Julian Klemczyński

pianista; kompozytor

Julian Teodor Klemczyński (ur. w 1807 lub 1810, zm. 1854 w Paryżu[1]) – polski kompozytor i pedagog, który większość swojej kariery spędził we Francji.

Julian Klemczyński
Data i miejsce urodzenia

1807 lub 1810
Kalisz

Data i miejsce śmierci

1854
Paryż

Zawód

kompozytor, pedagog

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari

Biografia edytuj

Urodził się w 1807[2] lub 1810[3] roku na Starym Mieście w Kaliszu[2]. Jego ojciec był muzykiem. W 1825 ukończył gimnazjum (dziś Liceum im. Adama Asnyka)[2] i rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytecie Warszawskim. W tym samym roku został aresztowany przez policję i osadzony w areszcie; został wydalony z uniwersytetu w 1827. W 1831 brał udział w powstaniu listopadowym – należał do 6 Pułku Piechoty gen. Macieja Rybińskiego i został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Virtuti Militari[4].

W 1831 Klemczyński wyemigrował do Francji, osiedlając się najpierw w Meaux, a w 1833 r. w Paryżu. W latach 1832–1837 należał do Towarzystwa Demokratycznego Polskiego. Utrzymywał się z udzielania lekcji i publikowania swoich kompozycji. Specjalizował się w pisaniu muzyki salonowej, często fantazji opartych na motywach operowych, pisanych na fortepian solo lub fortepian ze skrzypcami. Jego prace ukazały się w dwudziestu wydawnictwach muzycznych, co może świadczyć o jego popularności.

Był żonaty z Margaret Louise Thevin, z którą miał dwoje dzieci, Hombertę i Mary (nazwisko po mężu: Ogez).

Został pochowany na cmentarzu Montmartre przy Avenue des Anglais[2].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj