Wikipedia

Julian Buchcik

Julian Władysław Buchcik (ur. 2 stycznia 1896 w Zastawnej na Bukowinie zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Zasługi, ofiara zbrodni katyńskiej.

Julian Władysław Buchcik
kapitan administracji kapitan administracji
Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1896
Zastawna na Bukowinie

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

42 pułku piechoty
KRU Wierzbnik

Stanowiska

kierownik referatu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie Franciszka i Karoliny z Zająców. Wcielony do armii austriackiej, walczył na frontach I Wojny Światowej. Od 1918 w Wojsku Polskim, uczestnik wojny 1920 r. (w 1920 w niewoli sowieckiej).

W okresie międzywojennym pozostał w wojsku. W latach 1923 - 1938 służył w 42 pułku piechoty. Dowódca plutonu a następnie kompanii. W 1923 był stopniu porucznika (starszeństwo z dniem 1 czerwca 1919 i 341 lokatą w korpusie oficerów piechoty)[1]. W 1928 w stopniu kapitana (1928 - starszeństwo z dniem z dniem 15 sierpnia 1924 i 65 lokatą w korpusie oficerów piechoty[2], 1933 - 43 lokata w korpusie oficerów, 1935 - 38 lokata)[3][4]. Od 1938 kierownik II referatu w Komendzie Rejonu Uzupełnień Wierzbnik.

Piłkarz Wojskowego Klubu Sportowego 42 pułku piechoty, współzałożyciel Białostockiego Klubu Sportowego Jagiellonia oraz trener i kierownik drużyny piłkarskiej Jagiellonia. Od 1938 członek Zarządu Podokręgu Kieleckiego Krakowskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej[5]. Działacz OPL[6].

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej. Osadzony w obozie w Juchnowie (19 października 1939) a następnie w listopadzie 1939 przeniesiony do obozu w Kozielsku. 22 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[7]. Figuruje na liście wywózkowej LW 040/3 z 20 kwietnia 1940[7] poz. 98, nr akt 4066[8]. Został zamordowany 23 lub 24 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[7]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 30.04.1943. Znaleziono przy nim karę rejestracyjną z obozu juchnowskiego z datą 19.10.1939[7]. Na liście AM[9] znajduje się pod nr 185-755[7][6], na liście Komisji Technicznej PCK pod nr 755.

Nazwisko Buchcika znajdziemy we wspomnieniach z obozu kozielskiego Janusza Wedowa zamieszczonych w Gońcu Obozowym z 1943[10].

Życie prywatne edytuj

Piłkarz Wojskowego Klubu Sportowego 42 pułku piechoty, współzałożyciel Białostockiego Klubu Sportowego Jagiellonia oraz trener i kierownik drużyny piłkarskiej Jagiellonia Białystok.

Upamiętnienie edytuj

  • Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie do stopnia. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości "Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów".
  • Tablica pamiątkowa w kościele parafialnym pw. Świętej Trójcy przy ulicy Kościelnej w Starachowicach z dnia 22 kwietnia 1990[11] .
  • Tablica pamiątkowa na kamieniu na skwerze Ofiar Zbrodni Katyńskiej w Starachowicach[12]
  • Dąb Pamięci posadzony przez Parafię pw. św. Trójcy w Starachowicach na ul Kościelnej 11 w Starachowicach. Certyfikat nr 002357/000927/WE/2010[13].

Ordery i odznaczenia edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Rocznik Oficerski MSWojsk, 1923, s. 248,425.
  2. ↑ Rocznik Oficerski MSWojsk., 1928, s. 206.
  3. ↑ Przegląd Piechoty, Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty, 1933, s. 47.
  4. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty, „Przegląd Piechoty”, 1935, s. 46.
  5. ↑ Ireneusz Ciosek, Związki sportowe oraz komitety wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego a rozwój sportu klubowego w Kielcach w latach 1918–1939, „PRACE NAUKOWE Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie”, 2010, s. 51.
  6. ↑ a b BETA Księgi Cmentarne [online], ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2017-08-02].
  7. ↑ a b c d e УБИТЫ В КАТЫНИ, s. 174, 2015, s. 196.
  8. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 702.
  9. ↑ Amtliches Material zum Massenmord von Katyn
  10. ↑ Janusz Wedow, Goniec Obozowy, „Goniec Obozowy, Pismo żołnierzy internowanych”, 14 (70), 1943, s. 11.
  11. ↑ Tablice pamiątkowe, „Starachowice” [dostęp 2017-08-01] (pol.).
  12. ↑ STARACHOWICE I ŚWIĘTOKRZYSKIE [online], STARACHOWICE I ŚWIĘTOKRZYSKIE [dostęp 2017-08-02] (pol.).
  13. ↑ Tomasz Lewandowski, Adam Nielski, Katyń - strona główna [online], www.katyn-pamietam.pl [dostęp 2017-08-02] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-02] (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Katyń, Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, pod red. Marka Tarczyńskiego, Warszawa 2000, ISBN 83-905590-7-2
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Julian_Buchcik&oldid=70600254”