Wikipedia

KHL (2011/2012)

Sezon KHL 2011/2012 – czwarty sezon ligi KHL został rozegrany na przełomie 2011 i 2012. W rozgrywkach wzięło udział 23 zespoły z pięciu państw: Rosji, Łotwy, Białorusi, Kazachstanu i Słowacji.

KHL 2011/2012
2010/2011 2012/2013
Szczegóły
Państwo

 Czechy

Liczba zespołów

23

Runda zasadnicza
Termin

7 września 2011 – 25 kwietnia 2012

Liczba kolejek

54

Liczba meczów

621

Liczba bramek

3279

Zwycięzca

Konferencja Zachodnia: Dinamo Moskwa
Konferencja Wschodnia: Awangard Omsk

Król strzelców

Brandon Bochenski (Barys Astana)

MVP

Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa)

Najskuteczniejszy zawodnik

Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa)

Runda finałowa
Liczba meczów

83

Bramki

385

Zwycięzca

Dinamo Moskwa

Król strzelców

Michaił Anisin (Dinamo Moskwa)

MVP

Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa)

Najskuteczniejszy zawodnik

Roman Červenka (Awangard Omsk)

Multimedia w Wikimedia Commons

Kluby uczestniczące edytuj

Kluby starające się o angaż edytuj

Jeszcze przed zakończeniem sezonu 2010/11 rozpoczęto rozmowy w sprawie rozszerzenia składu ligi zorientowane na inne kraje. Wówczas prezes KHL, Aleksandr Miedwiediew stwierdził, iż „na 99 procent” przyjęty zostanie klub HC Lev Poprad. Ponadto bliski angażu do KHL był fiński klub Espoo Blues oraz włoski HC Milano Vipers. Ponadto stale czynione były starania, aby w KHL występowała drużyna z Ukrainy jako konieczny przedstawiciel z tego kraju. Po niepowodzeniu z przyjęciem klubu HK Budiwelnyk Kijów, następnym i pewnym kandydatem miał być Donbas Donieck, który od 2011 – do czasu zatwierdzenia w KHL – występował w rozgrywkach Wyższej ligi hokejowej. Branym pod uwagę kandydatem do gry od sezonu 2012/2013 był także następny po HC Lev słowacki klub Slovan Bratysława[1]. Kolejnym miastem wchodzącym w rachubę był niemiecki Lipsk, gdzie drużynę na miarę KHL zamierzał stworzyć biznesmen Stefan Lindner. Po odrzuceniu w przeszłości zaproszenia przez kluby Eisbären Berlin i Hannover Scorpions, była to trzecia możliwa ewentualność dla niemieckiego uczestnika w lidze[2]. W maju 2011 potwierdzono, że od sezonu 2012/13 do ligi przystąpi drużyna z Mediolanu – Milano Rossoblu[3]. W związku z tym poinformowano, iż od 2012 roku miałyby być przyjęte Milano Vipers, Espoo oraz Slovan[4]. Ponadto w czerwcu 2011 informowano, że o miejsce w lidze starać się będzie federacja hokeja na lodzie z Bułgarii[5]. W lutym 2012 pojawiły się doniesienia medialne o rozmowach zmierzających do przyjęcia w skład ligi niemieckiej drużyny DEG Metro Stars (klub przechodził w tym czasie problemy finansowe, a ewentualny angaż wiązałby się ze wsparciem finansowym rosyjskich sponsorów)[6].

Uczestnicy edytuj

W sezonie 2011/2012 kontynuowany był podział zespołów według kryteriów geograficznych (w myśl wzoru zaczerpniętego z rozgrywek NHL). W porównaniu do poprzedniego sezonu liga zrzeszała drużyny z pięciu państw – Rosji, Łotwy, Białorusi, Kazachstanu oraz nowego państwa – Słowacji (dotąd reprezentowane były cztery kraje). Tym samym granice geograficzne ligi KHL przekroczyły w 2011 obręb byłego bloku Związku Radzieckiego.

W poprzedniej edycji KHL 2010/11 brało udział 23 kluby. W rozgrywkach sezonu 2011/12 pierwotnie miało wziąć udział 24 drużyny. Zaplanowana zmiana liczby drużyn w porównaniu do poprzedniego sezonu wiązała się z przyjęciem do rozgrywek słowackiego klubu HC Lev Poprad[7]. Klub ten trafił do Dywizji Bobrowa, w której w poprzednim sezonie istniało wakujące miejsce (liczyła 5 drużyn)[8]. Druga zmiana liczby uczestników – w tym przypadku nieoczekiwana – została wymuszona siłą wyższą i wiązała się z wycofaniem z rozgrywek drużyny Łokomotiwu, po katastrofie lotniczej 7 września i śmierci całej drużyny tego klubu. W związku z tym w sezonie uczestniczyło ostatecznie 23 kluby.

Dywizja Klub Miasto Rok zał. Rok doł. Trener Kapitan drużyny Lodowisko Pojemność
Konferencja Zachód
Bobrowa CSKA Moskwa   Moskwa 1946   Július Šupler   Nikołaj Pronin PSZ CSKA 5 600
Dinamo Moskwa   Moskwa 2010   Oļegs Znaroks   Aleksiej Kudaszow Megasport Arena 12 126
Dinamo Ryga   Ryga 2008   Pekka Rautakallio   Sandis Ozoliņš Arēna Rīga 10 300
HC Lev Poprad   Poprad 2010 2011   Radim Rulík   Ľuboš Bartečko Zimný štadión 4 464
SKA Sankt Petersburg   Petersburg 1946 1992   Miloš Říha   Witalij Wiszniewski Pałac Lodowy 12 300
Spartak Moskwa   Moskwa 1946 2007   Andriej Sidorienko   Oleg Piganowicz LDS Sokolniki 5 000
Tarasowa Atłant Mytiszczi   Mytiszczi 2005 2005   Janne Karlsson   Dmitrij Upper Mytiszczi Arena 7 000
Dynama Mińsk   Mińsk 2004 2008   Marek Sýkora   Jaroslav Obšut Mińsk-Arena 15 000
Łokomotiw Jarosław   Jarosław 1949 1987 Arena 2000 9 000
Siewierstal Czerepowiec   Czerepowiec 1956 1989   Aleksandr Smirnow   Jewgienij Kietow PL Czerepowiec 6 000
Torpedo Niżny Nowogród   Niżny Nowogród 1947 2007   Kari Jalonen   Jewgienij Warłamow PS Związków Zaw. 5 500
Witiaź Czechow   Czechow 2004 2005   Andriej Nazarow   Daniił Markow PZ Witiaź 3 300
Konferencja Wschód
Charłamowa Ak Bars Kazań   Kazań 1956 1992   Władimir Krikunow   Aleksiej Morozow Tatneft Arena 10 000
Awtomobilist Jekaterynburg   Jekaterynburg 2006 2009   Andriej Martemianow   Andriej Subottin KKR Uralec 5 500
Jugra Chanty-Mansyjsk   Chanty-Mansyjsk 2006 2010   Siergiej Szepeliew   Jewgienij Błochin Arena Jugra 5 500
Mietałłurg Magnitogorsk   Magnitogorsk 1950 1990   Fiodor Kanarejkin   Siergiej Fiodorow Ariena Mietałłurg 7 700
Nieftiechimik Niżniekamsk   Niżniekamsk 1968 1995   Władimir Gołubowicz   Maksim Piestuszko SCC Arena 5 500
Traktor Czelabińsk   Czelabińsk 1947 2006   Walerij Biełousow   Władimir Antipow Traktor Arena 7 500
Czernyszowa Amur Chabarowsk   Chabarowsk 1966 2006   Hannu Jortikka   Aleksandr Krysanow Platinum Arena 7 100
Awangard Omsk   Omsk 1950 1991   Raimo Summanen   Alaksiej Kalużny Arena Omsk 10 318
Barys Astana   Astana 1999 2008   Andriej Szajanow   Kevin Dallman PS Kazachstan 5 532
Mietałłurg Nowokuźnieck   Nowokuźnieck 1949 1992   Anatolij Jemielin   Siergiej Brylin PS Kuźnieck 8 040
Saławat Jułajew Ufa   Ufa 1957 1992   Wener Safin   Wiktor Kozłow Ufa-Ariena 8 400
Sibir Nowosybirsk   Nowosybirsk 1962 2002   Dmitrij Juszkiewicz   Georgijs Pujacs PSZ Sibir 7 400

Legenda: Rok zał. – rok założenia klubu, Rok doł. – rok dołączenia do KHL, PS – Pałac Sportowy, PSZ – Pałac Sportów Zimowych, PZ – Pałac Zimowy, PL – Pałac Lodowy

Sezon regularny edytuj

Runda zasadnicza trwała od 7 września 2011 do 26 lutego 2012. W tym czasie 23 drużyny rozegrały 54 kolejki ligowe.

Katastrofa lotnicza drużyny Łokomotiw Jarosław edytuj

Osobny artykuł: Katastrofa lotu Jak Sierwis 9633.

W pierwszy dzień rozgrywek, 7 września 2011 miała miejsce katastrofa lotnicza samolotu pasażerskiego JAK-42 w pobliżu Jarosławia. Na pokładzie maszyny znajdowała się drużyna Łokomotiwu Jarosław udająca się do Mińska na inaugaryjny mecz sezonu z Dynama Mińsk[9]. W wyniku wypadku zginęli wszyscy zawodnicy drużyny oraz członkowie ekipy klubu (pierwotnie ocalały napastnik Aleksandr Galimow zmarł 5 dni później).

W związku z tragicznym wypadkiem, przerwany został trwający mecz o Puchar Otwarcia rozgrywany w tym czasie w Ufie. Natychmiast zawieszono do odwołania całe rozgrywki nowego sezonu[10][11]. Pozostałe kluby ligi włączyły się we wszelaką pomoc finansowo-organizacyjną dla Łokomotiwu[12], jednak pomimo deklaracji o możliwości wsparcia z zewnątrz dla klubu w postaci wystawienia dla niego zawodników przez inne zespoły KHL (i tym samym stworzenia zupełnie nowej drużyny), prezes Łokomotiwu Jurij Jakowlew poinformował o wycofaniu drużyny z rozgrywek w bieżącym sezonie[13]. Informację te potwierdziły władze KHL[14].

Celem uhonorowania zmarłych hokeistów i całego klubu, władze KHL zdecydowały, że trofeum Puchar Otwarcia zmieni swoją nazwę i odtąd każdy mecz rozpoczynający nowy sezon KHL będzie rozgrywany o Puchar Łokomotiwu[15].

Ponowne rozpoczęcie rozgrywek nastąpiło 12 września 2011[16]. Dla upamiętnienia ofiar katastrofy wszystkie drużyny KHL występowały w trakcie sezonu w koszulkach z czarno-białym emblematem Łokomotiwu i datą 07.09.2011.

Puchar Otwarcia / Puchar Łokomotiwu edytuj

Na 7 września 2011 zaplanowano pierwotnie po raz czwarty w historii spotkanie o Puchar Otwarcia, w którym rywalizować miały drużyny Saławat Jułajew Ufa (mistrz KHL) oraz Atłant Mytiszczi (finalista poprzedniej edycji). Spotkanie miało odbyć się w Ufie[17]. W związku z katastrofą samolotu z drużyną Łokomotiwu, która wydarzyła się w tym samym czasie, trwający mecz został przerwany podczas pierwszej tercji[16]. Decyzją władz KHL Puchar Otwarcia przemianowano na Puchar Łokomotiwu[15]. Spotkanie zostało rozegrane ponownie 12 września 2011 i zakończyło się zwycięstwem Saławatu w stosunku 5:3 (mimo że Atłant prowadził w meczu już 0:3)[18].

Mecz Gwiazd edytuj

Mecz Gwiazd KHL sezonu 2011/12 odbył się 21 stycznia 2012 w Rydze[19]. Areną spotkania było lodowisko drużyny Dinama Ryga, Arēna Rīga. Wzorem poprzedniego sezonu, jako formułę meczu przyjęto spotkanie dwóch drużyn złożonych z przedstawicieli Konferencji Wschód i Zachód i pod przewodnictwem dwóch wybitnych hokeistów. Pierwszej ekipie przewodził Łotysz Sandis Ozoliņš (Dinamo Ryga), a drugiej Rosjanin Siergiej Fiodorow (Mietałłurg Magnitogorsk)[20][21].

  • Mecz hokejowy: Drużyna Ozoliņša – Drużyna Fiodorowa 11:15[22]
  • Konkursy umiejętności – Show Mistrzów: Drużyna Ozoliņša – Drużyna Fiodorowa 4:5

Dodatkowo odbył się mecz z udziałem legend hokejowych. Drużynie łotewskiej przewodził Helmuts Balderis, a rosyjskiej Wiaczesław Fietisow. Spotkanie zakończyło się zwycięstwem drużyny Rosjan 11:7[23]. W składzie gospodarzy wystąpili m.in. Sergejs Naumovs, Normunds Sējējs, Sergejs Povečerovskis, Oļegs Znaroks, a w drużynie gości zagrali m.in. Aleksiej Kasatonow, Władimir Małachow, Aleksiej Gusarow, Aleksandr Miedwiediew, Siergiej Makarow, Andriej Kowalenko, Wiaczesław Bucajew[24][25][26].

Tabela edytuj

Tabela zaktualizowana po zakończeniu rundy zasadniczej[27].

Konferencja Zachód
Dywizja Bobrowa
Lp. Drużyna M Z ZD ZK PD PK P Bramki +/− Pkt
1   SKA Sankt Petersburg 54 32 1 5 3 2 11 205-130 +75 113
2   Dinamo Moskwa 54 31 1 3 3 1 15 144-116 +28 105
3   Dynamo Ryga 54 20 2 4 7 0 21 129-136 -7 79
4   CSKA Moskwa 54 19 3 0 7 0 25 119-129 -10 70
5   Spartak Moskwa 54 15 2 5 3 2 27 124-163 -39 64
6   HC Lev Poprad 54 13 0 3 5 4 29 125-162 -37 54
Dywizja Tarasowa
Lp. Drużyna M Z ZD ZK PD PK P Bramki +/− Pkt
1   Torpedo Niżny Nowogród 54 24 0 6 5 2 17 157-132 +25 91
2   Atłant Mytiszczi 54 20 4 7 4 0 19 130-134 -4 86
3   Siewierstal Czerepowiec 54 23 0 5 4 2 20 142-133 +9 85
4   Dynama Mińsk 54 21 0 7 3 3 20 158-148 +10 83
5   Witiaź Czechow 54 10 1 5 1 1 36 108-193 -85 44
x
Konferencja Wschód
Dywizja Charłamowa
Lp. Drużyna M Z ZD ZK PD PK P Bramki +/− Pkt
1   Traktor Czelabińsk 54 32 2 5 4 0 11 163-116 +47 114
2   Mietałłurg Magnitogorsk 54 29 1 1 1 2 20 150-137 +13 94
3   Ak Bars Kazań 54 27 1 2 4 1 19 167-136 +31 92
4   Jugra Chanty-Mansyjsk 54 19 1 9 3 3 19 139-134 +5 83
5   Nieftiechimik Niżniekamsk 54 20 2 3 3 1 25 142-165 -23 74
6   Awtomobilist Jekaterynburg 54 9 3 4 5 3 30 105-165 -60 49
Dywizja Czernyszowa
Lp. Drużyna M Z ZD ZK PD PK P Bramki +/− Pkt
1   Awangard Omsk 54 26 0 5 4 1 18 133-115 +18 93
2   Saławat Jułajew Ufa 54 23 3 4 5 1 18 173-152 +21 89
3   Barys Astana 54 25 2 1 3 1 22 160-160 0 85
4   Amur Chabarowsk 54 23 1 4 3 2 21 166-139 +27 84
5   Mietałłurg Nowokuźnieck 54 18 2 4 9 0 21 108-130 -22 75
6   Sibir Nowosybirsk 54 12 2 4 7 2 27 132-154 -22 57

Legenda: Lp. – miejsce, M – mecze, Z – zwycięstwa, ZD – zwycięstwa po dogrywce, ZK – zwycięstwa po rzutach karnych, PD – porażki po dogrywce, PK – porażki po rzutach karnych, P – porażki, Br – bramki, Bl – bilans bramkowy, Pkt – punkty     = zwycięzcy dywizji,     = awans do fazy play-off

Statystyki indywidualne edytuj

Statystyki zaktualizowane po zakończeniu rundy zasadniczej[28].

Zawodnicy z pola łącznie
Gole Asysty Punkty
  Brandon Bochenski (Barys) 27   Aleksandr Radułow (Saławat) 38   Aleksandr Radułow (Saławat) 63
  Aleksandr Radułow (Saławat) 25   Tony Mårtensson (SKA) 38   Tony Mårtensson (SKA) 61
  Danis Zaripow (Ak Bars) 25   Wadim Szypaczow (Siewierstal) 37   Brandon Bochenski (Barys) 59
  Maksim Piestuszko (Nieftiechimik) 24   Kevin Dallman (Barys) 36   Wadim Szypaczow (Siewierstal) 59
  Tony Mårtensson (SKA) 23   Brandon Bochenski (Barys) 32   Kevin Dallman (Barys) 54
Obrońcy
Gole Asysty Punkty
  Aleksandr Riazancew (Traktor) 18   Kevin Dallman (Barys) 36   Kevin Dallman (Barys) 54
  Kevin Dallman (Barys) 18   Kiriłł Kolcow (Saławat) 32   Mikko Mäenpää (Amur) 36
  Dmitrij Kalinin (SKA) 15   Witalij Proszkin (Saławat) 30   Aleksandr Riazancew (Traktor) 36
  Mikko Mäenpää (Amur) 14   Maksim Czudinow (Siewierstal) 26   Dmitrij Kalinin (SKA) 36
  Janne Niskala (Atłant) 12   Juuso Hietanen (Torpedo) 25   Maksim Czudinow (Siewierstal) 35
Bramkarze
Skuteczność interwencji (w %) Średnia goli straconych (na mecz) Mecze bez straty gola
  Aleksiej Murygin (Amur) 93,0   Wital Kowal (Torpedo) 1,75   Wasilij Koszeczkin (Siewierstal) 6
  Wital Kowal (Torpedo) 93,0   Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa) 1,91   Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa) 6
  Michaił Biriukow (Jugra) 93,0   Karri Rämö (Awangard) 1,96   Michaił Biriukow (Jugra) 6
  Ari Ahonen (Magnitogorsk) 92,9   Michael Garnett (Traktor) 1,97   Ján Laco (Lev) 5
  Konstantin Barulin (Atłant) 92,9   Rastislav Staňa (CSKA) 2,06   Chris Holt (Ryga) 5
Pozostałe
Klasyfikacja +/− Zwycięskie gole Minuty kar
  Tony Mårtensson (SKA) +35   Jewgienij Kuzniecow (Traktor) 9   Kip Brennan (Witiaź) 240
  Dienis Dienisow (SKA) +29   Władimir Tarasienko (Sibir/SKA) 6   Jon Mirasty (Witiaź) 197
  Mattias Weinhandl (SKA) +25   Štefan Ružička (Spartak) 6   Jeremy Yablonski (Witiaź) 174
  Aleksandr Riazancew (Traktor) +25   Miķelis Rēdlihs (Ryga) 5   Nick Tarnasky (Witiaź) 173
  Konstantin Panow (Traktor) +25   Martin Thörnberg (Torpedo) 5   Jewgienij Artiuchin (SKA) 150

Faza play-off edytuj

Rozstawienie edytuj

Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie play-off. Drużyna Traktora Czelabińsk uzyskała najlepszy wynik punktowy z wszystkich zespołów w lidze, zdobywając 114 punktów w 54 spotkaniach i została nagrodzona Pucharem Kontynentu[29]. Tym samym Traktor został najwyżej rozstawioną drużyną w Konferencji Wschód. Kolejne miejsce rozstawione uzupełnili mistrzowie dywizji: Awangard Omsk (Wschód), oraz SKA Sankt Petersburg (pierwsze miejsce w Konferencji Zachód) i Torpedo Niżny Nowogród (Zachód). Pary ćwierćfinałowe konferencji ustalone zostały według pozycji na liście punktowej w konferencjach – w myśl zasady 1-8, 2-7, 3-6 i 4-5.

Konferencja Zachód
  1. SKA Sankt Petersburg – mistrz Dywizji Bobrowa i Konferencji Zachód (113 pkt)
  2. Torpedo Niżny Nowogród – mistrz Dywizji Tarasowa (91 pkt)
  3. Dinamo Moskwa (105 pkt)
  4. Atłant Mytiszczi (86 pkt)
  5. Siewierstal Czerepowiec (85 pkt)
  6. Dynama Mińsk (83 pkt)
  7. Dynamo Ryga (79 pkt)
  8. CSKA Moskwa (70 pkt)
Konferencja Wschód
  1. Traktor Czelabińsk – mistrz Dywizji Charłamowa i Konferencji Wschód (114 pkt)
  2. Awangard Omsk – mistrz Dywizji Czernyszowa (93 pkt)
  3. Mietałłurg Magnitogorsk (94 pkt)
  4. Ak Bars Kazań (92 pkt)
  5. Saławat Jułajew Ufa (89 pkt)
  6. Barys Astana (85 pkt)
  7. Amur Chabarowsk (84 pkt)
  8. Jugra Chanty-Mansyjsk (83 pkt)

Schemat play-off edytuj

Po zakończeniu sezonu zasadniczego nastąpiła faza play-off przebiegająca w systemie „pucharowym” o mistrzostwo obu konferencji, a finalnie o zwycięstwo w całych rozgrywkach KHL. Rywalizacja w konferencjach była toczona w czterech rundach (ćwierćfinały, półfinały i finały konferencji). Drużyny, który zajęły w konferencjach wyższe miejsce w sezonie zasadniczym (1-4), miały przywilej roli gospodarza ewentualnego siódmego meczu w rywalizacji. Przy tym zdobywca Pucharu Kontynentu (w tym wypadku Traktor Czelabińsk) mógł być ewentualnie zawsze gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane były w formule do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1 (co oznacza, że klub wyżej rozstawiony rozgrywał w roli gospodarza mecze nr 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7). Niżej rozstawiona drużyna rozgrywała w swojej hali mecz trzeci, czwarty i ewentualnie szósty.

W razie braku rozstrzygnięcia po regulaminowych 60 minutach meczu, zarządzana była dogrywka aż do uzyskania w niej zwycięskiego gola. W przeciwieństwie do sezonu zasadniczego, dogrywka trwała 20 minut (w sezonie regularnym 5 minut). Brak rozstrzygnięcia w dogrywce skutkował zarządzeniem kolejnych 20 minut (druga dogrywka) itd., aż do wyłonienia zwycięzcy meczu. Tym samym w fazie play-off nie obowiązywało rozstrzygnięcie meczu w drodze rzutów karnych (w sezonie zasadniczym rzuty karne zarządza się w razie braku rozstrzygnięcia po 5-minutowej dogrywce).

Faza play-off rozpoczęła się 29 lutego 2012, a zakończyła 25 kwietnia 2012.

  Ćwierćfinały Konferencji Półfinały Konferencji Finały Konferencji Finał o Puchar Gagarina
                                     
1  SKA Sankt Petersburg 4     1  SKA Sankt Petersburg 4  
8  CSKA Moskwa 1     4  Atłant Mytiszczi 2  


2  Torpedo Niżny Nowogród 4 Konferencja Zachód
7  Dinamo Ryga 3  
    1  SKA Sankt Petersburg 0  
  3  Dinamo Moskwa 4  
3  Dinamo Moskwa 4  
6  Dynama Mińsk 0  
4  Atłant Mytiszczi 4   2  Torpedo Niżny Nowogród 3
5  Siewierstal Czerepowiec 2     3  Dinamo Moskwa 4  


  Z  Dinamo Moskwa 4
  W  Awangard Omsk 3
1  Traktor Czelabińsk 4     1  Traktor Czelabińsk 4
8  Jugra Chanty-Mansyjsk 1     5  Ak Bars Kazań 2  
2  Awangard Omsk 4
7  Amur Chabarowsk 0  
  1  Traktor Czelabińsk 1
  2  Awangard Omsk 4  
3  Mietałłurg Magnitogorsk 4  
6  Barys Astana 3   Konferencja Wschód
4  Ak Bars Kazań 4   2  Awangard Omsk 4
5  Saławat Jułajew Ufa 2     3  Mietałłurg Magnitogorsk 1  

Ćwierćfinały konferencji edytuj

Zachód

SKA Sankt Petersburg – CSKA Moskwa 3:1 (4:1, 7:1, 2:3 d., 2:1 d., 5:0)
Torpedo Niżny Nowogród – Dinamo Ryga 4:3 (7:3, 1:2 d., 3:4 d., 4:1, 3:2, 1:3, 2:0)
Dinamo Moskwa – Dynama Mińsk 4:0 (2:1 d., 2:0, 4:2, 3:1)
Atłant Mytiszczi – Siewierstal Czerepowiec 4:2 (1:0, 3:1, 1:2 d., 0:4, 3:1, 2:1)

Wschód

Traktor Czelabińsk – Jugra Chanty-Mansyjsk 4:1 (3:1, 2:5, 7:6, 6:3, 1:0)
Awangard Omsk – Amur Chabarowsk 4:0 (4:2, 4:3, 4:2, 3:1)
Mietałłurg Magnitogorsk – Barys Astana 4:3 (3:2, 1:4, 2:3, 1:4, 4:3 d., 4:3 d., 2:1 d.)
Ak Bars Kazań – Saławat Jułajew Ufa 4:2 (0:3, 3:2 d., 4:3 d., 3:0, 1:2, 3:2)

Półfinały konferencji edytuj

Zachód

SKA Sankt Petersburg – Atłant Mytiszczi 4:2 (4:0, 7:1, 1:2 d., 5:1, 1:3, 4:0)
Torpedo Niżny Nowogród – Dinamo Moskwa 2:4 (0:1, 3:2 d., 4:3 d., 2:3, 2:4, 2:3)

Wschód

Traktor Czelabińsk – Ak Bars Kazań 4:2 (3:1, 2:1, 1:2 d., 3:2, 1:2 3d., 4:1)
Awangard Omsk – Mietałłurg Magnitogorsk 4:1 (0:1 d., 5:2, 3:1, 5:3, 3:2 d.)

Finały konferencji edytuj

Zachód

SKA Sankt Petersburg – Dinamo Moskwa 0:4 (4:5 d., 1:2, 1:3, 1:6)

Wschód

Traktor Czelabińsk – Awangard Omsk 1:4 (3:1, 2:3 d., 0:1, 1:3, 0:1)

Finał Pucharu Gagarina edytuj

Awangard Omsk – Dinamo Moskwa 3:4 (2:1, 1:2, 1:0, 2:1 d., 2:3, 2:5, 0:1)

Jedynego gola w ostatnim decydującym, siódmym meczu finałów zdobył Czech, Jakub Klepiš.

Statystyki indywidualne edytuj

Statystyki zaktualizowane po zakończeniu fazy play-off[30].

Zawodnicy z pola łącznie
Gole Asysty Punkty
  Michaił Anisin (Dinamo Moskwa) 14   Konstantin Gorowikow (Dinamo Moskwa) 14   Roman Červenka (Awangard) 21
  Roman Červenka (Awangard) 11   Roman Červenka (Awangard) 10   Konstantin Gorowikow (Dinamo Moskwa) 20
  Władimir Tarasienko (SKA) 10   Kiriłł Kolcow (SKA) 9   Michaił Anisin (Dinamo Moskwa) 19
  Marek Kvapil (Dinamo Moskwa) 8   Dominik Graňák (SKA) 9   Władimir Tarasienko (SKA) 16
  Aleksandr Pierieżogin (Awangard) 8   Dienis Kokariew (Dinamo Moskwa) 9   Marek Kvapil (Dinamo Moskwa) 12
Obrońcy
Gole Asysty Punkty
  Dmitrij Kalinin (SKA) 5   Kiriłł Kolcow (Saławat) 9   Ilja Gorochow (Dinamo Moskwa) 11
  Juuso Hietanen (Torpedo) 4   Dominik Graňák (Dinamo Moskwa) 9   Dominik Graňák (Dinamo Moskwa) 11
  Witalij Proszkin (Saławat) 3   Deron Quint (Traktor) 8   Dmitrij Kalinin (SKA) 10
  Andrew Hutchinson (Barys) 3   Ilja Gorochow (Dinamo Moskwa) 8   Martin Škoula (Awangard) 10
  Daniił Markow (Magnitogorsk) 3   Martin Škoula (Awangard) 8   Kiriłł Kolcow (SKA) 10
Bramkarze
Skuteczność interwencji (w %) Średnia goli straconych (na mecz) Mecze bez straty gola
  Edgars Masaļskis (Jugra) 95,8   Wasilij Koszeczkin (Siewierstal) 1,32   Jakub Štěpánek (SKA) 3
  Wasilij Koszeczkin (Siewierstal) 95,8   Edgars Masaļskis (Jugra) 1,36   Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa) 3
  Petri Vehanen (Ak Bars) 94,3   Karri Rämö (Awangard) 1,54   Karri Rämö (Awangard) 3
  Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa) 94,3   Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa) 1,56   Wasilij Koszeczkin (Siewierstal) 1
  Karri Rämö (Awangard) 94,0   Michael Garnett (Traktor) 1,76   Erik Ersberg (Saławat) 1
Pozostałe
Klasyfikacja +/− Zwycięskie gole Minuty kar
  Kiriłł Lamin (Awangard) +12   Michaił Anisin (Dinamo Moskwa) 5   Leo Komarov (Dinamo Moskwa) 49
  Władimir Tarasienko (SKA) +10   Konstantin Gorowikow (Dinamo Moskwa) 3   Aleksiej Siemionow (SKA) 45
  Dominik Graňák (Dinamo Moskwa) +10   Marek Kvapil (Dinamo Moskwa) 3   Fiodor Fiodorow (SKA) 44
  Ilja Gorochow (Dinamo Moskwa) +10   Aleksandr Pierieżogin (Awangard) 3   Andriej Siergiejew (CSKA) 40
  Aleksandr Kuczeriawienko (SKA) +9   Roman Červenka (Awangard) 2   Jewgienij Artiuchin (SKA) 40

Skład triumfatorów edytuj

Skład zdobywcy Pucharu Gagarina – drużyny Dinamo Moskwa – w sezonie 2011/2012:

Szkoleniowcy:

Bramkarze:

Obrońcy:

Napastnicy:

Kontrole antydopingowe edytuj

W wyniku przeprowadzonych kontroli antydopingowych okazało się, iż zawodnik Awangardu Omsk, Anton Biełow był pod wpływem niedozwolonych środków dopingujących podczas meczu w dniu 15 kwietnia 2012[31]. Testy wykazały pozytywny wynik na zawartość metyloheksanaminy. Także hokeista SKA, Maksim Rybin nie przeszedł udanie kontroli antydopingowej, gdyż w jego organizmie wykryto podwyższoną zawartość sibutraminy[32] (lek stosowany hamujący łaknienie w leczeniu otyłości). Oba środki są zakazane przez Światową Agencję Antydopingową (WADA).

Nagrody, trofea i wyróżnienia edytuj

Trofea drużynowe edytuj

Zawodnicy miesiąca i etapów edytuj

Miesiąc Bramkarz Obrońca Napastnik Pierwszoroczniak
Wrzesień[33]   Jakub Štěpánek
(SKA Sankt Petersburg) 		  Aleksandr Osipow
(Amur Chabarowsk) 		  Wadim Szypaczow
(Siewierstal Czerepowiec) 		  Andriej Siergiejew
(CSKA Moskwa)
Październik[34]   Michael Garnett
(Traktor Czelabińsk) 		  Witalij Szułakow
(Amur Chabarowsk) 		  Władimir Tarasienko
(Sibir Nowosybirsk) 		  Nikita Toczicki
(Witiaź Czechow)
Listopad[35]   Michael Garnett
(Traktor Czelabińsk) 		  Aleksandr Riazancew
(Traktor Czerepowiec) 		  Wadim Szypaczow
(Siewerstal Czerepowiec) 		  Siergiej Barbaszew
(CSKA Moskwa)
Grudzień[36]   Ari Ahonen
(Mietałłurg Magnitogorsk) 		  Jewgienij Miedwiediew
(Ak Bars Kazań) 		  Aleksandr Radułow
(Saławat Jułajew Ufa) 		  Dmitrij Ługin
(Amur Chabarowsk)
Styczeń[37]   Teemu Lassila
(Mietałłurg Nowokuźnieck) 		  Kevin Dallman
(Barys Astana) 		  Jewgienij Kuzniecow
(Traktor Czelabińsk) 		  Stanisław Boczarow
(Jugra Chanty-Mansyjsk)
Luty[38]   Aleksandr Jeriomienko
(Dinamo Moskwa) 		  Guntis Galviņš
(Dinamo Ryga) 		  Robert Nilsson
(Torpedo Niżny Nowogród) 		  Roman Tatalin
(Witiaź Czechow)
Ćwierćfinały
konferencji[39] 		  Aleksandr Jeriomienko
(Dinamo Moskwa) 		  Andrew Hutchinson
(Barys Astana) 		  Michaił Warnakow
(Torpedo Niżny Nowogród) 		  Dmitrij Ługin
(Amur Chabarowsk)
Półfinały
konferencji[40] 		  Jakub Štěpánek
(SKA Sankt Petersburg) 		  Dominik Graňák
(Dinamo Moskwa) 		  Roman Červenka
(Awangard Omsk) 		  Dienis Gołubiew
(Ak Bars Kazań)
Marzec[41]   Michael Garnett
(Traktor Czelabińsk) 		  Ilja Gorochow
(Dinamo Moskwa) 		  Władimir Tarasienko
(SKA Sankt Petersburg) 		–
Finały
konferencji[42] 		  Karri Rämö
(Awangard Omsk) 		  Ilja Gorochow
(Dinamo Moskwa) 		  Dienis Mosalow
(Dinamo Moskwa) 		–
Kwiecień[43]   Aleksandr Jeriomienko
(Dinamo Moskwa) 		  Martin Škoula
(Awangard Omsk) 		  Michaił Anisin
(Dinamo Moskwa) 		–
Puchar
Gagarina[44] 		  Aleksandr Jeriomienko
(Dinamo Moskwa) 		  Ilja Gorochow
(Dinamo Moskwa) 		  Konstantin Gorowikow
(Dinamo Moskwa) 		–

Nagrody indywidualne edytuj

Podczas uroczystości w dniu 23 maja 2012 wręczono 21 nagród (Nagroda Wsiewołoda Bobrowa oraz indywidualne wyróżnienia)[45]:

  • Złoty Kij – Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) sezonu regularnego: Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa) – po raz trzeci z rzędu
  • Mistrz Play-off – Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) fazy play-off: Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa)
  • Nagroda dla najskuteczniejszego strzelca sezonu: Amerykanin Brandon Bochenski (Barys Astana) – 27 goli w sezonie zasadniczym.
  • Nagroda dla najlepiej punktującego zawodnika (punktacja kanadyjska): Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa) – w sezonie regularnym uzyskał 63 punktów (25 goli i 38 asyst).
  • Nagroda dla najlepiej punktującego obrońcy: Kanadyjczyk Kevin Dallman (Barys Astana) – uzyskał 54 punkty (18 goli i 36 asyst).
  • Nagroda „Sekundy” (dla strzelca najszybszego i najpóźniejszego gola w meczu):
    • Marek Kvapil (Dinamo Moskwa) – strzelił bramkę w 9. sekundzie meczu Dinamo Moskwa-Spartak Moskwa 17.09.2011.
    • Danis Zaripow (Ak Bars Kazań) – w fazie play-off podczas trzeciej dogrywki meczu uzyskał gola w 108. minucie 54. sekundzie spotkania Ak Bars Kazań-Traktor Czelabińsk 22.03.2012.
  • Nagroda Walentina Sycza (przyznawana prezesowi, który w sezonie kierował najlepiej klubem): Michaił Tiurkin (OHK Dinamo).
  • Nagroda Andrieja Starowojtowa (Złoty Gwizdek) (dla najlepszego sędziego sezonu): Wiaczesław Bulianow z Moskwy.
  • Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) Sezonu (dla zawodnika legitymującego się najlepszym współczynnikiem w klasyfikacji „+,-” po sezonie regularnym): Szwed Tony Mårtensson (SKA Sankt Petersburg) – uzyskał wynik +35 w 54 meczach.
  • Żelazny Człowiek (dla zawodnika, który rozegrał najwięcej spotkań mistrzowskich w ostatnich trzech sezonach): Aleksandr Pierieżogin (Awangard Omsk) – 208 rozegranych meczów.
  • Najlepsza Trójka (dla najskuteczniejszego tercetu napastników w sezonie regularnym): Aleksiej Morozow, Danis Zaripow i Fin Niko Kapanen (Ak Bars Kazań) – razem zgromadzili 46 gole.
  • Najlepszy Trener Sezonu: Oļegs Znaroks (Dinamo Moskwa).
  • Nagroda za Wierność Hokejowi (dla największego weterana hokejowego za jego cenny wkład w sukces drużyny): Andriej Subbotin (Awtomobilist Jekaterynburg), który jako pierwszy rozegrał 1000 spotkań w rozgrywkach hokejowych o Mistrzostwo Rosji
  • Nagroda dla najlepszego pierwszoroczniaka sezonu KHL im. Aleksieja Czeriepanowa: Dmitrij Ługin (Amur Chabarowsk).
  • Dżentelmen na Lodzie (dla jednego obrońcy i jednego napastnika – honorująca graczy, którzy łączą sportową doskonałość z nieskazitelnym zachowaniem): łotewski obrońca Krišjānis Rēdlihs (Dinamo Ryga, 57 meczów, 7 goli, 16 asyst, +15 punktów i 14 minut kar) oraz szwedzki napastnik Tony Mårtensson (SKA Sankt Petersburg, 69 meczów, 24 gole, 41 asyst, +33 punkty i 12 minut kar).
  • Najlepszy Bramkarz Sezonu (w wyniku głosowania trenerów): Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa).
  • Złoty Kask (przyznawany sześciu zawodnikom wybranym do składu gwiazd sezonu):
  • Nagroda dla najlepszego komentatora TV sezonu: zespół redakcyjny stacji Hockey24 TV-Program
  • Tytuł najlepszego kanału telewizyjnego: stacja radiowo-telewizyjna z Omska.
  • Nagroda Dmitrija Ryżkowa (dla najlepszego komentatora hokejowego): Oleg Mosalow (KHL-TV).
  • Nagroda dla najlepszych lekarzy drużyn (po raz pierwszy, przyznawana przez Centrum Medyczne KHL zespołom lekarzy ze wszystkich trzech lig: KHL, WHL i MHL): rodzina Andrieja Zimina, przez 20 lat lekarza drużyny Łokomotiw Jarosław, który zginął wraz z drużyną 7 września 2011 w katastrofie lotniczej.

Ostateczna kolejność edytuj

Lp. Drużyna
1   Dinamo Moskwa
2   Awangard Omsk
3   Traktor Czelabińsk
4   SKA Sankt Petersburg
5   Ak Bars Kazań
6   Mietałłurg Magnitogorsk
7   Torpedo Niżny Nowogród
8   Atłant Mytiszczi
9   Saławat Jułajew Ufa
10   Siewierstal Czerepowiec
11   Barys Astana
12   Amur Chabarowsk
13   Dynama Mińsk
14   Jugra Chanty-Mansyjsk
15   Dynamo Ryga
16   CSKA Moskwa
17   Mietałłurg Nowokuźnieck
18   Nieftiechimik Niżniekamsk
19   Spartak Moskwa
20   Sibir Nowosybirsk
21   HC Lev Poprad
22   Awtomobilist Jekaterynburg
23   Witiaź Czechow

Przypisy edytuj

  1. ↑ Kolejne kluby blisko gry w Kontynentalnej Lidze Hokejowej – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  2. ↑ Kontynentalna Liga Hokejowa od 2012 roku w Lipsku? – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  3. ↑ Hokej.net – Włoski klub w KHL [online], hokej.net [dostęp 2017-11-24] (ang.).
  4. ↑ Medvedev nevylúčil zaradenie Slovana do KHL | HOKEJ.sk [online], hokej.sk [dostęp 2017-11-24] (słow.).
  5. ↑ V budúcnosti v KHL možno aj klub z Bulharska | HOKEJ.sk [online], hokej.sk [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (słow.).
  6. ↑ Düsseldorf bude možno už v ďalšej sezóne na mape KHL | HOKEJ.sk [online], hokej.sk [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (słow.).
  7. ↑ Slovakia’s Lev Poprad officially join KHL – Hockey – Sports.ru.
  8. ↑ HC Lev v Bobrovovej divízii | HOKEJ.sk [online], hokej.sk [dostęp 2017-11-24] (słow.).
  9. ↑ Katastrofa samolotu z hokeistami Lokomotiwu Jarosław. Wszyscy nie żyją [online], sport.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  10. ↑ Katastrofa samolotu – KHL odwołuje rozpoczęcie rozgrywek ligowych – Onet Sport [online] [dostęp 2017-11-24].
  11. ↑ Mecze hokejowej ligi KHL odwołane po katastrofie pod Jarosławiem – Hokej – SportoweFakty.pl.
  12. ↑ News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-24].
  13. ↑ KHL bez Lokomotiwu Jarosław – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  14. ↑ News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-24].
  15. ↑ a b News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-24].
  16. ↑ a b Эш дисквалифицирован на один матч, Гелашвили – на три: News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-24].
  17. ↑ Sezóna 2011/2012 začne 7. septembra duelom v Ufe | HOKEJ.sk [online], hokej.sk [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (słow.).
  18. ↑ News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-24].
  19. ↑ News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-24].
  20. ↑ News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-24].
  21. ↑ News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-24].
  22. ↑ Hockey. Live reports. Game 2 [21-01-2012]; Team Ozolins – Team Fedorov. Online [online], text.khl.ru [dostęp 2017-11-24].
  23. ↑ Hockey. Live reports. Game 1 [20-01-2012]; Team Balderis – Team Fetisov. Online [online], text.khl.ru [dostęp 2017-11-24].
  24. ↑ Легенды открыли звездный уик-энд: Новости: Континентальная Хоккейная Лига (КХЛ) [online], khl.ru [dostęp 2017-11-15].
  25. ↑ Leģendu spēlē Baldera komandai zaudējums | Apollo [online], apollo.lv [dostęp 2017-11-15] (łot.).
  26. ↑ podhale24.pl. KHL. Mecz Legend hokeja na lodzie w Rydze (zdjęcia) [online], podhale24.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  27. ↑ Standings: Kontinental Hockey League (KHL). en.khl.ru. [dostęp 2016-10-01]. (ang.).
  28. ↑ Players stats (leaders). en.khl.ru. (ang.).
  29. ↑ Kontinental champion!. en.khl.ru. [dostęp 2012-02-27]. (ang.).
  30. ↑ Players stats (leaders). en.khl.ru. (ang.).
  31. ↑ News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2017-11-24].
  32. ↑ Rybin je ďalší dopingový hriešnik v KHL | HOKEJ.sk [online], hokej.sk [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-24] (słow.).
  33. ↑ September’s finest. en.khl.ru. [dostęp 2011-10-04]. (ang.).
  34. ↑ October’s finest. en.khl.ru. [dostęp 2011-11-07]. (ang.).
  35. ↑ November’s finest. en.khl.ru. [dostęp 2011-12-04]. (ang.).
  36. ↑ December’s finest. en.khl.ru. [dostęp 2012-01-05]. (ang.).
  37. ↑ January’s finest. en.khl.ru. [dostęp 2012-02-04]. (ang.).
  38. ↑ February’s finest. en.khl.ru. [dostęp 2012-03-03]. (ang.).
  39. ↑ Players of the quarters. en.khl.ru. [dostęp 2012-03-13]. (ang.).
  40. ↑ Players of the semis. en.khl.ru. [dostęp 2012-03-26]. (ang.).
  41. ↑ March’s finest. en.khl.ru. [dostęp 2012-04-05]. (ang.).
  42. ↑ Players of the finals. en.khl.ru. [dostęp 2012-04-09]. (ang.).
  43. ↑ April’s finest. en.khl.ru. [dostęp 2012-04-28]. (ang.).
  44. ↑ The Finals finest. en.khl.ru. [dostęp 2012-04-28]. (ang.).
  45. ↑ The League’s Finest. khl.ru. [dostęp 2011-05-24]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=KHL_(2011/2012)&oldid=73562148”