Justyn Szaflarski
Justyn Szaflarski OFM (ur. 14 lutego 1821 w Nowym Targu, zm. 13 listopada 1901 we Lwowie) – polski duchowny rzymskokatolicki zakonu bernardynów.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Prowincjał zakonu | |
| Okres sprawowania |
1879–1882 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
1847 |
Życiorys edytuj
Urodził się 14 lutego 1821 w Nowym Targu[1][2][3][4]. W rodzinnym mieście ukończył szkoły ludowe[4]. Został absolwentem gimnazjum w Podolińcu[4]. W 1843 wstąpił do zakonu bernardynów w klasztorze w Leżajsku. Ukończył kształcenie filozoficzne w Tarnopolu oraz studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Lwowskiego[4]. W 1847 otrzymał sakrament święceń[1][4].
W trakcie swojej posługi kapłańskiej pełnił funkcje wikariusza, gwardiana, definitora, kustosza, komisarza, wizytatora i prowincjała prowincji ojców bernardynów, a także był kaznodzieją generalnym[1][2][3]. Pracował jako przełożony klasztorów w Gwoźdźcu, Samborze, Lwowie, Sokalu, od 1885 w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Rzeszowie[5] oraz pod koniec lat 90. w Krakowie[1][4]. Był proboszczem największej parafii we Lwowie pod wezwaniem św. Andrzeja[4]. Dwukrotnie zostawał prowincjałem zakonu[4] (od 31 maja 1879[6] do 1882[1]). 15 września 1885 wybrany kustoszem prowincji lwowskiej[7]. W 1897 obchodził sekundycję kapłańską[1].
W 1847 w więzieniu koszar na Żółkowskiem odwiedzał i wspierał osadzonych tam Polaków[4]. Jego osobę opisywał Jan Lam (m.in. w dziele pt. Z dni trwogi)[4].
Zmarł 13 listopada 1901 we Lwowie[2][3][4]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Kapłani jubilaci. Justyn Szaflarski. „Głos Św. Antoniego z Padwy”. 5, s. 158-160, Sierpień 1897.
- ↑ a b c „Gazeta Lwowska”. 263, 15 listopada 1901.
- ↑ a b c Kronika. Zmarli. † Ks. Justyn Szaflarski. „Głos Rzeszowski”. 46, s. 158-159, 17 listopada 1901.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Karta żałobna. Ksiądz Justyn Szaflarski. „Głos Narodu Ilustrowany”. 2, s. 10, 11 stycznia 1902.
- ↑ Lwów. „Echo Trzeciego Zakonu Św. o. Franciszka”. 4, s. 215, Październik 1885.
- ↑ Innocenty Marek Rusecki. Ojciec Stefan Antoni Podworski OFM – duszpasterz (1854–1913). „Łódzkie Studia Teologiczne”. 23, s. 111, 2014.
- ↑ Lwów. „Echo Trzeciego Zakonu Św. o. Franciszka”. 4, s. 214, Październik 1885.
