Juliusz Karol Ostrowski

polski historyk, prawnik i kolekcjoner marlarstwa

Juliusz Karol Ignacy Stanisław Kostka Ostrowski, hrabia[1] herbu Rawicz (ur. 16 stycznia 1854 w Warszawie, zm. 12 marca 1917 w Glion, Szwajcaria) – historyk, prawnik, heraldyk polski, konserwatywny działacz katolicki, kolekcjoner malarstwa polskiego.

Juliusz Karol Ostrowski
Herb
Ostrowski Hrabia
Rodzina

Ostrowscy herbu Rawicz

Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1854
Warszawa

Data i miejsce śmierci

12 marca 1917
Glion

Ojciec

Stanisław Ostrowski

Matka

Helena Skrzyńska

Żona

Maria Delfina Tyszkiewicz

Dzieci

Stanisław Jozafat
Jan Krystyn
Ludwika

Biografia edytuj

Stosunki rodzinne edytuj

Był synem Stanisława Ostrowskiego, uczestnika powstania listopadowego, pracownika francuskiego Ministerstwa Robót Publicznych, właściciela ziemskiego, filantropa, i Heleny ze Skrzyńskich. Jego dziadkiem był gen. Antoni Jan Ostrowski, pradziadkiem Tomasz Adam Ostrowski, podskarbi nadworny za czasów Stanisława Augusta. Miał syna Stanisława (w zakonie Jozafata) (1890-1939), benedyktyna, historyka, bibliotekarza, zajmującego się badaniami bibliologicznymi i sfragistycznymi, i Jana Krystyna (1894-1981), dendrologa, tłumacza, właściciela dóbr ujezdzkich.

Edukacja i działalność publiczna edytuj

Ukończył studia historyczne 1877 w Lowanium i prawnicze w Brukseli. W 1889 odziedziczył po ojcu dobra ujezdzkie, stając się jednym z najbogatszych właścicieli ziemskich w Królestwie Polskim. W 1893 został rosyjskim kamerjunkrem, a następnie szambelanem (1905).

Badania heraldyczne edytuj

Pasją Juliusza Ostrowskiego była heraldyka. Obiektem badań uczynił nie tylko rody z ziem dawnej Rzeczypospolitej, ale też Śląska, Pomorza Zachodniego, Kurlandii. Od 1896 do 1914 wydawał Księgę herbową rodów polskich. Dzieło to stanowi istotne osiągnięcie w okresie poprzedzającym narodziny naukowej heraldyki polskiej.

Działalność w organizacjach katolickich edytuj

W 1905 był jednym z inicjatorów powołania Związku Katolickiego, który stawiał sobie za cel dotarcie do robotników i chłopów poprzez zakładanie domów ludowych. 29 IV 1907 został wybrany prezesem Związku Katolickiego w Warszawie (włączonego do Akcji Katolickiej). W poglądach na sprawy robotnicze podążał za wytycznymi papieża Leona XIII. Tłumaczył dzieła i broszury katolickie i finansował ich wydawanie. Należał do tajnej, międzynarodowej organizacji katolików-integrystów, skrajnych przeciwników modernizmu. Był szambelanem papieskim i kawalerem maltańskim.

Działalność społeczna edytuj

Juliusz Ostrowski ufundował przytułek dla sierot katolickich w Tomaszowie Mazowieckim przy ul. Głowackiego. Łożył znaczne środki na rozbudowę kościoła parafialnego pw. św. Antoniego w Tomaszowie Mazowieckim, na urządzenie szpitala miejskiego św. Stanisława i na utworzenie Szkoły Handlowej z językiem polskim.

Kolekcje sztuki edytuj

Juliusz Ostrowski był pasjonatem sztuki i kolekcjonerem wielu dzieł artystów polskich i zagranicznych. Wspomagał finansowo wielu młodych artystów. Przyjaźnił się z Janem Styką, który namalował jego portret. W 1912 współorganizował w Tomaszowie Mazowieckim wielką wystawę malarstwa krajowego i zagranicznego. Prawie połowa wystawianych obrazów pochodziła ze zbiorów Juliusza Ostrowskiego. Bogate zbiory Juliusza Ostrowskiego, przechowywane w pałacach Ostrowskich w Warszawie, Ujeździe i Tomaszowie Mazowieckim, niemal całkowicie zostały zagrabione przez hitlerowców.

Przypisy edytuj

  1. tytuł zatwierdzony w Rosji w 1891.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj