Juliusz Strisower (ur. 1860 w Jarosławiu, zm. 1937 w Wiedniu) – handlarz, radny i wiceburmistrz Jarosławia.

Juliusz Strisower
Herb
Bończa
Rodzina

Strisowerowie

Data i miejsce urodzenia

4 września 1860
Jarosław

Data i miejsce śmierci

6 lipca 1937
Wiedeń

Ojciec

Adolf Juliusz Strisower

Żona

Franciszka Strisowerowa

Juliusz Strisower
Data i miejsce urodzenia

1860
Jarosław

Data śmierci

1937

Wiceburmistrz Jarosławia
Okres

od 1910, 1915
do 1912, 1918

Przynależność polityczna

Żydzi

Poprzednik

Władysław Grabowski, Józef Juliusz Rohm

Następca

Józef Juliusz Rohm, Edmund Galik

Życiorys edytuj

Urodził się 4 września 1860 w Jarosławiu w rodzinie żydowskiej, trudniącej się handlem zbożem i drewnem jako syn Adolfa Juliusza i brat Henryka. W latach 18901901, 19041919, 19241933 był radnym miejskim, członkiem zarządu (asesorem), a w latach 19101912, 19151918 wiceburmistrzem Jarosławia.

Pełnił funkcję przewodniczącego jarosławskiej gminy żydowskiej (w latach 19051937), był członkiem Wydziału Powiatowego, jednym z założycieli Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Jarosławiu oraz Komunalnej Kasy Oszczędności Miasta. Jako członek Izby Handlowej i Przemysłowej we Lwowie z okręgu wyborczego Jarosław, przed I wojną światową uzyskał tytuł radcy cesarskiego. Za jego prezesury w Zarządzie Gminy wyznaniowej żydowskiej odnowiono i rozbudowano synagogę, rozbudowano szpital żydowski i zbudowano łaźnię rytualną. Własnym sumptem założył i wyposażył dom dla sierot żydowskich, który otrzymał jego imię. Należał do wszystkich żydowskich towarzystw finansowych i humanitarnych.

Zmarł 6 lipca 1937 w Wiedniu, dokąd wyjechał w celach leczniczych. Pochowany został na jarosławskim kirkucie.

Literatura edytuj

  • Jerzy Czechowicz, Żydowskie dziedzictwo kulturowe w Jarosławiu na przykładzie Kirkutu, Jarosław 2000
  • Błp. Juliusz Strisower, „Express Jarosławski” z 1937
  • Andrzej Wondaś, Szkice do dziejów Jarosławia, Jarosław 1936
  • August Szczurowski, Skorowidz powiatu jarosławskiego na rok 1902, Przemyśl 1902
  • Kronika, „Express Jarosławski” z 1937