Juhaska Przełączka
Juhaska Przełączka (słow. Ovčiarska lávka, niem. Obere Grünseescharte, węg. Felső Zöldtavi csorba) – przełęcz położona na wysokości ok. 2450 m n.p.m. znajdująca się w długiej południowo-wschodniej grani Wyżniego Baraniego Zwornika w słowackich Tatrach Wysokich. Oddziela ona Spiską Grzędę (dokładniej Spiską Igłę) od Juhaskiej Turni. Podobnie jak inne sąsiednie obiekty nie jest dostępna dla ruchu turystycznego[1].
 Juhaska Przełączka widoczna pomiędzy Juhaską Turnią a Spiską Grzędą (obie podpisane) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 2450 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′57″N 20°12′06″E/49,199167 20,201667
| |
Północne stoki opadają z przełączki do Doliny Dzikiej[2]. Z kolei na południe z Juhaskiej Przełączki do Doliny Pięciu Stawów Spiskich opada żleb, w którym wyróżnia się trzy kotły lodowcowe: Wyżni Spiski Kocioł, Pośredni Spiski Kocioł i Spiski Kocioł[3].
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Károly Jordán, Ernő Halász, Sándor Nikolics i towarzysze oraz przewodnicy – Johann Breuer junior i Paul Spitzkopf junior, 15 sierpnia 1904 r. – letnie,
- Radovan Kuchař i Jiří Šimon, 26 grudnia 1953 r. – zimowe (być może zimą wchodzono na Juhaską Przełączkę już wcześniej)[1].
Polska i słowacka nazwa przełęczy pochodzi od pobliskiej Juhaskiej Turni. Nazwy niemiecka i węgierska pochodzą od Zielonego Stawu Kieżmarskiego, który znajduje się w położonej poniżej Dolinie Zielonej Kieżmarskiej.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XX. Baranie Rogi – Durny Szczyt. Warszawa: Sport i Turystyka, 1976, s. 99–104.
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 407. ISBN 83-01-13184-5.
