Karabin Tor
Tor (WKW Wilk) – polski powtarzalny wielkokalibrowy karabin wyborowy.
 Jeden z dwóch modeli 12,7-mm wkbw WKW (kryptonim Wilk) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy |
2002 |
| Produkcja |
2005 – do chwili obecnej |
| Wyprodukowano |
prototyp + 40 egz. (do końca 2009 r.) |
| Dane techniczne | |
| Nabój |
12,7 × 99 mm NATO (.50 BMG) |
| Wymiary | |
| Długość |
1350 mm |
| Długość lufy |
880 mm |
| Masa | |
| broni |
16,1 kg (bez amunicji) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
890 m/s |
| Energia pocz. pocisku |
17 000 J |
| Zasięg skuteczny |
ok. 2000 m |
Historia edytuj
Pod koniec 1999 roku podjęto decyzję o wprowadzeniu do uzbrojenia Wojska Polskiego wielkokalibrowego karabinu wyborowego. Nowa broń miała powstać w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Sprzętu Mechanicznego w Tarnowie. W lutym 2000 roku zatwierdzono założenia taktyczno-techniczne nowego karabinu.
Pracami prowadzonymi w OBRSM Tarnów kierował Aleksander Leżucha. Po analizie rozwiązań zastosowanych w istniejących na świecie jednostkach broni tej klasy uznano, że wymagania polskiej armii najlepiej spełni powtarzalny karabin w układzie bullpup. Projektowany karabin otrzymał też roboczą nazwę Wielkokalibrowy Karabin Wyborowy Wilk (WKW Wilk).
Modelowy egzemplarz nowego karabinu był gotowy w 2002 roku. W tym samym roku przeprowadzono pierwsze próby nowej broni. W ich wyniku dokonano zmian kształtu rygli (zwiększono ich powierzchnię przylegania, zmieniono kształt tylnej podpory, wydłużono poduszkę podpoliczkową (bakę) oraz przeniesiono skrzydełko bezpiecznika na lewą stronę broni).
W następnych latach odbywały się kolejne serie testów WKW Wilk i trwało doskonalenie tej broni. W 2005 roku na zamówienie MON miało powstać pierwsze 10 egzemplarzy seryjnych WKW Wilk. Przewidziano je dla IV zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku, służącej od 2005 roku[1]. W związku z planowanym przyjęciem do uzbrojenia karabin otrzymał także nową nazwę Tor.
W 2008 roku MON zakupił w ZM Tarnów kolejną partię 30 wkbw Tor[2].
Użycie edytuj
Ograniczona liczba karabinów Tor została przekazana Siłom Zbrojnym Ukrainy podczas rosyjskiej inwazji w 2022 roku[3].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Andrzej Kiński. Nowy sprzęt dla IV. zmiany PKW w Iraku. „Nowa Technika Wojskowa”. 10/2004, s. 10. Warszawa: Magnum-X Sp. z o.o.. ISSN 1230-1655.
- ↑ Zakupy Beryli i UKM-2000P, wyd. 2008-09-08, altair.com.pl [zarchiwizowane z adresu 2009-09-23].
- ↑ Przemysław Juraszek. Ciekawe egzemplarze broni strzeleckiej w wojnie na Ukrainie. „Wojsko i Technika”. Nr 3/2023, s. 50-51, marzec 2023. Warszawa: Zespół Badań i Analiz Militarnych.
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Świętek, Ryszard Woźniak. Wilk do niszczenia sprzętu. „Komandos”. 2004. nr 1. ISSN 0867-8669.
- Grzegorz Hołdanowicz. Wilk dojrzewa. „Raport-wto”. 2004. nr 4. s. 26,28. ISSN 1479-270X.
- Bogusław Politowski. Szkoła duchów. „Polska zbrojna”. 2007. nr 6. ISSN 0867-4523.
