Kaliny

wieś na Litwie

Kaliny (lit. Kalinas) – wieś na Litwie położona w rejonie wileńskim okręgu wileńskiego, 13 km na północ od Wilna, nad rzeczką Rzeszą.

Kaliny
Kalinas
Ilustracja
Wjazd do wsi od strony wsi Pagubė (2015)
Państwo

 Litwa

Okręg

 wileński

Rejon

wileński

Gmina

Rzesza

Wysokość

137 m n.p.m.

Populacja (2011)
• liczba ludności


69

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kaliny”
Ziemia54°48′29,0″N 25°16′57,7″E/54,808056 25,282694

Nazwa edytuj

Nazwę folwarku Kalin podaje Główny Urząd Statystyczny z 1938 roku w oficjalnym wykazie miejscowości województwa wileńskiego[1]. W XIX wieku folwark ten nazywał się Miedziechowszczyzna[2][3] (lit. Medikiškėmis). W pierwszej połowie XX wieku dobra te również funkcjonowały pod nazwą Kaliny (np. na mapie WIG 1:100 000 z 1928 i 1939 roku) lub Kalina. Nazwa Kaliny została przyjęta w Urzędowym wykazie polskich nazw geograficznych świata w 2019 roku[4]. Roman Aftanazy w Dziejach rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej nazywa tutejszy majątek Kalnia[5].

Historia edytuj

Własność edytuj

Informacje o własności majątku w XIX wieku są rozbieżne. Z jednej strony Słownik geograficzny Królestwa Polskiego (tom VI z 1885 roku) podaje, że właścicielem majątku był Aleksandrowicz. Z drugiej strony źródła podają, że w 1861 roku inżynier z Wilna Popławski kupił tutejszą 200-hektarową posiadłość Miedziechowszczyznę i po pewnym czasie zmienił jej nazwę na Kalin na cześć swojej żony Katarzyny. Na początku XX wieku majątek był własnością Ignacego Popławskiego[6] (1870–?) i Marii Pertoneli z domu Banel. Mieli oni 6 synów urodzonych między 1901 i 1919 rokiem, którzy byli ostatnimi mieszkańcami majątku przed II wojną światową. W międzywojennej księdze adresowej widnieje informacja, że wtedy Kalin należał do W. Popławskiego, który miał tu stawy rybne[5].

Demografia Kalin
rok liczba ludności
1885 34[3]
1905 15
1931 29[1]
1959 42
1970 137
1979 113
1985 88
1989 59
2001 48
2011 69[7]

Przynależność administracyjna edytuj

W latach 1954–1988 wieś była siedzibą gminy Rzesza.

 
Pozostałości po folwarku, 2015

Nieistniejący dwór edytuj

W Kalinach stał drewniany późnoklasycystyczny dwór wzniesiony najprawdopodobniej w pierwszej połowie XIX wieku. Był to dziewięcioosiowy dom zbudowany na planie prostokąta. W środkowej trójosiowej części był podniesiony o jedną kondygnację. W tym miejscu na dość niskim tarasie stał płytki portyk w wielkim porządku, którego dwie pary doryckich kolumn dźwigały trójkątny fronton z dużym półkolistym oknem. W portyku znajdował się balkon ograniczony tralkową balustradą. Elewacje dworu nie były malowane, zachowując barwę naturalnego drewna, co kontrastowało z białymi obramieniami prostokątnych drzwi i okien. Dom był przykryty zapewne gontowym, czterospadowym dachem, nad częścią środkową – dwuspadowym[5].

Majątek Kalnia został opisany w 4. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[5].

Przypisy edytuj

  1. a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. 1: Województwo wileńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938, s. 74.
  2. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. 1: Województwo wileńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938, s. 75.
  3. a b c Miedziechowszczyzna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 332.
  4. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, wyd. 2, Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019, s. 161, ISBN 978-83-254-2578-4 [dostęp 2020-11-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-07].
  5. a b c d e Kalnia, [w:] Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 11: Województwo kijowskie oraz uzupełnienia do tomów 1-10, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1997, s. 547–548, ISBN 83-04-04369-6, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
  6. Helena Głogowska. Adolf Popławski – artysta malarz i nauczyciel Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Gdybi-Orłowie. „Zeszyty Gdyńskie. Tożsamość kulturowo-cywilizacyjna Gdyni”. 9, s. 51–84, 2014. Gdynia. ISSN 1896-3463. 
  7. Results of the 2011 Population and Housing Census of the Republic of Lithuania [online] [dostęp 2020-11-28] (ang.).