Jusuf Siddik
Jusuf Siddik (ur. 1910, zm. 1975) – egipski wojskowy i polityk, uczestnik ruchu Wolnych Oficerów i rewolucji 1952.
Życiorys edytuj
Naukę w Akademii Wojskowej w Kairze ukończył w 1933. Służył w piechocie[1]. W końcu lat 40. XX wieku związał się z Komunistycznym Demokratycznym Ruchem Wyzwolenia. Najpóźniej w 1951 przystąpił także do ruchu Wolnych Oficerów[2]. Według innego źródła Wolni Oficerowie zaprosili go do swojej organizacji dopiero kilka miesięcy przed swoim wystąpieniem, mając nadzieję na wykorzystanie jego kontaktów i umiejętności w czasie przewrotu. Jusuf Siddik był wówczas pułkownikiem-porucznikiem[1].
W czasie przewrotu Wolnych Oficerów działania Siddika w znacznej mierze zadecydowały o powodzeniu zamachu stanu. To dowodzone przez niego oddziały zmotoryzowane zajęły siedzibę sztabu generalnego armii egipskiej na godzinę przed czasem wyznaczonym przez spiskowców (być może w wyniku pomyłki). Jak przyznawał później Gamal Abdel Naser, gdyby nie działania Siddika, Wolni Oficerowie mogli zostać aresztowani, a ich zamach stanu udaremniony, o ich planach dowiedział się bowiem minister obrony[1].
Po udanym przewrocie Siddik wszedł do Rady Rewolucyjnych Dowódców[1]. Szybko jednak znalazł się w opozycji do decyzji tegoż organu. W sierpniu 1952 zaprotestował przeciwko skazaniu na śmierci dwóch robotników kierujących strajkiem w Kafr ad-Dawar[1]. O organizację protestu rząd oskarżył komunistów, w końcu tego samego roku rozpoczął aresztowania przywódców organizacji o tym profilu (w pierwszych miesiącach po rewolucji Wolnych Oficerów mogli oni działać legalnie w ramach Partii Demokratycznej). Siddik, który nadal sympatyzował z komunizmem, w 1953 został wykluczony z Rady. Następnie zmuszono go do wyjazdu z Egiptu, a gdy nielegalnie wrócił do kraju, trafił do aresztu i pozostał w więzieniu do 1956[3]. Według innych źródeł Siddik przebywał początkowo w areszcie, następnie karę zamieniono mu na areszt domowy[1]. Nie wznowił już działalności politycznej[1].
W ostatnich pięciu latach życia otrzymywał emeryturę państwową na mocy specjalnej decyzji prezydenta Anwara as-Sadata (również uczestnika ruchu Wolnych Oficerów), został również pochowany z pełnym ceremoniałem wojskowym[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h All the revolution's men. [dostęp 2009-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-25)].
- ↑ Stępniewska-Holzer B., Holzer J.: Egipt. Stulecie przemian. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2006, s. 104-105. ISBN 978-83-89899-58-3.
- ↑ Stępniewska-Holzer B., Holzer J.: Egipt. Stulecie przemian. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2006, s. 111. ISBN 978-83-89899-58-3.