Justyn Mackiewicz
Justyn Wiktor Mackiewicz (ur. 2 września 1889 w Sanoku, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 września 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1935, 1939–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
19 Pułk Piechoty Odsieczy Lwowa, 5 Dywizja Piechoty, Szkoła Podchorążych Piechoty |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 2 września 1889 w Sanoku, w rodzinie Jana Józefa i Julii z Męcińskich. Był absolwentem Akademii Handlowej w Krakowie. W 1914 roku został powołany do armii austro-węgierskiej, gdzie ukończył szkołę oficerską[1].
W 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Podczas wojny polsko-ukraińskiej brał udział w obronie Lwowa w szeregach Legii Oficerskiej, a następnie walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 19 pułku piechoty Odsieczy Lwowa. Był dwukrotnie ranny.
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku i nadal służył w 19 pp[2][3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1606. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W 1924 został przydzielony z macierzystego pułku do Szkoły Podchorążych Piechoty[5]. W roku szkolnym 1925/26 był instruktorem broni w Oficerskiej Szkole Piechoty[6]. Następnie został przydzielony do Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych[7]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 155. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W listopadzie tego roku został przesunięty do Biura Uzupełnień MSWojsk[9], które 31 lipca 1931 zostało przemianowane na Departament Uzupełnień MSWojsk.[10]. Z dniem 30 września 1935 został przeniesiony w stan spoczynku[11].
Po agresji ZSRR na Polskę został aresztowany przez NKWD i przewieziony do obozu w Starobielsku[12]. Wiosną 1940 roku zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej. Obecnie spoczywa w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Figuruje w wykazie poz. 2182.
Upamiętnienie edytuj
Jego grób symboliczny znajduje się w Warszawie na Cmentarzu Stare Powązki (kwatera 187-4-9)[13].
5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[15].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 894 (1921)[16]
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (17 marca 1930)[17]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaka za Rany i Kontuzje[18]
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 319.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 76, 751.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 179, 419.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 65.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 168, 362, 1368.
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 409.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 126, 184.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 46.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 373.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 33, 441.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 86.
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 325. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: TCHORZEWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-02].
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2013-03-06].
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 2641 z 22 lutego 1921 r. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 8 poz. 240
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu organizacji wojska”.
- ↑ Na podstawie fotografii
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.