Kazimierz Lewko
Kazimierz Lewko vel Kazimierz Lenek pseud.: „Palec”, „Gazowy” (ur. 9 stycznia 1919 w Mińsku, zm. 14/15 września 1943 nad Esbjerg (Dania)) – podporucznik łączności czasu wojny Polskich Sił Zbrojnych i Armii Krajowej, cichociemny.
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14/15 września 1943 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1942–1943 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
55 Pułk Piechoty Armii Czerwonej, 8 Dywizja Piechoty (PSZ) |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Był synem Leonarda i Emilii z domu Kamockiej. We wrześniu 1939 roku nie został zmobilizowany. W 1940 roku kończył 4. klasę Gimnazjum Mechanicznego w Białymstoku. 17 kwietnia 1940 roku został zmobilizowany do Armii Czerwonej i 22 kwietnia 1940 roku został zesłany w głąb ZSRR, początkowo do służby w radzieckim 55 pułku piechoty, a od czerwca zesłany do batalionu roboczego (pracy przymusowej) tzw. strojbatu – Samodzielnego Batalionu Budowlanego (Osobyj Stroitielny Batalion) w Swierdłowsku. Zwolniony w lutym 1942 r., po podpisaniu układu Sikorski-Majski. W marcu 1942 roku wstąpił do Armii Andersa i został przydzielony do 2 kompanii 8 Dywizji Piechoty. We wrześniu 1942 roku został przeniesiony do Wielkiej Brytanii, gdzie został przydzielony do Sekcji Dyspozycyjnej Naczelnego Wodza.
Po przeszkoleniu w łączności radiowej został zaprzysiężony 10 lipca 1943 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Zginął w czasie lotu do Polski w nocy z 14 na 15 września 1943 roku, w samolocie zestrzelonym nad Danią.
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie, w tym trzykrotnie pośmiertnie, 11 listopada 1943 roku i 2 października 1944 roku
- Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami – pośmiertnie, 18 maja 1946 roku.
Upamiętnienie edytuj
W lewej nawie kościoła św. Jacka przy ul. Freta w Warszawie odsłonięto w 1980 roku tablicę Pamięci żołnierzy Armii Krajowej, cichociemnych – spadochroniarzy z Anglii i Włoch, poległych za niepodległość Polski. Wśród wymienionych 110 poległych cichociemnych jest Kazimierz Lewko.
Bibliografia edytuj
- Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 2. Rzeszów: Wydawnictwo „Abres”, 1996, s. 97. ISBN 83-902499-5-2.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 354. ISBN 83-211-0537-8.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, s. 166–167.