Kankurang – rytuał inicjacyjny grupy etnicznej Mandinka w Senegalu i Gambii.

Przewodnik Kankurang

Według tradycji rytuał kankurang wywodzi się z praktyk zamkniętej grupy myśliwych Komo[1]. W wioskach grupy Mandinka w południowym Senegalu i Gambii inicjacje odbywają się co pięć lat, a w stolicy historycznego regionu Casamance Ziguinchor co roku[2]. Ceremonia ma na celu ochronę młodych obrzezanych mężczyzn przed czarami[2].

Przewodnik ceremonii zakłada maskę z kory i czerwonego włókna drzewa faara, ubrany jest w przepaskę z liści, a jego ciało jest pomalowane farbami roślinnymi[1]. Ceremonia obejmuje serie rytuałów: wyznaczenie przewodnika, wyjście przewodnika z młodymi mężczyznami oczekującymi na inicjacje do lasu, czuwanie i procesja chłopców przez wioskę[1]. Chłopcy naśladują ruchy i tańce przewodnika, który dla zaakcentowania gestykulacji wykonuje podskoki i wymachuje maczetami, krzyczy[1]. Przewodnik kankurang czuwa nad przebiegiem rytuału, który stanowi podstawę tożsamości kulturowej Mandinka[1]. Rytuał jest dla młodych chłopców poddawanych inicjacji okazją do poznania reguł zachowania obowiązujących w społeczności, wartości leczniczych roślin i technik myśliwskich[1].

Od lat 80. XX wieku, odkąd inicjacje zaczęto przeprowadzać w Ziguinchor podczas pomniejszych ceremonii, rytuał zaczął tracić w mieście na znaczeniu[3]. Z sekretnego rytuału inicjacyjnego, gdzie przewodnikowi przypisywane są ponadnaturalne moce, kankurang zaczął być postrzegany jako performance[4].

W 2005 roku kankurang został uznany za Arcydzieło Ustnego i Niematerialnego Dziedzictwa Ludzkości, a w 2008 roku wpisany na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g UNESCO ICH: Kankurang, Manding initiatory rite. [dostęp 2013-11-18]. (ang.).
  2. a b Jong & Rowlands 2009 ↓, s. 164.
  3. Jong & Rowlands 2009 ↓, s. 167.
  4. Jong & Rowlands 2009 ↓, s. 168.

Bibliografia edytuj