Karabin maszynowy M134 Minigun
M134 Minigun – sześciolufowy karabin maszynowy w systemie Gatlinga skonstruowany na potrzeby Armii USA w czasie wojny wietnamskiej. Powstał w oparciu o działko M61 Vulcan. Występuje wiele wersji różniących się przede wszystkim szybkostrzelnością i napędem (elektrycznym, hydraulicznym lub pneumatycznym). Używany jest jako pokładowy karabin maszynowy montowany w drzwiach takich śmigłowców jak UH-1 Iroquois czy UH-60 Black Hawk. Przedrostek „mini” odnosi się do mniejszych, w porównaniu z Vulcanem, rozmiarów i kalibru karabinu[potrzebny przypis].
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Produkcja |
od 1962 |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
7,62 mm |
| Nabój |
7,62 × 51 mm NATO (wersja podstawowa M134 możliwa do przystosowania do strzelania amunicją 5,56 × 45 mm NATO) |
| Taśma nabojowa |
system mieszczący 4000 nabojów, taśma metalowa rozsypna |
| Wymiary | |
| Długość |
801 mm |
| Szerokość |
559 mm |
| Masa | |
| broni |
18,8 kg |
| Inne | |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
maksymalnie 6000 rpm |
| Szybkostrzelność praktyczna |
możliwość wyboru 2000 i 4000 rpm |
| Zasięg maks. |
1200 m |
W 1968 ZSRR w odpowiedzi na działko M134 Minigun stworzył karabin maszynowy GSzG-7,62 zasilany amunicją 7,62 × 54 mm R[potrzebny przypis].
W 2013 roku 10 sztuk M134G zostało przyjętych na stan uzbrojenia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej[1]. Jest to broń pokładowa Mi-17.
-
Członek załogi lotniskowca strzelający pociskami smugowymi z M134 -
Członek załogi śmigłowca strzelający z M134 podczas misji ratunkowej w Wietnamie
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Miniguny w końcu kupione – Altair Agencja Lotnicza. Altair Agencja Lotnicza, 2013-01-11. (pol.).