Katai Tayama
Katai Tayama (jap. 田山 花袋 Tayama Katai), właśc. Rokuya Tayama (jap. 田山 録弥 Tayama Rokuya; ur. 22 stycznia 1872, zm. 13 maja 1930) – japoński pisarz, jeden z prekursorów naturalizmu w literaturze japońskiej[1][2].
| |
| Imię i nazwisko |
Rokuya Tayama |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Narodowość | |
| Język | |
Urodził się w Tatebayashi w prefekturze Gunma, w rodzinie o korzeniach samurajskich[3]. Jego ojciec, Shōjūrō, poległ w buncie Satsumy w 1877 roku, co odbiło się na osobowości Kataia, przekonanego przez całe życie o złym i niesprawiedliwym urządzeniu świata[3]. W 1886 roku przeprowadził się wraz z rodziną do Tokio. Nie dostawszy się do wojska i nie mogąc pozwolić sobie na kosztowne studia prawnicze, zwrócił się ku twórczości literackiej, do której wykazywał talent od wczesnej młodości[3]. Dzięki pomocy Kōyō Ozakiego zaczął publikować na łamach prasy. Od 1896 roku związał się z grupą literacką istniejącą wokół miesięcznika literackiego Bungakukai („Świat Literatury”, 1893–1897; druga wersja tego pisma istnieje od 1933 roku do dzisiaj)[3][4].
Początkowo tworzył w duchu romantycznym[2]. W owym młodzieńczym okresie głównym tematem jego twórczości jest tragiczny, niespełniony kochanek, jak w opowiadaniu Shōshijin z 1893 roku[2]. Z czasem, poznawszy poprzez przekłady angielskie twórczość autorów francuskich (Émile Zola i Guy de Maupassant) oraz niemieckich (Hermann Sudermann i Gerhart Hauptmann), zwrócił się ku naturalizmowi[3]. W zawierających w większości autobiograficzne wątki powieściach Tayamy, takich jak Futon (Kołdra, 1907), Inaka kyōshi (Wiejski nauczyciel, 1909), Ippeisotsu no jūsatsu (1917) czy Momoyo (1930), znalazły odbicie różne wydarzenia z życia autora, wśród których najważniejszymi były udział jako korespondent w wojnie rosyjsko-japońskiej (1904–1905) oraz trwający od 1907 roku wieloletni związek z gejszą Yone Iidą, w którym pozostawał pomimo zawarcia w 1899 roku małżeństwa z inną kobietą[3]. Pomiędzy 1913 a 1916 rokiem Tayama zwrócił się ku buddyzmowi[3], co wpłynęło na mniej naturalistyczny i bardziej osobisty charakter jego późnej twórczości[2].
Przypisy edytuj
- ↑ J. Scott Miller: The A to Z of Modern Japanese Literature and Theater. Lanham: Scarecrow Press, 2010, s. 126. ISBN 978-0-8108-7615-6.
- ↑ a b c d Merriam-Webster’s Encyclopedia of Literature. Springfield: Merriam-Webster, 1995, s. 1095. ISBN 0-253-32983-3.
- ↑ a b c d e f g Kenneth Henshall: Historical Dictionary of Japan to 1945. Lanham: Scarecrow Press, 2014, s. 416–418. ISBN 978-0-8108-7871-6.
- ↑ 文学界 (Bungakukai). Bungeishunju Ltd.. [dostęp 2017-09-02]. (jap.).