświęcone wojnie paragwajskiej[1][3]. Poślubił Concepción de Zayas y Hechavarríę, cenioną pianistkę kubańską[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j Nacía un día como hoy Juan Crisóstomo Centurión, militar, periodista, diplomático y político. [w:] Radio 1000 [on-line]. radio1000.com.py, 2018-01-27. [dostęp 2021-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-14)]. (hiszp.).
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Biblioteca Nacional Paraguay: Coronel Juan Crisóstomo Centurión. [w:] Fotografias [on-line]. bibliotecanacional.gov.py. [dostęp 2021-07-14]. (hiszp.).
  3. a b c d e Novela deJuan Crisóstomo Centurión. [w:] ABC [on-line]. abc.com.py, 2018-06-25. [dostęp 2021-07-14]. (hiszp.).
  4. Natalicio Talavera, primer poeta épico del Paraguay, nacía un 8 de septiembre de 1839. [w:] Radio 1000 [on-line]. radio1000.com.py, 2016-09-08. [dostęp 2021-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-13)]. (hiszp.).
  5. a b Rescatan la primera novela paraguaya a través de reedición. [w:] Ultima Hora [on-line]. ultimahora.com, 2018-06-29. [dostęp 2021-07-14]. (hiszp.).