Kazimierz Lachowicz
Kazimierz Albin Lachowicz (ur. 1 marca 1909 w Stryju, zm. 27 listopada 1992 w Warszawie) – polski profesor mikrobiologii i epidemiologii, związany z Państwowym Zakładem Higieny od 1935 do 1975 roku.
| Data i miejsce urodzenia |
1 marca 1909 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 listopada 1992 |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: mikrobilogia, epidemiologia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Instytut | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Urodzony 1 marca 1909 w Stryju w wielodzietnej rodzinie, syn cywilnego pracownika wojska. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Drohobyczu, a następnie do Państwowego Gimnazjum w Buczaczu, które ukończył w 1927. Na utrzymanie zarabiał udzielając korepetycji. W 1934 ukończył Wydział lekarski Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Powołany do odbycia jednorocznej obowiązkowej służby wojskowej odbył półroczny kurs podstawowy w Szkole Podchorążych Rezerwy Sanitarnej w Warszawie[1], następnie 4-miesięczny Wyższy Kurs Bakteriologii i Nauki o Odporności w PZH. W latach 1935–1937 był asystentem Oddziału Diagnostyki PZH[2]. Organizator i pierwszy kierownik filii PZH w Stanisławowie (1937–1943)[3]. W lipcu 1939 na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego obronił pracę doktorską nt. sezonowego nosicielstwa maczugowca błonicy u dzieci w domu opieki[2].
Podczas II wojny światowej aresztowany przez ukraińskich kolaborantów, zwolniony na żądanie niemieckiego dyrektora stanisławowskiego PZH, następnie przeniesiony do Kielc jako lekarz epidemiolog filii PZH (1943–1945)[1][2].
Po wojnie organizator filii PZH w Gdyni (1945) i Gdańsku (1945–1952), wykładowca na Wydziale Mikrobiologii Uniwersytetu Gdańskiego (1950–1952)[3], kierownik pracowni w Zakładzie Bakteriologii (1952–1975)[1], wicedyrektor (1960–1962) i sekretarz naukowy PZH (1964–1965), ekspert WHO delegowany do Ministerstwa Zdrowia Mongolii (1966–1968)[3].
W 1954 został docentem, w 1959 profesorem nadzwyczajnym, a w 1970 profesorem zwyczajnym[1]. W 1975 przeszedł na emeryturę[2].
Był mężem Stefanii z Prieglów (1911–1970), mgr filozofii, bibliotekarki[4].
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera PPRK-1-368)[4].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi (19 lipca 1946)[5]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (13 stycznia 1955)[6]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Prof. dr hab. med. Hanna Stypułkowska-Misiurewicz. PROF. DR MED. KAZIMIERZ LACHOWICZ – NA 100-LECIE URODZIN*. „Przegląd Epidemiologiczny”. 2009; 63. s. 597-603. (pol.).
- ↑ a b c d Hanna Stypułkowska-Misiurewicz, Kazimierz Albin Lachowicz Lekarz mikrobiolog 1909–1992 (wspomnienie pośmiertne) Przegląd Epidemiologiczny, R.XLVII (nr 1–2), Warszawa 1993, s. 175–177 [dostęp 2024-04-26].
- ↑ a b c OKNA PAMIĘCI” - SYLWETKI PRACOWNIKÓW PZH [online] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-28].
- ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: STEFANIA LACHOWICZOWA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19].
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 11, poz. 24 „za zasługi położone na polu organizacji służby zdrowia w Polsce”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 - Uchwała Rady Państwa z dnia 13 stycznia 1955 r. nr 0/113 - na wniosek Ministra Zdrowia.
Bibliografia edytuj
- Władysław Szklarz i Zbigniew Żyromski. Buczaczanie typowani do wpisania do «Złotej Księgi Kresowian. „Głos Buczaczan”. 3 (58), Wrocław, 2006, s. 19–21.