Karol Bentkowski
Karol Fryderyk Maksymilian Bentkowski, herbu Prawdzic (ur. 27 maja 1820 w Warszawie – zm. 19 czerwca 1901 w Terijoki) – polski inżynier dróg i mostów działający na terenie Rosji.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater | |
| Rodzice | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życie edytuj
Ukończył studia w Instytucie Korpusu Inżynierów Komunikacji w Petersburgu w 1840[1]. Jako porucznik (1844), a potem kapitan (1847) a potem podpułkownik (1852) był urzędnikiem VI okręgu komunikacyjnego w Petersburgu[2][3][4]. Jako pomocnik Stanisława Kierbedźia (1810–1899) uczestniczył w latach 1842-1850 w budowie pierwszej stałej przeprawy przez Newę łączącą centralną część Petersburga z Wyspą Wasilewską - Mostu Błagowieszczeńskiego w Petersburgu[5]. W latach 1852-1859 brał udział w budowie wałów na Wyspie Wasilewskiej oraz budowie nabrzeży dla statków a potem w budowie kolei konnej na Wyspie Wasilewskiej od przystani do budynku giełdy. Uczestniczył w wojnie krymskiej. W latach 1865-1870 był inspektorem kolei do Peterhofu i Carskiego Sioła. W 1870 został radcą i etatowym inżynierem IV klasy Ministerstwa Komunikacji. W latach 80. XIX wieku był dyrektorem towarzystwa kolejowego budowanej przez siebie drogi żelaznej Poti–Tyflis[1]. W 1895 został tajnym radcą. Był członkiem Rosyjskiego Towarzystwa Technicznego. W ostatnich latach swego życia mieszkał wraz z rodziną w Terijoki (obecnie część Petersburga). Należał wówczas do Towarzystwa Dobroczynnego w tym mieście (1895-1900)[6][7].
Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera 16, rząd 6, miejsce 27)[8].
Odznaczenia edytuj
- Order św. Stanisława II klasy z koroną cesarską (1862).
- Order św. Anny II klasy z koroną cesarską (1869).
- Order św. Włodzimierza III klasy (1873).
- Order św. Stanisława I klasy (1878).
- Order św. Anny I klasy (1881).
Życie prywatne edytuj
Syn historyka i filologa Feliksa Jana (1781- 1852) i Emilii z domu Zejdler (1794-1852). Jego braćmi byli powstaniec listopadowy i zmartwychwstaniec Alfred (1813-1850), powstaniec listopadowy i uczestnik powstania węgierskiego 1848 Władysław (1817-1887) i kustosz Muzeum Czartoryskich w Krakowie Leon (1823-1889), zaś siostrami Helena Rozalia (1828-1898) żona Leonarda Wasiutyńskiego (1816-1899), Ludwika (1830-1859) żona Hieronima Krzyżanowskiego (1819-1875). Ożenił się z Teresą z domu Bruni (1850-1910) Mieli synów: tajnego radcę i senatora Alfreda (1860-1930), inżyniera kolejowego Roberta (1868-?), adwokata Wiktora (1876-?) i córkę Julię (1871-1966)[8][9][10].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Aleksander Drzewiecki, Wasiutyński Aleksander - Васютинский Александр Леонардович (1859–1944) - Polski Petersburg [dostęp 2.08.2023]
- ↑ Адрес-календарь, или общий штат Российской империи на 1844 год. Часть первая. Санкт-Петербург 1844, С. 290.
- ↑ Адрес-календарь, или Общий штат Российской империи на 1847 год. Часть первая, Санкт-Петербург 1847, С. 263.
- ↑ Адрес-календарь. Общая роспись всех чиновных особ в государстве, 1852. Часть I. Власти и места центрального управления и ведомства их, Санкт-Петербург 1852, С. 255.
- ↑ Most Błagowieszczenskij - Благовещенский мост - Polski Petersburg [dostęp 2.03.2023]
- ↑ Краткие сведения о владельцах участков в Келломяки - Terijoki- Зеленогорск [dostęp 3.08.2023]
- ↑ Члены комитета Общества благоустройства дачной жизни в Терийоках 1895-1912 г - Terijoki- Зеленогорск [dostęp 3.08.2023]
- ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: FELIX BENTKOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-08-02].
- ↑ Karol Fryderyk Maksymilian Bentkowski h. Prawdzic M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2.08.2023]
- ↑ Karol Bentkowski h. Prawdzic - Geni [dostęp 3.08.2023]