Karl Linke

Karl Linke (ur. 10 stycznia 1900 w Görsdorf, zm. 16 maja 1961 w Zittau) – wschodnioniemiecki generał, szef wywiadu wojskowego NRD.

Karl Linke
generał major NAL NRD

Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1900 Görsdorf
Data i miejsce śmierci	16 maja 1961 Zittau
Szef Wywiadu Wojskowego NRD
Okres	od 1952 do 1957
Przynależność polityczna	Socjalistyczna Partia Jedności Niemiec
Następca	Erich Ripperger

Życiorys

Pochodzenie robotnicze. Uczęszczał do szkoły podstawowej i publicznej (1906–1914). Praktykował i pracował jako tkacz (1914–1918). Był członkiem Socjalistycznej Młodzieży Robotniczej (Sozialistische Arbeiterjugend - SAJ Austria) (1915). Został wcielony do austriackiej służby wojskowej (1918), przebywając w niewoli włoskiej. Czł. Niezależnej Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (Unabhängige Sozialdemokratische Partei Deutschlands - USPD), następnie Komunistycznej Partii Czechosłowacji (Komunistická strana Československa - KSČ) (1924–1930). Pracownik robót ziemnych w Senftenbergu (1919–1921), w Czechach (1921–1929), i w charakterze tkacza w Grottau (1924–1930), również jako przywódca strajku (1927-1928). Wykonywał funkcję kurierską dla Niemieckiej Partii Komunistycznej (Kommunistische Partei Deutschlands - KPD). Współpracował z Ilustrowaną Gazetą Pracowniczą (Arbeiter-Illustrierte-Zeitung - AIZ). Został aresztowany za nielegalne fotografowanie w hucie Vitkovice w Ostrawie. Od 1930 przebywał w ZSRR pracując w charakterze mistrza tkactwa (1930–1934) i górnika w Moskwie (1935–1937). Był członkiem KPZR (1930–1951). Zatrudniono go w Komisariacie Ludowym Przemysłu Lekkiego (Народный комиссариат легкой промышленности) (1938), później w Izbie Gospodarczej (1939–1941). Okres II wojny światowej spędził w szeregach Armii Czerwonej (1941–1945), uczestnicząc w operacjach spadochronowych na niemieckim zapleczu w okolicach Homla, pełniącego funkcję komisarza i sekretarza partii oddziału partyzanckiego „Igor” (1942) jak i w powstaniu narodowym na Słowacji (1944). W 1945 powrócił do Moskwy.

W 1946 udał się do Czechosłowacji. Kontynuował pracę mistrza tkackiego w Hrádku nad Nisou (1946–1949). W 1949 przeprowadził się do Berlina, najpierw pełniąc funkcję tłumacza w Radzieckiej Komisji Kontroli w Niemczech (Sowjetische Kontrollkommission in Deutschland - SKK), następnie pracownika Państwowej Komisji Planowania NRD (Staatliche Plankommission - SPK) (1950), szefa sekretariatu oraz osobistego asystenta I zastępcy przewodniczącego SPK (1951-1952). W 1951 uzyskał obywatelstwo NRD. Został członkiem SED. Uczestniczył w militaryzacji NRD, będąc najpierw funkcjonariuszem Skoszarowanych Oddziałów Policji Ludowej NRD (Kasernierte Volkspolizei - KVP) (1952-) i pierwszym szefem Wywiadu Wojskowego NRD (1952–1957) w stopniu generała majora. Za brak czujności (zastępca jak i jego gospodyni domowa zbiegli do RFN), zdegradowany do stopnia pułkownika i przeniesiony do rezerwy z zakazem przebywania w Berlinie (1957), po czym zamieszkał w Zittau.