Kardynałek czarnogardły

Kardynałek czarnogardły
	Paroaria gularis
	(Linnaeus, 1766)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	tanagrowate
Podrodzina	tanagry
Rodzaj	Paroaria
Gatunek	kardynałek czarnogardły
Synonimy
	Tanagra gularis Linnaeus, 1766;
	Tanagra gularis Linnaeus, 1766;
Podgatunki
	P. g. gularis (Linnaeus, 1766); P. g. cervicalis P. L. Sclater, 1862;
	P. g. gularis (Linnaeus, 1766); P. g. cervicalis P. L. Sclater, 1862;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kardynałek czarnogardły^[3] (Paroaria gularis) – gatunek małego ptaka z rodziny tanagrowatych (Thraupidae). Zamieszkuje Amerykę Południową. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Systematyka edytuj

Porównanie P. g. gularis (u góry) i P. g. cervicalis

Rodzaj Paroaria jest aktualnie klasyfikowany do rodziny tanagrowatych, jednak przez długi czas zaliczano go do trznadlowatych (Emberizidae). Kardynałek czarnogardły w przeszłości był często klasyfikowany jako jeden gatunek razem z kardynałkiem czarnouchym (P. nigrogenis), z powodu podobnego wyglądu. Jednak zasięg obu gatunków pokrywa się tylko na niewielkim obszarze w Wenezueli i nawet tam nie występują osobniki hybrydowe pomiędzy tymi gatunkami. Wyróżniono dwa podgatunki P. gularis^[4]^[5]^[3]:

P. gularis gularis – kardynałek czarnogardły – występuje od wschodniej Kolumbii do wschodniego Peru oraz przez region Gujana do centralnej Brazylii
P. gularis cervicalis – kardynałek łuskoszyi – występuje w północno-wschodniej Boliwii i południowo-zachodniej Brazylii

Morfologia edytuj

Dorosły osobnik kardynałka czarnogardłego ma około 16,5 cm długości i waży około 22 gramów. Podgatunek nominatywny ma czerwoną głowę, czarne gardło i okolice oczu, błyszczący, czarny grzbiet kontrastujący z białą szyją, brzuchem i dolną częścią ciała. Nogi są ciemnoszare (czasem czarne), tęczówka brązowo-pomarańczowa. Młode są podobne do dorosłych, ale grzbiet jest brązowy, głowa ciemnobrązowa, a tęczówka bledsza.

Występowanie edytuj

Gatunek ten występuje głównie na bagnach, lasach mangrowych i innych półotwartych terenach w pobliżu wody. Jest dość pospolity, czasami przebywa w luźno zarośniętych podmokłych siedliskach w okolicach miast.

Zasięg występowania obejmuje północne, nizinne rejony Ameryki Południowej: region Gujana, Wenezuelę, Kolumbię, Ekwador, Peru, Boliwię i dorzecze Amazonki w Brazylii. W Brazylii obserwowany głównie w rejonie rzek Branco i Rio Negro, jednak trudno jest ocenić zasięg występowania na niedostępnych terenach dżungli amazońskiej.

Pożywienie edytuj

Głównym pożywieniem są owady, nasiona i owoce.

Tryb życia edytuj

Zazwyczaj żyje w parach bądź w małych grupach rodzinnych.

Rozród edytuj

Jeśli istnieje wyraźnie zaznaczony okres rozrodczy, prawdopodobnie obejmuje on większą część roku. Populacje występujące na północy Ameryki Południowej zazwyczaj rozmnażają się pomiędzy czerwcem a wrześniem^[6], ale osobniki z dorzecza rzeki Napo w Ekwadorze odbywają okres godowy w lutym i marcu.

Buduje na drzewach otwarte, kubkowate gniazda, o około 10 cm średnicy i 7 cm wysokości na zewnątrz, oraz 7 cm średnicy i 4 cm wysokości w środku^[6]. Materiałem są zazwyczaj małe korzenie, gałązki i liście. W gnieździe składa 2 do 3 jaj. Jaja mogą mieć kolory od białawego do oliwkowego, z ciemnobrązowym plamkowaniem. Mierzą około 21,6×16 mm^[6].

Pasożytem lęgowym kardynałka czarnogardłego jest starzyk granatowy (Molothrus bonariensis)^[6].

Status edytuj

Kardynałek czarnogardły

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN kardynałek czarnogardły od 2011 roku klasyfikowany jest jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny^[2].

Przypisy edytuj

↑ Paroaria gularis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b Paroaria gularis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Thraupinae Cabanis, 1847 - tanagry - Core tanagers (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-13].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Tanagers and allies. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-13]. (ang.).
↑ Red-capped Cardinal (Paroaria gularis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-19)]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Harold F. Greeney & Paúl A. Merino M.. Notes on breeding birds from the Cuyabeno Faunistic Reserve in north eastern Ecuador. „Boletín SAO”. XVI (2), s. 46–54, 2006. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Paroaria gularis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Paroaria gularis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[Mielczarek&Kuziemko-3] Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Thraupinae Cabanis, 1847 - tanagry - Core tanagers (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-13].

[ioc-4] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Tanagers and allies. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-13]. (ang.).

[ibc-5] Red-capped Cardinal (Paroaria gularis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-19)]. (ang.).

[greeney-6] Harold F. Greeney & Paúl A. Merino M.. Notes on breeding birds from the Cuyabeno Faunistic Reserve in north eastern Ecuador. „Boletín SAO”. XVI (2), s. 46–54, 2006. (ang.).

[3]

[1]

[2]

[4]

[5]

[6]