Wikipedia

Katedra Notre-Dame w Tournai

Katedra Notre-Dame w Tournai (fr. Cathédrale Notre-Dame de Tournai) – kościół rzymskokatolicki, położony w centrum Tournai w południowo-zachodniej, walońskiej części Belgii; katedra diecezji Tournai.

Katedra Notre-Dame w Tournai[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Belgia

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

II, IV

Numer ref.

1009

Region[b]

Europa i Ameryka Północna

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

2000
na 24. sesji

Położenie na mapie Hainaut
Mapa konturowa Hainaut, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Katedra Notre-Dame w Tournai”
Położenie na mapie Belgii
Mapa konturowa Belgii, po lewej znajduje się punkt z opisem „Katedra Notre-Dame w Tournai”
Ziemia50°36′23,3″N 3°23′20,2″E/50,606472 3,388944
Multimedia w Wikimedia Commons
  1. ↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO
  2. ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Uchodzi za najwspanialszą katedrę w Belgii[1].

Historia edytuj

Historia katedry sięga czasów króla Franków Chlodwiga I, który przyjął chrześcijaństwo w 496 i mniej więcej w tym czasie ufundował kościół w Tournai, które było stolicą jego imperium. Budowę nadzorował biskup Tournai, św. Eleuteriusz[2]. W IX w. kościół Chlodwiga został przebudowany na bazylikę.

W 881 podczas najazdów wikingów kościół został zburzony, po czym odbudowano go. W 1066 zburzony ponownie. W 1092 założono opactwo św. Marcina w Tournais[2].

W XI w. rozpoczęto budowę obecnej katedry w stylu romańskim według projektu podobnego do planów katedr w Spirze i Wormacji. W XI w. wzniesiono nawę główną, a w latach 1150–1250 7 wież katedralnych, z których zachowało się do dziś 5. Zewnętrzne wieże mają po 83 m wysokości[3]. W 1171 świątynia otrzymała wezwanie Najświętszej Maryi Panny[2]. W latach 40. XIII w. francuscy mistrzowie budowlani zbudowali w miejsce dotychczasowego romańskiego gotyckie prezbiterium o długości prawie równej długości nawy głównej. Jest ono wysokie na 33 m a szerokie na 30 m. Wokół absydy zbudowano wieniec 5 kaplic. Nawę od prezbiterium oddziela olbrzymie, marmurowe lektorium. Renesansowe meble wykonał Cornelis de Vrient (1514–1575).

Gdy do miasta dotarła fala reformacji, wiele rzeźb zniszczono. W 1566 z katedry zabrano i zniszczono szereg dokumentów, w tym akt nadania sporządzony przez ojca Chlodwiga, króla Childeryka I.

Po raz kolejny katedra ucierpiała, gdy przez Tournai w 1794 przeszły oddziały francuskich rewolucjonistów.

W latach 1850–1860 katedra pod kierunkiem Lemaistre’a d’Astaign przeszła gruntowną renowację; m.in. odnowiono maswerki i uzupełniono witraże. Udało się zachować pierwotny nastrój katedry wzmacniając harmonijne połączenie stylu romańskiego z gotyckim.

Katedra była restaurowana również po drugiej wojnie światowej[4].

W grudniu 2000 została wpisana na listę Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego Ludzkości[4].

Architektura edytuj

 
Rekonstrukcja pierwotnego wyglądu katedry z wieżami w fasadzie zachodniej (niezrealizowanymi).

Katedra Notre-Dame leży w sercu Starego Miasta w Tournai, nieopodal lewego brzegu Skaldy. Jest oddzielona od staromiejskiej zabudowy szeregiem ulic, placów i ogrodów z wyjątkiem strony zachodniej, gdzie jej fronton wychodzi na Place de l’Evêché[5].

Architektonicznie katedra jest wynikiem trzech okresów budowy, widocznych w jej bryle: romańskie nawy, gotyckie prezbiterium i zbudowany w stylu przejściowym transept, którego najbardziej charakterystycznym elementem jest zespół 5 wież-dzwonnic[5]. Długość katedry wynosi 134 m[6].

Nawy edytuj

 
Wnętrze katedry.

Romańska, dziewięcioprzęsłowa nawa główna o długości ponad 48 m, jest flankowana przez nawy boczne. W architekturze nawy wyróżnić można 4 poziomy. Dolny poziom stanowią długie ciągi półokrągłych łuków spoczywających na masywnych, okrągłych, bogato dekorowanych filarach. Na nimi biegnie ciąg galerii otwierających się do nawy głównej; ich filary, dekorowane smukłymi kolumnami, są prostsze w kompozycji. Trzeci poziom to rytmiczny ciąg fałszywych tryforiów, zbudowanych z półokrągłych arkad, po dwie w każdym przęśle, przedzielonych krótkimi kolumnami dekorowanymi pilastrami. Każda z arkad pierwotnie zawierała wnękę, obecnie zamurowaną. Ostatni poziom tworzą okna, zapewniające oświetlenie nawy głównej, przekrytej, podobnie jak nawy boczne, sklepieniem krzyżowym[5].

Fasadę zachodnią stanowi ostrołukowa kruchta z podwójnym portalem. Niższe partie fasady są dekorowane rzeźbami z XIV–XVII w. przedstawiającymi sceny ze Starego Testamentu, epizody z historii miasta oraz postacie świętych. Wyższą kondygnację stanowi ciąg wnęk, nad którymi znajduje się wielka neoromańska rozeta. Całość założenia wieńczy szczyt flankowany dwiema zaokrąglonymi wieżyczkami, ozdobionymi kolumienkami[5].

Transept edytuj

Szeroki na 67 m[6] transept jest w całości przekryty sklepieniem wachlarzowym. Na końcach jego ramion znajdują się wieloboczne, trzykondygnacyjne apsydy flankowane dwiema wieżami, zwieńczonymi spiczastymi hełmami; od strony północnej są to wieże Brunina i św. Jana a od południowej La Treille i Maria. Wieże składają się z siedmiu kondygnacji i prezentują bogactwo rozwiązań architektonicznych charakterystycznych dla okresu przejściowego między romanizmem a gotykiem. Nad prostokątnym skrzyżowaniem naw wznosi się sześciokondygnacyjna wieża zwana Pontoise zwieńczona latarnią otoczoną czterema mniejszymi wieżyczkami. Architektura transeptu przypomina architekturę nawy głównej: składa się również z czterech poziomów: półokrągłych arkad, wyższych niż te w nawie głównej, wspartych na kolumnach, tryforium i wysokich okien, pomiędzy którymi znajdują się kolumny podtrzymujące sklepienie[5].

Prezbiterium edytuj

Siedmioprzęsłowe, gotyckie, długie na 58 m[6] prezbiterium jest przekryte ostrołukowym sklepieniem i zakończone wieloboczną apsydą, podobną do apsyd transeptu, przekrytą sklepieniem oktagonalnym. W apsydzie znajdują się kaplice. Zewnętrzne ściany prezbiterium to ciąg wysokich, gotyckich okien przedzielonych kolumnami, o które wspierają się skarpy tworzące system przyporowy budowli. Każda kolumna zwieńczona jest smukłym pinaklem[5].

Galeria edytuj

  •  
    Fasada zachodnia katedry z rozetą.
  •  
    XIX-wieczna rozeta w fasadzie zachodniej.
  •  
    Lektorium oddzielające nawę od prezbiterium.
  •  
    Relikwiarz św. Eleuteriusza z Tournai.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Elizabeth Cruwys, Beau Riffenburgh: Najpiękniejsze katedry świata. s. 74.
  2. ↑ a b c Fondation Notre Dame.be: The history of the Notre Dame Cathedral of Tournai. [dostęp 2011-06-08]. (ang.).
  3. ↑ Emporis: La Cathédrale Notre-Dame de Tournai. [dostęp 2011-06-08]. (ang.).
  4. ↑ a b Fondation Notre Dame.be: The history of the Notre Dame Cathedral of Tournai (2). [dostęp 2011-06-08]. (ang.).
  5. ↑ a b c d e f CICOMOS: Tournai Cathedral (Belgium) No 1009. [dostęp 2011-06-09]. (ang.).
  6. ↑ a b c City of Tournai: Notre-Dame Cathedral (Unesco World Heritage). [dostęp 2011-06-09]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Elizabeth Cruwys, Beau Riffenburgh: Najpiękniejsze katedry świata (ang. Cathedras of the World). Warszawa: Penta, 1999, s. 74-75. ISBN 83-85440-52-6.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Katedra_Notre-Dame_w_Tournai&oldid=72825015”