Karol Bonawentura de Longueval

Karol Bonawentura de Longueval, hrabia de Bucquoy (cz. Karel Bonaventura Buquoy, fr. Charles Bonaventure de Longueval comte de Bucquoy, niem. Karl Bonaventura Graf von Buquoy) (ur. w Arras 9 stycznia 1571, zm. w Nové Zámky 10 lipca 1621) był zawodowym wojskowym, który walczył po stronie Świętego Cesarstwa w czasie wojny trzydziestoletniej.

Służbę w wojskach Habsburgów zaczął we Flandrii jako nastolatek, a w wieku 26 lat był już pułkownikiem. Brał udział w bitwie pod Nieuport (1600) i w oblężeniu Ostendy (1601-1604). W roku 1613 został kawalerem orderu Złotego Runa i gubernatorem hrabstwa Hainaut.

W 1618 cesarz Maciej mianował go wodzem armii, która miała stłumić rewoltę czeską. Zwyciężył w kilku ważnych bitwach na terytorium Czech - punktem zwrotnym była bitwa pod Záblatí 10 czerwca 1619 roku. On też dowodził wojskami cesarskimi podczas bitwy na Białej Górze 8 listopada 1620. Za te zwycięstwa cesarz Ferdynand II obdarował go posiadłościami Nové Hrady, Rožmberk i Libějovice; posiadłości były w rękach rodu Bucquoy do roku 1945.

W 1606 poślubił Marię Maddalenę Biglia i miał z nią syna Karola Alberta. Bucquoy zmarł podczas oblężenia miasta Nowe Zamki.

Bibliografia edytuj

Arnold Baron von Weyhe-Eimke: Karl Bonaventura Graf von Buquoy, Wien 1876