Karl Ehrlich
Karl (Camillo) Ehrlich[2] (ur. 23 lutego 1893 w Löbnitz, zm. 6 czerwca 1974 w Monachium[2]) – radca rządowy i policyjny (Regierungs- und Kriminalrat), SS-Sturmbannführer, szef policji kryminalnej w okupowanej Łodzi (Litzmannstadt), od 1 grudnia 1942 roku do końca wojny komendant (niem. Lagerkommandant) Prewencyjnego Obozu Policji Bezpieczeństwa dla Młodzieży Polskiej w Łodzi (obozu koncentracyjnego dla dzieci polskich w wieku 2–16 lat)[3][2].
 Komendant obozu Karl Ehrlich dokonuje przeglądu dzieci więźniów w swoim obozie[1] | |
 SS-Sturmbannführer
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Formacja | |
| Stanowiska |
komendant Prewencyjnego Obozu Policji Bezpieczeństwa dla Młodzieży Polskiej w Łodzi |
Życiorys edytuj
Karl Ehrlich urodził się 23 lutego 1893 w Löbnitz w Saksonii. W 1937 roku został zatrudniony w Wydziale Kryminalnym Policji Rzeszy w Berlinie. W tym samym roku wstąpił do Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników (NSDAP). Dwa lata później został szefem policji kryminalnej w Chemnitz. 1 października 1941 roku został awansowany na stanowisko radcy rządowego i policyjnego, a następnie przeniesiony do Łodzi (Litzmannstadt), gdzie 17 stycznia 1942 został szefem policji kryminalnej, pełniąc również obowiązki komendanta Obozu przy ulicy Przemysłowej w Łodzi (Polen-Jugendverwahrlager der Sicherheitspolizei in Litzmannstadt) przeznaczonego dla dzieci i młodzieży polskiej (utworzonego 1 grudnia 1942 roku). Funkcję komendanta pełnił do 17 stycznia 1945 roku – na dwa dni przed wyzwoleniem miasta uciekł do Berlina, a następnie do Karlsbadu[2].
W maju 1945 roku został aresztowany przez żołnierzy NKWD. Był więziony m.in. w Speziallager Nr. 2 w Buchenwaldzie, a od 10 lutego 1950 roku w więzieniu w Waldheim. W czasie procesów osób oskarżonych o współpracę z reżimem hitlerowskim, które odbyły się pomiędzy kwietniem a czerwcem 1950 roku, został skazany na karę dożywotniego więzienia za przekazywanie w Chemnitz w 1933 roku w ręce Gestapo osób działających przeciwko ówczesnej władzy, a które to osoby poniosły później śmierć w obozach koncentracyjnych. Pomimo wyroku dożywocia został w roku 1956 zwolniony i przeprowadził się do Republiki Federalnej Niemiec (RFN), gdzie jego skazanie uznano za bezpodstawne. Karl Ehrlich zmarł 6 czerwca 1974 w Monachium[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Komendant obozu Karl Ehrlich dokonuje przeglądu dzieci więźniów w swoim obozie, United States Holocaust Memorial Museum.
- ↑ a b c d e Jolanta Sowińska-Gogacz, Andrzej Janicki, Jakub Parol, Michał Hankiewicz: Nauczono nas płakać bez łez. Ireneusz Piotr Maj, Andrzej Janicki (red.). Łódź: Muzeum Dzieci Polskich – ofiar totalitaryzmu, 2021, s. 103. ISBN 978-83-963259-0-7.
- ↑ Katarzyna Będzińska: Dorośli dzieciom zgotowali ten los.... Merkuriusz Uniwersytecki UW. [dostęp 2013-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-18)].