Karabinek Ak 5
Ak 5 (Automatkarbin 5) – szwedzki karabinek automatyczny, pochodna belgijskiego FN FNC.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
5,56 mm |
| Nabój | |
| Magazynek |
łukowy, 30 nab. |
| Wymiary | |
| Długość |
1010/450 mm |
| Długość lufy |
450 mm |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
930 m/s |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
650-700 strz/min |
Historia konstrukcji edytuj
W 1984 roku armia Szwecji przyjęła do uzbrojenia amunicję 5,56 mm NATO i rozpoczęła próby karabinków zasilanych tym nabojem. W próbach wzięły udział karabinki Galil, HK33, M16, SIG 540 i FN FNC. Do uzbrojenia postanowiono przyjąć karabinek FNC. Jego produkcję miały podjąć zakłady FFV-Carl Gustaf (obecnie Bofors Carl Gustav). Produkowane w Szwecji karabinki zostały przystosowane do użytkowania w warunkach arktycznych. Powiększono kabłąk spustu i pogrubiono łoże co miało ułatwić obsługę broni w grubych rękawicach. Wszystkie części metalowe zabezpieczono antykorozyjnie. Dodatkowo podjęto decyzję o uproszczeniu mechanizmu spustowego poprzez usunięcie ogranicznika długości serii. Pierwsze AK 5, wyprodukowane jeszcze w Fabrique Nationale dostarczono armii szwedzkiej w 1986 roku, w następnym roku rozpoczęto produkcję AK 5 w zakładach FFV-Carl Gustaf. W następnych latach Ak 5 zastąpiły w armii szwedzkiej stare Ak 4 (licencyjny HK G3). W czerwcu 2005 rozpoczęto testy zmodyfikowanej wersji AK 5CF. Po ich zakończeniu otrzymała ona finalne oznaczenie Ak 5C. Karabinki tej wersji są dostarczane od czerwca 2006 roku i sukcesywnie zastępują Ak 5.
Opis edytuj
Ak 5 jest indywidualną bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta o wykorzystanie energii gazów prochowych odprowadzanych przez boczny otwór lufy (układ z długim ruchem tłoka gazowego). Broń wyposażona w dwupołożeniowy regulator gazowy (dodatkowo podniesienie celownika do strzelania granatami nasadkowymi powoduje odcięcie połączenia rury gazowej z lufą). Ryglowanie przez obrót zamka (dwa rygle). Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu. Zamek zwalniany przyciskiem z lewej strony gniazda magazynka. Rękojeść przeładowania po prawej stronie broni, porusza się w trakcie strzelania. Wycięcie w którym porusza się rękojeść przeładowania jest automatycznie zamykane specjalną pokrywką. Mechanizm spustowy umożliwia strzelanie ogniem pojedynczym i seriami. Przełącznik rodzaju ognia połączony z bezpiecznikiem, po lewej stronie broni. Zasilanie z dwurzędowych magazynków łukowych o pojemności 30 naboi (zgodnych ze STANAG 4179). Otwarte przyrządy celownicze składają się z muszki i celownika przerzutowego z przeziernikiem (nastawy 250 i 400 m). Lufa zakończona szczelinowym tłumikiem płomieni. Końcowy odcinek lufy pełni rolę nasadki do miotania granatów nasadkowych. Kolba składana na prawy bok.
Wersje edytuj
Ak 5 edytuj
Wersja standardowa.
Ak 5B edytuj
Wersja wyposażona w celownik optyczny SUSAT L9A1, pozbawiona mechanicznych przyrządów celowniczych. Jest ona cięższa od Ak 5 i waży 4,8 kg bez magazynka.
Ak 5C edytuj
Zmodernizowana wersja Ak 5 wyposażona w szyny Picatinny przeznaczoną do montażu celowników i wyposażenia dodatkowego, zmodyfikowaną kolbę, składane, mechaniczne przyrządy celownicze (celownikiem zasadniczym jest celownik optyczny), chwyt pistoletowy o zmienionym kształcie, demontowany przedni chwyt, nowy tłumik płomienia. W czasie testów wersja ta nosiła oznaczenie AK 5CF (F od szwedzkiego försök, eksperymentalny).
Ak 5D edytuj
Konwersja Ak 5C do subkarabinka (skrócona wersja).
CGA5P edytuj
Samopowtarzalna wersja Ak 5D przeznaczona dla policji szwedzkiej i norweskiej.