Julian Niemczyński
Julian Marian Niemczyński (ur. 9 października 1899 w Warszawie, zm. 2 kwietnia 1940 w Katyniu) – polski piłkarz i działacz sportowy związany z Polonią Warszawa, z wykształcenia prawnik, sędzia Sądu Grodzkiego w Krakowie, podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
prawnik, sportowiec |
Życiorys edytuj
Julian Marian Niemczyński urodził się 9 października 1899 roku w Warszawie, w rodzinie Leonarda i Eugenii z Gełżyńskich. Weteran I wojny światowej. W WP służył w Oddziale II Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych. W barwach Polonii Warszawa występował w pierwszym okresie istnienia klubu, a po zakończeniu kariery sportowej udzielał się jako działacz sportowy. Absolwent Wydziału Prawa na UW z 1925 roku. Podporucznikiem został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Od 1937 roku piastował stanowisko sędziego Sądu Grodzkiego w Krakowie.
W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do 10 pułku piechoty w Łowiczu[1].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia porucznika[2]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Julian Niemczyński był żonaty z Zofią z Bieleckich, z którą miał dwie córki: Halinę i Elżbietę.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 50, 429.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
Bibliografia edytuj
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń [online], Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000, s. 426 [dostęp 2014-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-04].
- Historia. Lata 1939–1944 [online], Wielka Polonia [dostęp 2013-04-10] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-24].