Katarzyna z Nawarry

Katarzyna z Nawarry, Katarzyna de Foix (ur. 1468, zm. 1518) – królowa Nawarry w latach 1483-1518, księżna Gandii, Montblanc i Peñafiel, hrabina Foix, Bigorre i Ribagorza, wicehrabina Béarn.

Katarzyna z Nawarry

Królowa Nawarry
Okres	od 1483 do 1518
Poprzednik	Franciszek Febus
Następca	Henryk II
Dane biograficzne
Dynastia	Foix
Data urodzenia	1468
Data śmierci	1518
Ojciec	Gaston de Foix
Matka	Magdalena de Valois
Mąż	Jan III d'Albret
Dzieci	Ana Madealena Catalina Juana Quiteria Andres Febo Henryk II Buenaventura Martin Francisco Carlos Isabel

Rodzina

Była młodszą córką Gastona de Foix, księcia Viany, i Magdaleny de Valois (córki króla Francji - Karola VII Walezjusza i Marii Andegaweńskiej). Była wnuczką Gastona IV, hrabiego de Foix, i Eleonory I, królowej Nawarry. W 1484 poślubiła Jana III d'Albret, księcia de Gause. Miała wtedy 16 lat. Para doczekała się 13 dzieci:

1. Ana d'Albret z Nawarry (1492-1532),
2. Madealena d'Albret z Nawarry (1494-1504),
3. Catalina d'Albret z Nawarry (1495-1532), przełożona zakonu Trójcy, w Caen,
4. Juana d'Albret z Nawarry (1496-po 1496),
5. Quiteria d'Albret z Nawarry (1499-1536), przełożona zakonu, w Montivilliers,
6. syn urodzony martwy (1500),
7. Andres Febo d'Albret z Nawarry (1501-1503),
8. Henryk II z Nawarry (1503-1555),
9. Buenaventura d'Albret z Nawarry (1505-1510/1511),
10. Martin d'Albret z Nawarry (ok. 1506-po 1512),
11. Francisco d'Albret z Nawarry (1508-po 1512),
12. Carlos d'Albret z Nawarry (1510-1528),
13. Isabel d'Albret z Nawarry (1513/1514-po 1555).

Rządy

Przedwczesna śmierć jej brata - Franciszka Febusa, spowodowała, że Katarzyna została królową Nawarry, a regencję sprawowała jej matka. Jej wuj - Jan de Foix powołał się jednak na prawo salickie, które nigdy nie obowiązywało w Nawarze i zagarnął tron dla siebie. Wybuchła wojna domowa, która rozjątrzyła na nowo stare konflikty wewnętrzne. W 1504 zmarła matka Katarzyny (przetrzymywana przez Ferdynanda II Katolickiego, króla Aragonii, w Medina del Campo), to sprowokowało nowa wojnę między Nawarrą a hrabstwem Lerín (1506-1508).

Polityczny sojusz między rodzinami de Valois i de Foix doprowadziły do negocjacji w sprawie małżeństwa między Henrykiem, księciem Viany, najstarszym synem Katarzyny i jej następcą, z córką króla Francji. Negocjacje te doprowadziły do tego, że Ferdynand II Katolicki wysłał księcia Alby, żeby podbił Pampelunę, w 1512. 25 lipca 1512 Fadrique Álvarez de Toledo, książę Alby, rozpoczął oblężenie Pampeluny, a rodzina królewska uciekła do Francji. 23 marca 1513 Nawarskie Kortezy zebrały się w Pampelunie i ogłosiły Ferdynanda królem Nawarry. Od tej pory tzw. Alta Navarra stała się integralna częścią Hiszpanii.

Podejmowane przez Katarzynę i Jana III próby odzyskania utraconych ziem nie powiodły się. W latach 1513-1518, Katarzyna była królową tzw. Baja Navarra (Dolnej Nawarry, na północ od Pirenejów).