Kayla Barron
Kayla Jane Barron (ur. 19 września 1987 w Pocatello w stanie Idaho[1][2]) – amerykańska oficerka okrętu podwodnego, astronautka NASA[3].
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Narodowość | |
| Status |
aktywny |
| Funkcja |
inżynier pokładowy |
| Łączny czas misji kosmicznych |
176 dni 2 godzin 39 minut 29 sekund |
| Liczba spacerów kosmicznych |
2 |
| Czas spacerów kosmicznych |
13 godzin 26 minut |
| Misje | |
Życiorys edytuj
Wczesne lata i wykształcenie edytuj
Urodziła się w Pocatello w Idaho, ale przeprowadziła się do Richland w stanie Waszyngton, które uznaje za rodzinne miasto[4].
W 2006 roku ukończyła Richland High School, a następnie udała się na studia do Akademii Marynarki Wojennej w Maryland. W 2010 ukończyła tę uczelnię zdobywając tytuł naukowy licencjatu z przedmiotu systems engineering[4]. Rok później ukończyła kierunek nuclear engineering jako Gates Cambridge Scholar na uczelni University of Cambridge w Anglii, zdobywając tam tytuł magistra[4]. W ramach dyplomu badała modelowanie cyklu paliwowego w reaktorach jądrowych zasilanych torem[2].
Kariera wojskowa i zawodowa edytuj
W 2010, zaraz po licencjacie, została powołana na oficerkę marynarki wojennej i kontynuowała edukację. Po przejściu szkolenia dla oficerów okrętów podwodnych została przydzielona na USS Maine (okręt podwodny typu Ohio). Barron jest jedną z pierwszych kobiet w gronie oficerów okrętów podwodnych[4]. Podczas służby pełniła rolę Flag Aide dla Superintendent at the Naval Academy.
W czerwcu 2017 została wybrana na kandydatkę na astronautkę w ramach NASA Astronaut Group 22[5][4]. W sierpniu rozpoczęła dwuletnie szkolenie[4]. 10 stycznia 2020 odbyła się oficjalna ceremonia w Johnson Space Center, podczas której otrzymała uprawnienia astronauty w ramach programu Artemis[6]. Jest również częścią zespołu Artemis, który ma polecieć na Księżyc i zbudować na nim pierwszą bazę kosmiczną w 2024 roku[7].
W latach 2021-2022 wzięła udział w 66. i 67. ekspedycji na Międzynarodową Stację Kosmiczną. Pełniła tam funkcję inżyniera pokładowego[8]. W trakcie misji wykonała dwa spacery kosmiczne (EVA).
Nagrody i odznaczenia edytuj
- Navy and Marine Corps Commendation Medal
- Navy and Marine Corps Achievement Medal
- Navy Meritorious Unit Commendation
- Navy „E” Ribbon
- National Defense Service Medal
- Global War on Terrorism Medal
- Navy Rifle Marksmanship Ribbon
- Navy Pistol Marksmanship Ribbon with Sharpshooter Device
- United States Astronaut Badge
- Trident Scholar i Distinguished Graduate podczas studiów na Naval Academy
Pobyt w kosmosie edytuj
Wykaz lotów edytuj
| Loty kosmiczne, w których uczestniczyła Kayla Barron | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Lp. | Data startu | Statek kosmiczny | Data lądowania | Statek kosmiczny | Funkcja | Czas trwania |
| 1 | ||||||
Spacery kosmiczne edytuj
2 grudnia 2021 wzięła udział w swoim pierwszym spacerze kosmicznym. Jej partnerem był Thomas Marshburn. Trwał on 6 godzin 32 minuty. Wymienili popsutą antenę do komunikacji[potrzebny przypis].
15 marca 2022 wzięła udział w drugim spacerze kosmicznym. Jej partnerem był wówczas Raja Chari. Trwał on 6 godzin 54 minuty. Zainstalowali wsporniki i rozpórki wspierające przyszłą instalację ISS Roll-Out Solar Array (iROSA)[potrzebny przypis].
Życie prywatne edytuj
Żona Toma Barrona z Nowego Jorku[2]. Jej rodzice, Scott i Lauri Sax mieszkają w Richland[2]. Jej hobby to: hiking, bieganie i czytanie książek[2].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Astronaut Biography: Kayla Barron [online], www.spacefacts.de [dostęp 2022-07-30].
- ↑ a b c d e Kayla Barron. Notable Graduates [online], www.usna.edu [dostęp 2022-07-30] (ang.).
- ↑ Sean Potter, Kayla Barron Joins NASA’s SpaceX Crew-3 Mission to Space Station [online], NASA, 17 maja 2021 [dostęp 2022-07-30].
- ↑ a b c d e f Heather Tonnessen, Astronaut Kayla Barron [online], NASA, 5 czerwca 2017 [dostęp 2022-07-14].
- ↑ NASA Group 22 Astronauts [online], Spaceline, 2017 [dostęp 2022-07-30] (ang.).
- ↑ Kayla Barron Graduates as NASA Astronaut with Eye on Artemis Missions [online], Diversity In STEAM, 20 stycznia 2020 [dostęp 2022-07-14] (ang.).
- ↑ Sean Potter, NASA Names Artemis Team of Astronauts Eligible for Early Moon Missions [online], NASA, 9 grudnia 2020 [dostęp 2022-07-30].
- ↑ a b c K. S. Barron [online], lk.astronautilus.pl [dostęp 2022-07-14].
Bibliografia edytuj
- Heather Tonnessen, Astronaut Kayla Barron [online], NASA, 5 czerwca 2017 [dostęp 2022-07-30].
Linki zewnętrzne edytuj
- Biogram na stronie Spacefacts (ang.).