Julian Zagórowski
Julian Tytus Zagórowski (ur. 4 stycznia 1890 w Tyczynie, zm. 11 czerwca 1967 w Katowicach) – polski prawnik, dyrektor Polskich Kopalni Skarbowych „Skarboferm”, działacz społeczny.
| Data i miejsce urodzenia |
4 stycznia 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 czerwca 1967 |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość |
polska |
| Tytuł naukowy |
doktor |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 4 stycznia 1890. W 1909 ukończył III Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie[1], następnie studia prawnicze, uzyskując tytuł naukowy doktora[2].
Pracował w polsko-francuskiej spółce akcyjnej Polskie Kopalnie Skarbowe na Górnym Śląsku Spółka Dzierżawna S.A. w Katowicach „Skarboferm”. W jej ramach był szefem działu administracyjnego (od 1929 do 1939[2]. Pełnił funkcję zastępcy dyrektora oraz został dyrektorem Polskich Kopalń Skarbowych[2].
Działał społecznie. Został działaczem Ligi Obrony Powietrznej Państwa (później Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej). W 1924 i 1927 został członkiem zarządu Śląskiego Komitetu Wojewódzkiego L. O. P. P.[2][3], w 1926 skarbnikiem[4], od 1934 do 1939 sprawował stanowiska prezesa Komitetu Miejskiego L. O. P. P. w Królewskiej Hucie (po zmianie nomenklatury i przemianowaniu nazwy miasta – od 1934 prezesem Obwodu Miejskiego w Chorzowie. W 1936 był członkiem założycielem Towarzystwa Popierania Wyższych Studiów Nauk Społeczno-Gospodarczych[5]. Był prezesem Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Teatru Polskiego w Katowicach, przewodniczącym Zarządu Towarzystwa Stadionu Sportowego Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Królewskiej Hucie, skarbnikiem Śląskiego Wojewódzkiego Obywatelskiego Komitetu Zimowej Pomocy Bezrobotnym[2]. Od 1945 do 1948 był członkiem Wojewódzkiej Rady Łowieckiej w Katowicach[6]
Po II wojnie światowej pełnił funkcję dyrektora naczelnego Bytomskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego[2], przewodniczącego Zarządu Spółki Brackiej w Tarnowskich Górach od 1945 do 1948[2]. W 1960 odszedł na emeryturę, po czym był zatrudniony w Radzie Techniczno-Gospodarczej przy Centralnym Zarządzie Przemysłu Węglowego, Centralnym Zarządzie Budownictwa Węglowego, Zjednoczeniu Budowlano-Montażowym Przemysłu Węglowego[2].
Miał dwóch braci: Zygmunta i Adama. Zygmunt pełnił funkcje naczelnika Wydziału Administracyjnego oraz dyrektora Departamentu Szkolnictwa Średniego Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Został rozstrzelany przez Niemców podczas powstania warszawskiego. Adam, adwokat w Pucku, zginął w 1940 w obozie koncentracyjnym w Mauthausen.
Był żonaty z Elfrydą Pauliną z Urbanów (ur. 1898), dzieci nie mieli.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)[7]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (28 lutego 1948)[8]
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 13 maja 1933[9], 26 kwietnia 1946[10])
- Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia
Przypisy edytuj
- ↑ Absolwenci 1883-1939. sobieski.krakow.pl. [dostęp 2015-03-29].
- ↑ a b c d e f g h Marta Marszałek: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej oraz Liga Morska i Kolonialna jako czynnik oddziaływania władz II Rzeczypospolitej na społeczeństwo województwa śląskiego. Katowice: Uniwersytet Śląski w Katowicach, 2012, s. 107.
- ↑ Marta Marszałek: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej oraz Liga Morska i Kolonialna jako czynnik oddziaływania władz II Rzeczypospolitej na społeczeństwo województwa śląskiego. Katowice: Uniwersytet Śląski w Katowicach, 2012, s. 109.
- ↑ Marta Marszałek: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej oraz Liga Morska i Kolonialna jako czynnik oddziaływania władz II Rzeczypospolitej na społeczeństwo województwa śląskiego. Katowice: Uniwersytet Śląski w Katowicach, 2012, s. 113.
- ↑ Alojzy Czech. Przed 11 stycznia 1937 i trochę po... Przed 11 stycznia 1937 i trochę po.... „AE Forum”, s. 5, Nr XX z grudnia 2006. Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach. ISSN 1731-075X.
- ↑ Składy w minionych latach. orl.katowice.pl. [dostęp 2015-03-29].
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w zakresie pomocy i opieki nad bezrobotnymi”.
- ↑ M.P. z 1948 r. nr 31, poz. 121 „za ofiarną i wydajną pracę w przemyśle węglowym”.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 110, poz. 139 „za zasługi na polu obrony powietrznej i przeciwgazowej”.
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 72, poz. 136 „w uznaniu zasług na polu odbudowy, organizacji i rozwoju przemysłu węglowego w Polsce”.
Bibliografia edytuj
- Marta Marszałek: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej oraz Liga Morska i Kolonialna jako czynnik oddziaływania władz II Rzeczypospolitej na społeczeństwo województwa śląskiego. Katowice: Uniwersytet Śląski w Katowicach, 2012.
- Zenon Szmidtke: Julian Tytus Zagórowski (1890–1967). Przypomnienie wielkości Górnik Polski Nr 1, Zeszyty Naukowe Muzeum Górnictwa Węglowego, Zabrze 2007, s. 127–151.