Kamień słoneczny
Kamień słoneczny (skaleń awenturynowy) – odmiana skalenia wykazująca efekt awenturyzacji przejawiających się w obserwowanych radialnie migotliwych refleksów w odcieniach czerwonawych, niekiedy zielonkawych lub żółtawych. Zjawisko to wywołują zazwyczaj drobne, łuseczkowate wrostki hematytu, goethytu, lepidokrokitu, lub rzadziej muskowitu, serycytu bądź biotytu. Ujawniają go najczęściej niektóre plagioklazy (głównie oligoklaz i rzadziej labrador), a niekiedy też skalenie potasowe, należy do minerałów bardzo rzadkich.
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
KAlSi 3 x (1-m) CaAl2 Si2O8 |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
6-6,5 |
| Łupliwość |
doskonała |
| Układ krystalograficzny |
trójskośny lub jednoskośny |
| Gęstość minerału |
2,62-2,65 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
pomarańczowa |
Właściwości edytuj
Pod względem strukturalnym może być zarówno odmianą alkaliczną jak i sodowo-wapniową. Bardzo rzadko tworzy kryształy tabliczkowo–słupkowe. Występuje w skupieniach zbitych, krystalicznych.
Występowanie edytuj
Norwegia - Tvedestrand, Rosja - Ural i okolice Bajkału, USA - Nowy Meksyk, Karolina Północna, Pensylwania, Wirginia, RPA, Kenia, Indie.
W Polsce – w okolicach Cieplic (Sudety).
Zastosowanie edytuj
- w jubilerstwie - używany jako element ozdobny brosz, naszyjników
- w przemyśle kamieniarskim, rzeźbiarskim, jako element wystroju architektonicznego
Dopisano na podstawie:
- W.Heflik, L.Natkaniec – Nowak – Zarys Gemmologii – Wyd AGH 1996