Kanclerz Francji – od momentu powstania jednym z najważniejszych urzędów dworskich. Do jego głównych obowiązków należało sporządzanie i opieczętowywanie dokumentów oraz zarządzanie kancelarią, kanclerz sprawował także pieczę nad królewską pieczęcią. Do jego współpracowników należeli wicekanclerze i notariusze. Istniał także urząd arcykanclerza, był to jednak tytuł honorowy, niezwiązany z żadnym specjalnymi prerogatywami, czy obowiązkami[1]. Większość lub nawet całość personelu kancelarii, łącznie z samym kanclerzem, stanowiły osoby duchowne, często królewscy kapelani.

Guillaume Jouvenel des Ursins, kanclerz Francji w latach 1465–1472

W warunkach średniowiecznego dworu królewskiego nie było jasnego podziału ról i obowiązków między dworskim urzędnikami. Często zatem ich zadania wykraczały poza pole działania przypisane sprawowanym przez nich funkcjom. Wobec tego niejednokrotnie zdarzało się, że kanclerze zajmowali się wymierzaniem sprawiedliwości, królewskimi finansami, czy nawet dowodzili wojskiem[2].

Od początku istnienia urzędu jego obsada leżała wyłącznie w gestii króla. Od 1371 roku o osobie kanclerza decydował Parlament (sąd paryski), była tak do panowania Ludwika XI, który ponowił zwyczaj mianowania kanclerza bez konsultacji z Parlamentem.

Lista kanclerzy Francji edytuj

Przypisy edytuj

  1. Bradbury J., The Capetians. Kings of France, 987–1328, Londyn 2007, s. 126.
  2. Bradbury J., The Capetians. Kings of France, 987–1328, Londyn 2007, s. 164.