Juliusz (książę Brunszwiku)

książę Brunszwiku

Juliusz, niem. Julius (ur. 29 czerwca 1528 w Wolfenbüttel, zm. 3 maja 1589 tamże) – książę Brunszwiku-Wolfenbüttel od 1568 r., także książę Brunszwiku-Calenberg od 1584 r., z dynastii Welfów.

Juliusz
Ilustracja
książę Brunszwiku-Wolfenbüttel
Okres

od 1568
do 3 maja 1589

Poprzednik

Henryk II Młodszy

Następca

Henryk Juliusz

książę Brunszwiku-Calenberg
Okres

od 1584
do 3 maja 1589

Poprzednik

Eryk II Młodszy

Następca

Henryk Juliusz

Dane biograficzne
Dynastia

Welfowie

Data i miejsce urodzenia

29 czerwca 1528
Wolfenbüttel

Data i miejsce śmierci

3 maja 1589
Wolfenbüttel

Ojciec

Henryk II Młodszy

Matka

Maria

Żona

Jadwiga

Dzieci

Zofia Jadwiga,
Henryk Juliusz,
Maria,
Elżbieta,
Filip Zygmunt,
Małgorzata,
Joachim Karol,
Sabina Katarzyna,
Dorota Augusta,
Juliusz August,
Jadwiga

Życiorys edytuj

Juliusz był trzecim (spośród tych, którzy dotrwali do wieku dorosłego) synem księcia Brunszwiku-Wolfenbüttel Henryka II Młodszego oraz Marii, córki Henryka, hrabiego Wirtemberg-Mömpelgard. Miał trudną młodość, co było spowodowane z jednej strony ułomnością fizyczną (miał skarłowaciałe stopy), a z drugiej konfliktem z ojcem wywołanym przez sympatię Juliusza wobec reformacji (Henryk II Młodszy konsekwentnie stał po stronie katolicyzmu i cesarza). Ponieważ posiadał dwóch starszych braci, przeznaczony został do stanu duchownego (w 1542 r. został kanonikiem w Kolonii). W 1549 r. wyjechał na studia za granicę, początkowo we Francji, potem w Niderlandach. Wrócił w 1552 r.

W 1553 r. nastąpiła zmiana jego pozycji w księstwie. W bitwie pod Sievershausen, jaką jego ojciec wraz z Maurycym Wettinem stoczył z wojskami margrabiego Kulmbach, Albrechta Alcybiadesa Hohenzollerna, zginęli obaj starsi bracia Juliusza, przez co ten ostatni został następcą tronu w Wolfenbüttel. Jego ojciec jednak nie był z tego zadowolony, przede wszystkim z uwagi na wyznanie syna, i Juliusz obawiając się o swoje życie wyjechał w 1558 r. do swego szwagra, margrabiego brandenburskiego Jana z Kostrzyna. Tam Juliusz odebrał nauki rządzenia księstwem. Powrócił do Wolfenbüttel i pogodził się z ojcem dopiero po swoim ożenku w 1560 r. z Jadwigą, bratanicą Jana z Kostrzynia. Henryk Młodszy powierzył mu wówczas w zarząd część księstwa.

Juliusz objął tron książęcy w Wolfenbüttel po śmierci ojca w 1568 r. Niezwłocznie po wstąpieniu na tron przeprowadził też reformy religijne, wprowadzając na terenie księstwa luteranizm i organizując związaną z tym nową strukturę kościelną. W celu uzyskania wykwalifikowanych kadr do obsadzenia stanowisk urzędniczych oraz funkcji kościelnych utworzył w 1576 r. uniwersytet w Helmstedt. W tym samym okresie przeprowadził reformę administracji księstwa, odróżniając sprawy książęce od państwowych. Głównym celem jego polityki było umocnienie księstwa, szczególnie w dziedzinie gospodarki. Szczególnie wnikliwie zajmował się sprawami finansowymi; rozwijał także sieć komunikacyjną w księstwie (w tym szczególnie – dróg wodnych). Poszukiwał złoży surowców mineralnych, zreorganizował przedsięwzięcia górnicze i hutnicze oraz gospodarkę leśną i solną. Działał na rzecz tworzenia nowych kontaktów handlowych, które otwierały nowe rynki zbytu na produkty księstwa. Efektem tych działań była znacząca redukcja zadłużenia księstwa, które pozostawił swemu następcy w kwitnącym stanie.

Nie angażował się specjalnie w politykę zagraniczną i nie próbował walczyć o wpływy polityczne w Cesarstwie. Zachowywał dużą powściągliwość w kwestiach religijnych, m.in. odmówił przystąpienia do sojuszu książąt protestanckich – nie chciał występować przeciwko Habsburgom, m.in. z powodu związków, jakie łączyły go z cesarzem Maksymilianem II. Pod koniec życia, w 1584 r., po bezpotomnej śmierci swego kuzyna, Eryka II Młodszego objął też władzę w drugiej części księstwa brunszwickiego z Calenbergiem.

Zmarł w 1589 r., jego następcą został najstarszy syn, Henryk Juliusz.

Życie prywatne edytuj

Juliusz w 1560 r. poślubił Jadwigę (zmarłą w 1602), córkę margrabiego Brandenburgii Joachima II Hektora z rodu Hohenzollernów. Ze związku tego pochodziło jedenaścioro dzieci:

Bibliografia edytuj